Μπορσαλίνο (ταινία)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Μπορσαλίνο
(Borsalino)
ΣκηνοθεσίαΖακ Ντερέ[1]
ΠαραγωγήΑλέν Ντελόν
ΣενάριοΖαν Κλοντ Καριέρ, Jean Cau, Ζακ Ντερέ, Κλοντ Σοτέ και Eugène Saccomano
ΠρωταγωνιστέςΖαν Πολ Μπελμοντό, Αλέν Ντελόν, Φρανσουάζ Κριστόφ, Αρνόλντο Φοά, Laura Adani, Hélène Rémy, Μιρέιγ Νταρκ, Mario David, Κατρίν Ροβέλ, Μισέλ Μπουκέ, Daniel Ivernel, Κορίν Μαρσό, Νικόλ Καλφάν, Ζιλιέν Γκιομάρ, Albert Augier, Art Simmons, Christian de Tilière, Κλώντ Σερβάλ, Dennis Berry, Fransined, Georges Guéret, Ανρί Ατάλ, Iska Khan, Jean Panisse, Lionel Vitrant, Mario David, Marius Laurey, Μορίς Οζέλ, Philippe Castelli, Πιερ Κουλάκ, Roland Malet και Yvan Chiffre
ΜουσικήΚλοντ Μπολίνγκ
Εταιρεία παραγωγήςAdel Productions
ΔιανομήParamount Pictures
Πρώτη προβολή1970
Κυκλοφορία1970
Διάρκεια125 λεπτά
ΠροέλευσηΓαλλία και Ιταλία
ΓλώσσαΙταλικά και Γαλλικά
ΈπεταιΜπορσαλίνο και Σία
δεδομένα (π • σ • ε )

Το Μπορσαλίνο (γαλλικά: Borsalino‎‎) είναι δραματική γκανγκστερική ταινία του 1970 γαλλοϊταλικής παραγωγής σε σκηνοθεσία του Ζακ Ντερέ και σενάριο του Κλοντ Σοτέ, βασισμένο στο μυθιστόρημα του Ευγένιου Σακομάνο "The Bandits of Marseilles" (Οι ληστές της Μασσαλίας). Πρωταγωνιστούν οι Αλέν Ντελόν, Ζαν Πολ Μπελμοντό και Κατρίν Ροβέλ.

Πλοκή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μασσαλία 1930. Ένας μικροκακοποιός ονόματι Ροκ Σιφρεντί αποφυλακίζεται και ψάχνει να βρει την κοπέλα του, τη Λόλα (Κατρίν Ροβέλ). Την βρίσκει να είναι με έναν άλλο κακοποιό, τον Φρανσουά Καπελά. Οι δύο άντρες πιάνονται στα χέρια για χάρη της Λόλας αλλά τελικά συμφιλιώνονται και αρχίζουν να συνεργάζονται σε διάφορες κομπίνες. Ξεκινάνε με στημένες ιπποδρομίες όπου γνωρίζουν και τον δικηγόρο Ριναλντί που εκπροσωπεί τους Μορέλο και Πολί, τους δύο γκάνγκστερ που ελέγχουν τις παράνομες δραστηριότητες της Μασσαλίας. Η τυχαία γνωριμία του Καπέλα με την Ζινέτ (Νικόλ Καλφάν), την φιλενάδα του Πολί και μετέπειτα η δολοφονία της, θα βάλει τον Καπέλα και τον Σιφρεντί σε πόλεμο για να πάρουν εκδίκηση αλλά και για να γίνουν και οι ίδιοι τα αφεντικά της πόλης. Η δολοφονία του Ριναλντί από τον Χορευτή, θα βάλει και την αστυνομία στα πόδια τους αλλά και την μεταξύ τους διχόνοια, κατηγορώντας ο ενας τον άλλο για τη δολοφονία του Ριναλντί. Αφού καταλαβαίνουν ότι ήταν παγίδα του Μορέλο και του Χορευτή τότε τους σκοτώνουν και γίνονται πλέον τα αφεντικά της Μασσαλίας. Στο τέλος η δολοφονία του Καπελά από άγνωστους γκάνγκστερς θα αναγκάσει τον Σιφρεντί να φύγει απο την Μασσαλία.

