Μπλούφιλντς (Τζαμάικα)
Συντεταγμένες: 18°10′21″N 78°1′29″W / 18.17250°N 78.02472°W
| Μπλούφιλντς | |
|---|---|
 Άποψη της παραλίας του Μπλούφιλντς. | |
  Μπλούφιλντς | |
| Χώρα | Τζαμάικα |
| Διοικητική υπαγωγή | Ουεστμόρλαντ |
Το Μπλούφιλντς (αγγλικά: Bluefields) είναι οικισμός της ενορίας του Ουεστμόρλαντ, στην Τζαμάικα. Βρισκόμενο επί των νοτιοδυτικών ακτών του νησιού, κατά την απογραφή του 2012, αριθμούσε 2.834 κατοίκους. Διαθέτει παραλία, η οποία βρίσκεται σε απόσταση 16 χμ. ανατολικά του χωριού, της παραλία του Μπλούφιλντς.
Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στο Μπλούφιλντς εντοπίστηκε αρχαιολογική τοποθεσία της ιθαγενούς φυλής των Ταΐνο, οι οποίοι θεωρούνται ως μεταξύ των πρώτων χρονολογικά κατοίκων της Τζαμάικας[2][3][4].
Παράλληλα, το Μπλούφιλντς αποτελεί την τοποθεσία εγκατάστασης των πρώτων ισπανικών αποικιών στο νησί, έπειτα από το δεύτερο ταξίδι του Χριστόφορου Κολόμβου. Το χωριό, ιδρυθέν προ του 1519, ήταν γνωστό εκείνη την περίοδο ως Οριστάν (ισπανικά: Oristan). Όταν οι Βρετανοί κατέλαβαν το νησί κατά τη διάρκεια του 17ου αιώνα, μετονόμασαν το χωριό σε Μπλιούφιλντς (αγγλικά: Blewfields), πιθανώς προς τιμήν του Ολλανδού πειρατή Άμπραχαμ Μπλάουφελτ ο οποίος μαινόταν στην ευρύτερη περιοχή 300 χρόνια νωρίτερα[5][6].
Μεταξύ του 1662 και του 1719, οι βρετανικές τοπικές αρχές προχώρησαν στην παραχώρηση 16 εκτάσεων γης στην περιοχή του όρμου του Μπλούφιλντς, οι οποίες, στη συνέχεια, μετατράπηκαν σε φυτείες ζαχαροκάλαμου, οι οποίες παρέμειναν ενεργές μεταξύ του 1700 και του 1838. Οι σημαντικότερες εξ'αυτών ήσαν οι Μπλούφιλντς Εστέιτ, Μάουντ Έτζκομπ Εστέιτ και Σάφστον Εστέιτ. Έπειτα από την κατάργηση της δουλείας από το Ηνωμένου Βασίλειο σειρά εναλλακτικών ως προς την καλλιέργεια ζάχαρης αναπτύχθηκαν στην περιοχή, μεταξύ των οποίων η καλλιέργεια αιματόξυλου και η κτηνοτροφία. Παράλληλα, ένα εργοστάσιο παραγωγής χυμού λεμονιού και ένα εργοστάσιο παραγωγής λαδιού πιπεριού της Τζαμάικας δημιουργήθηκαν[6].
Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1950, η βιομηχανία του αιματόξυλου κατέρρευσε, ακολουθούμενη από την κατάρρευση εκείνης του πιπεριού της Τζαμάικας, κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1980. Παράλληλα, μία πλημμύρα κατέστρεψε γέφυρες και σπίτια τον Ιούνιο του 1979, τροποποιώντας την ροή αριθμού ποταμών και σκοτώνοντας αριθμό ατόμων. Πάραυτα, κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1990, σχετικές πρωτοβουλίες ιδιωτικών επιχειρήσεων και της κυβερνήσεως οδήγησαν στην ανάπτυξη του τουρισμού στην περιοχή του Μπλούφιλντς[6].
