Μπαστούνι τυφλών

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ένα μακρύ μπαστούνι, το κύριο εργαλείο κινητικότητας για άτομα με προβλήματα όρασης.

Το μπαστούνι τυφλών ή λευκό μπαστούνι είναι συσκευή που χρησιμοποιείται από πολλούς ανθρώπους που είναι τυφλοί ή έχουν προβλήματα όρασης. Ένα μπαστούνι τυφλών επιτρέπει κυρίως στον χρήστη του να σαρώσει το περιβάλλον του για εμπόδια ή σημάδια προσανατολισμού, αλλά είναι επίσης χρήσιμο για τους θεατές να αναγνωρίσουν τον χρήστη ως τυφλό ή με προβλήματα όρασης και να λάβουν την κατάλληλη φροντίδα. Αυτό το τελευταίο είναι ο λόγος για το λευκό χρώμα του μπαστουνιού, το οποίο σε πολλές δικαιοδοσίες είναι υποχρεωτικό.

Παραλλαγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μπαστούνι αναγνώρισης.
  • Μακρύ μπαστούνι: Σχεδιασμένο κυρίως ως εργαλείο κινητικότητας που χρησιμοποιείται για την ανίχνευση αντικειμένων στη διαδρομή ενός χρήστη. Το μήκος του μπαστουνιού εξαρτάται από το ύψος του χρήστη και παραδοσιακά εκτείνεται από το έδαφος μέχρι το στέρνο του χρήστη. Είναι η πιο γνωστή παραλλαγή, αν και ορισμένοι οργανισμοί προτιμούν τη χρήση πολύ μακρύτερων μπαστουνιών.[1]
  • Μπαστούνι καθοδήγησης: Ένα πιο κοντό μπαστούνι, που εκτείνεται γενικά από το έδαφος μέχρι τη μέση του χρήστη, με πιο περιορισμένες δυνατότητες ως συσκευή κινητικότητας. Χρησιμοποιείται για σάρωση για κράσπεδα και σκαλοπάτια. Το μπαστούνι καθοδήγησης μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί διαγώνια σε όλο το σώμα για προστασία, προειδοποιώντας τον χρήστη για εμπόδια αμέσως μπροστά.
  • Μπαστούνι αναγνώρισης: Χρησιμοποιείται κυρίως για να ειδοποιεί άλλους ότι ο χρήστης έχει προβλήματα όρασης, αλλά όχι στον βαθμό που χρειάζεται μακρύ μπαστούνι ή άλλη παραλλαγή.[2] Συχνά είναι πιο ελαφρύ και πιο κοντό από το μακρύ μπαστούνι και δεν χρησιμοποιείται ως εργαλείο κινητικότητας.
  • Μπαστούνι στήριξης: Σχεδιασμένο κυρίως για να προσφέρει φυσική σταθερότητα σε έναν χρήστη με προβλήματα όρασης, το μπαστούνι λειτουργεί επίσης ως μέσο αναγνώρισης. Έχει πολύ περιορισμένες δυνατότητες ως συσκευή κινητικότητας.
  • Παιδικό μπαστούνι: Αυτή η παραλλαγή λειτουργεί ακριβώς όπως το μακρύ μπαστούνι ενός ενήλικα, αλλά έχει σχεδιαστεί για χρήση από παιδιά και επομένως είναι μικρότερο και ελαφρύτερο.
  • Πράσινο μπαστούνι: Χρησιμοποιείται σε ορισμένες χώρες, όπως η Αργεντινή, για να δηλώσει ότι ο χρήστης έχει μειωμένη όραση, ενώ το λευκό μπαστούνι υποδηλώνει ότι ένας χρήστης είναι εντελώς τυφλός.[3]

Τα μπαστούνια κινητικότητας κατασκευάζονται συχνά από αργίλιο, πλαστικό ενισχυμένο με ίνες άνθρακα ή άλλο πλαστικό ενισχυμένο με ίνες και μπορούν να συνοδεύονται από μεγάλη ποικιλία άκρων ανάλογα με τις προτιμήσεις του χρήστη.

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μια γυναίκα διασχίζει το δρόμο χρησιμοποιώντας το μπαστούνι της.

Οι τυφλοί χρησιμοποιούν τα μπαστούνια ως εργαλεία κινητικότητας για αιώνες.[4]

Το 1921, ο Τζέιμς Μπιγκς, ένας φωτογράφος από το Μπρίστολ που τυφλώθηκε μετά από ένα ατύχημα και που ένιωθε άβολα με την κίνηση γύρω από το σπίτι του, έβαψε το μπαστούνι του λευκό για να είναι πιο ευδιάκριτο.[5]