Διανομή ρόλων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


Παραγωγή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ανάπτυξη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Αλέν Ντελόν ήθελε να κάνει την παραγωγή της ταινίας επειδή έψαχνε για ένα έργο στο οποίο θα συνεργαζόταν με τον Ζαν Πολ Μπελμοντό. Βρήκε την ιστορία του Καρμπόνε και του Σπιρίτο σε ένα αστυνομικό βιβλίο που διάβαζε για Γάλλους γκάνγκστερ από το 1900 έως το 1970.[2]

Αρχικά η ταινία επρόκειτο να ονομαζόταν Καρμπόνε και Σπιρίτο, αλλά αφού υπήρξαν αντιρρήσεις σχετικά με τη χρήση των ονομάτων πραγματικών γκάνγκστερ, καθώς οι χαρακτήρες ήταν φανταστικοί, η ιδέα απορρίφθηκε.[3]

Ο Αλέν Ντελόν είπε ότι ήθελε κάτι σαν το Βέρα Κρουζ επειδή ο τίτλος δεν θα έπρεπε να μεταφραστεί σε όλο τον κόσμο.[2] Τελικά, ο τίτλος προήλθε από τη διάσημη εταιρεία Μπορσαλίνο που κατασκεύαζε καπέλα σε στυλ φεντόρα από τα τέλη του 19ου αιώνα. Η χρυσή του εποχή ήταν μεταξύ της δεκαετίας του 1920 και του 1940, που είναι μέσα στο χρονικό πλαίσιο της ταινίας. Ως συνέπεια της ταινίας, υπήρξε αναβίωση στη δημοτικότητα των καπέλων Μπορσαλίνο.[4]

Επιλογή ηθοποιών[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παρά την επιθυμία του Ντελόν να συνεργαστεί με τον Μπελμοντό, η σχέση μεταξύ του ζευγαριού χάλασε μετά την ολοκλήρωση των γυρισμάτων. Ο σκηνοθέτης Ζακ Ντερέ σημείωσε ότι, "Σε όλη τη διάρκεια της παραγωγής ο Ντελόν ήταν άψογος, δεν παρενέβη ποτέ. Ωστόσο όταν ολοκληρώθηκε η ταινία, ο "Ντελόν ως παραγωγός" παρενέβη και την ανέλαβε".[5] Ο Ντελόν είπε κατά την προώθηση της ταινίας στις ΗΠΑ:

«Είμαστε ακόμα αυτό που στην Αμερική αποκαλείτε φιλαράκια. Αλλά δεν είμαστε φίλοι. Υπάρχει μια διαφορά. Ήταν καλεσμένος μου στην ταινία αλλά παρόλα αυτά παραπονέθηκε. Μου αρέσει ως ηθοποιός αλλά ως άνθρωπος είναι λίγο διαφορετικός. Νομίζω ότι η αντίδρασή του ήταν μια ηλίθια αντίδραση... σχεδόν σαν γυναικεία αντίδραση. Δεν θέλω όμως να μιλήσω άλλο γι' αυτόν».[6]

Ο συνεργάτης παραγωγός του Ντελόν, Πιέρ Καρό, δήλωσε:

« Αν με ρωτάς, νομίζω ότι ο Μπελμοντό φοβόταν από την πρώτη στιγμή να κάνει μια ταινία με τον Αλέν. Απαίτησε τον ίδιο αριθμό κοντινών πλάνων. Ο Αλέν έπρεπε να ακυρώσει πολλές από τις καλύτερες σκηνές του επειδή τον έκαναν να φαίνεται καλύτερος από τον Μπελμοντό. Η δική μου αίσθηση είναι ότι δεν θα συνεργαστούν ποτέ ξανά. Ο Alain λέει ότι θα το κάνουν, αλλά λέει ψέματα.»[6]