Πανίδα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
ΣΠΠ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Όπισθεν της παραλίας βρίσκεται μικρού μεγέθους ελώδης περιοχής, η οποία διασχίζεται από τον ποταμό Μπλούφιλντς Ρίβερ, καθώς και μία οροσειρά της οποίας το υψόμετρο φτάνει ως τα 801 μ. Αριθμός πουλιών έλκονται από τις εγκαταλελειμμένες φυτείες πιπεριού της Τζαμάικας, οι οποίες βρίσκονται επί των γειτονικών λόφων, καθώς και από την στενή λωρίδα μαγκρόβιου δάσους (μεταξύ άλλων, αποτελούμενο από κόκκινη ριζοφόρα (Rhizophora mangle) που εκτείνεται κατά μήκος των ακτών, ενώ η περιοχή είναι κατηγοριοποιημένη ως Σημαντική Περιοχή για τα Πουλιά (ΣΠΠ). Συνολικά, δεκαεννέα ενδημικά είδη πουλιών κατοικούν εντός του γειτονικού ορεινού όγκου, μεταξύ των οποίων τα Todus todus, Setophaga pharetra, Myiopagis cotta, Contopus pallidus, Myiarchus validus, Myiarchus barbirostris, Myiarchus stolidus, Setophaga virens, Setophaga pensylvanica και Pachyramphus niger. Το Myadestes genibarbis είναι δυνατό να ακουστεί σε υψόμετρο μεγαλύτερο των 300 μ. τον χειμώνα, ενώ το Turdus jamaicensis ολόκληρο τον χρόνο σε υψόμετρο μεγαλύτερο των 250 μ. Κατά τη διάρκεια του χειμώνα, η συγκεκριμένη περιοχή ελκύει αριθμό μεταναστευτικών παρουλίδων, όπως τα Setophaga caerulescens, Setophaga ruticilla, Parkesia noveboracensis και Seiurus aurocapilla, καθώς και ορισμένα Helmitheros vermivorum και Setophaga magnolia. Μεταξύ των υπολοίπων επισκεπτών ειδών της τοποθεσίας, περιλαμβάνονται ορισμένα Dumetella carolinensis και Sphyrapicus varius. Τα πουλιά είναι απόντα από την περιοχή των ελών και την παράκτια περιοχή. Επίσης, απαντώνται οι γιγάντιες αλκυόνες (Megaceryle alcyon), ενώ η παρουσία ερωδιών, τσικνιών, γλάρων και στερνίδων διαφέρει αναλόγως της εποχής, με αυξητική τάση να παρατηρείται κατά τη διάρκεια του χειμώνα. Καφέ πελεκάνοι διανυκτερεύουν στην περιοχή, ωστόσο αναπαράγονται μεταξύ τους επί μικρών μαγκρόβιων νησίδων οι οποίες βρίσκονται στα ανατολικά της περιοχής[7].
Άλλα ζώα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ένας μικρός αριθμητικά πληθυσμός πεταλούδων protographium marcellinus είναι παρών εντός της συγκεκριμένης περιοχής, πλησίον των ακτών, καθώς και adelpha abyla, papilio thersites, epargyreus antaeus και astraptes jaira. Παράλληλα, ο βόας της Τζαμάικας φέρεται να είναι παρών στις περιοχές όπου το ανάγλυφο αποτελείται από ασβεστόλιθο[7].
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ (Αγγλικά) «Jamaica: largest cities and towns and statistics of their population». www.world-gazetteer.com. 5 Δεκεμβρίου 2012. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Δεκεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 16 Μαΐου 2018.
- ↑ (Αγγλικά) The Earliest Inhabitants: The Dynamics of the Jamaican Taíno. Κίνγκστον: Lesley-Gail Atkinson. 2006. σελ. 76-81. ISBN 978-976-6-40149-8.
- ↑ (Αγγλικά) «The History of Jamaica». jis.gov.jm. 2018. Ανακτήθηκε στις 12 Μαΐου 2018.
- ↑ (Αγγλικά) Sheehan, Sean· Black, Angela (2004). Cultures of the World - Jamaica. Νέα Υόρκη: Benchmark Books. σελ. 21-23. ISBN 978-0-7614-1785-9.
- ↑ (Αγγλικά) Long, Edward (1774). The History of Jamaica: Or, General Survey of the Antient and Modern State of that Island, with Reflections on its Situation, Settlements, Inhabitants, Climate, Pruducts, Commerce, Laws and Government. 1. Κέιμπριτζ: Cambridge University Press. σελ. 345. ISBN 978-1-108-01644-5.
- ↑ 6,0 6,1 6,2 (Αγγλικά) «Bluefields: The story behind the name». www.jamaicagleaner.com. 15 Οκτωβρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 17 Μαΐου 2018.
- ↑ 7,0 7,1 (Αγγλικά) «Data Zone». datazone.birdlife.org. Ανακτήθηκε στις 16 Μαΐου 2018.