Το 1931 στη Γαλλία, ο Γκιγί ντ΄Ερμπενόν ξεκίνησε ένα εθνικό κίνημα λευκών μπαστουνιών για τυφλούς. Στις 7 Φεβρουαρίου 1931, ο Γκιγί ντ΄Ερμπενόν έδωσε συμβολικά τα δύο πρώτα λευκά μπαστούνια σε τυφλούς, παρουσία αρκετών Γάλλων υπουργών. 5.000 ακόμη λευκά μπαστούνια στάλθηκαν αργότερα σε τυφλούς Γάλλους βετεράνους από του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου και σε τυφλούς πολίτες.[6]

Το πρώτο ειδικό διάταγμα για το λευκό μπαστούνι ψηφίστηκε το Δεκέμβριο του 1930 στην Πιόρια του Ιλινόι, παρέχοντας προστασία στους τυφλούς πεζούς και το δικαίωμα διέλευσης ενώ κουβαλούσαν ένα λευκό μπαστούνι.[7]

Το μακρύ μπαστούνι βελτιώθηκε από τον ειδικό αποκατάστασης βετεράνων του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, Ρίτσαρντ Ε. Χούβερ, στο στρατιωτικό νοσοκομείο του Βάλεϊ Φορτζ.[8] Το 1944, πήρε το λευκό μπαστούνι του Lions Club (αρχικά κατασκευασμένο από ξύλο) και γύριζε μέσα στο νοσοκομείο με δεμένα τα μάτια για μια εβδομάδα. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου ανέπτυξε αυτό που είναι τώρα η καθιερωμένη μέθοδος εκπαίδευσης «μακριού μπστουνιού» ή η μέθοδος Χούβερ. Τώρα αποκαλείται «Πατέρας της τεχνικής ελαφρού μακριού μπαστουνιού». Η βασική τεχνική είναι το κούνημα του μπαστουνιού από το κέντρο του σώματος μπρος-πίσω πριν από τα πόδια. Το μπαστούνι πρέπει να σαρώνει πριν κουνηθεί το πίσω πόδι καθώς το άτομο περπατάει. Πριν διδάξει άλλους αποκαταστάτες, ή «προσανατολιστές», τη νέα του τεχνική, είχε κάνει ειδική παραγγελία για ελαφριά μακριά λευκά μπαστούνια για τους βετεράνους των ευρωπαϊκών μετώπων.

Η τεχνική του μακριού μπαστουνιού του Χούβερ τελειοποιήθηκε στο Νοσοκομείο Έντουαρντ Χάινς, το οποίο άνοιξε το πρώτο Κέντρο Αποκατάστασης Τυφλών του Τμήματος Υποθέσεων Βετεράνων το 1948 και στελεχώθηκε από πρώην εκπαιδευτές του Στρατιωτικού Νοσοκομείου Στρατού Βάλει Φορτζ.[9]

Στις 6 Οκτωβρίου 1964, ένα κοινό ψήφισμα του Κογκρέσου, με αρ. HR 753, υπογράφηκε σε νόμο που εξουσιοδοτεί τον Πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών να ανακηρύξει την 15η Οκτωβρίου κάθε έτους ως «Ημέρα Ασφάλειας του Λευκού Μπαστούνι». Ο Πρόεδρος Λύντον Τζόνσον ήταν ο πρώτος που έκανε αυτή τη διακήρυξη.[10]

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ Nichols, Allan (1995), Why Use the Long White Cane?, http://www.blind.net/g42w0001.htm 
  2. ↑ «The Cane Explained». RNIB. 
  3. ↑ Rollano, Eduardo D.· Oyarzún, Juan C. (27 Δεκεμβρίου 2002). «Personas con Baja Visión». Información Legislativa y Documental (στα Ισπανικά). Argentina: The Government of Argentina. Ανακτήθηκε στις 31 Μαρτίου 2015. 
  4. ↑ Kelley, Pat (1999). «Historical Development of Orientation and Mobility as a Profession». OrientationAndMobility.org. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Φεβρουαρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 20 Ιανουαρίου 2012. 
  5. ↑ 'Mobility of Visually Impaired People: Fundamentals and ICT Assistive Technologies (ISBN 978-3-319-54444-1) p. 363
  6. ↑ Bailly, Claude (1990), «Les débuts de la canne blanche», L'Auxilaire des Aveugles, http://dherbemont.free.fr/en/textes/cannes.html, ανακτήθηκε στις 20 January 2012 
  7. ↑ «White Cane History». American Council of the Blind. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Ιουνίου 2020. Ανακτήθηκε στις 30 Νοεμβρίου 2017. 
  8. ↑ Koestler, Frances A. «Historical Chronologies, The Unseen Minority: A Social History of Blindness in the United States». American Printing House for the Blind. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Ιουλίου 2018. Ανακτήθηκε στις 20 Ιανουαρίου 2012. 
  9. ↑ «The New Breed | American Foundation for the Blind». The American Foundation for the Blind (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 11 Ιουλίου 2023. 
  10. ↑ ""White Cane Safety Day", National Federation of the Blind. Retrieved 16 August 2016.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Μπαστούνι_τυφλών&oldid=10447832"