Σύμφωνα με τους όρους των συμβολαίων τους, ο Μπελμοντό και ο Ντελόν έπρεπε να έχουν τον ίδιο αριθμό κοντινών πλάνων, κάτι που ώθησε τον Ντελόν να βάψει τα μαλλιά του μαύρα για τον ρόλο του.[2]

Γυρίσματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η ταινία γυρίστηκε σε τοποθεσία μέσα και γύρω από τη Μασσαλία της Γαλλίας. Οι εσωτερικοί χώροι ολοκληρώθηκαν στο Παρίσι. Η ταινία παραμένει μια από τις πιο ακριβές γαλλικές ταινίες που έγιναν ποτέ. Η χρηματοδότηση προέρχονταν κυρίως από την Paramount Pictures.[5]

Υποδοχή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κριτικές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ντέιβ Κερ του Chicago Reader στην κριτική του για την ταινία που δημοσιεύθηκε στις 26 Οκτωβρίου του 1985 αναφέρει πως: «Μια γαλλική γκανγκστερική ταινία, ωστόσο, όπως υποδηλώνει ο τίτλος, η εστίαση είναι περισσότερο στην ανδρική μόδα της φανταστικής δεκαετίας του '30 παρά στους πυροβολισμούς. Ο Ζαν Πολ Μπελμοντό και ο Αλέν Ντελόν είναι δύο φίλοι της νεαρής ηλικίας που ανεβαίνουν στην κορυφή του υποκόσμου της Μασσαλίας. Η σκηνοθεσία του Ζακ Ντερέ είναι ελαφριά και αστεία, με περιστασιακές αναλαμπές υπαρξιακής βίας».[7]

Βραβεία & υποψηφιότητες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Βραβείο Κατηγορία Υποψήφιος Αποτέλεσμα
Χρυσές Σφαίρες[8] Καλύτερη Ξενόγλωσση Ταινία — Υποψηφιότητα
Χρυσή Άρκτος Καλύτερη σκηνοθεσία Ζακ Ντερέ Υποψηφιότητα
Έντγκαρ Καλύτερη Ταινία — Υποψηφιότητα

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ www.imdb.com/title/tt0065486/. Ανακτήθηκε στις 8  Απριλίου 2016.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 Kramer, Carol (16 Aug 1970). «Top Sex Symbols of French Films Feud at Drop of Hat». Chicago Tribune: σελ. e1. 
  3. ↑ «"Borsalino" production information». Histoires de Tournages. Ανακτήθηκε στις 4 Ιουνίου 2019. 
  4. ↑ «The Borsalino Hat». The New York Times: σελ. F17. 26 March 1972. 
  5. ↑ 5,0 5,1 Lee Deray, Jacques (24 Nov 1970). «Bonnie and Clyde with garlic: Lee Langley interviews Alain Delon and Jacques Deray about 'Borsalino', the film they made together». The Guardian: σελ. 8. 
  6. ↑ 6,0 6,1 KLEMESRUD, JUDY (16 Aug 1970). «He's Good When He's Bad». The New York Times: σελ. 89. 
  7. ↑ Kehr, Dave (26 Οκτωβρίου 1985). « Borsalino» (στα Αγγλικά). chicagoreader.com. Ανακτήθηκε στις 10 Σεπτεμβρίου 2021. 
  8. ↑ Το Μπορσαλίνο υποψήφιο για Χρυσή Σφαίρα του 1971 goldenglobes.com ανακτήθηκε 26 Φεβρουαρίου 2020 (Αγγλικά)

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Μπορσαλίνο_(ταινία)&oldid=10361536"