Μπάρον Γουάκα
| Μπάρον Γουάκα | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Baron Waqa (Αγγλικά) |
| Γέννηση | 31 Δεκεμβρίου 1959[1] Μπόε |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ναουρού |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Σπουδές | Πανεπιστήμιο του Νοτίου Ειρηνικού Monash University[2] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός συνθέτης |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Πρόεδρος του Ναούρου (2013–2019)[3] |
| Βραβεύσεις | Order of Brilliant Jade (2019)[4] |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Μπάρον Γουάκα (Baron Divavesi Waqa,31 Δεκεμβρίου 1959-) είναι πολιτικός από το Ναουρού, Γενικός Γραμματέας του Φόρουμ των Νήσων Ειρηνικού από τις 3 Ιουνίου 2024, ο οποίος υπηρέτησε ως ο 14ος πρόεδρος του Ναουρού από τις 11 Ιουνίου του 2013 ως τις 27 Αυγούστου 2019.
Πολιτική σταδιοδρομία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Εξελέγη βουλευτής στην εκλογική περιφέρεια της Μπόε στις εκλογές που διεξήχθησαν τον Μάιο του 2003. Επί προεδρίας του Λούντβιγκ Σκότι υπηρέτησε ως υπουργός Εσωτερικών και Παιδείας. Ωστόσο, αναγκάστηκε να φύγει από τη θέση του έπειτα από την αντικατάσταση του Σκότι από το Ρενέ Χάρις. Διατήρησε την έδρα του στο Κοινοβούλιο.
Στις 23 Απριλίου 2004 ο Γουάκα και οι σύντροφοί του Κίρεν Κέκε, Ντέιβιντ Αντέανγκ και Φάμπιαν Ριμπάου έλαβαν μέρος σε διαδηλώσεις στο Διεθνές Αεροδρόμιο του Ναούρου στη Γιάρεν. Οι διαδηλώσεις ήταν σε ένδειξη δυσαρέσκειας για την πολιτική της κυβέρνησης έναντι των αιτούντων άσυλο στην Αυστραλία και εναντίον του πολιτικού αδιεξόδου στο Κοινοβούλιο. Και οι 4 υπήρχε κίνδυνος να καταδικαστούν σε φυλάκιση ως και 14 έτη για τη συμμετοχή τους στην κινητοποίηση. Ωστόσο, μετά την επάνοδο του Σκότι στην προεδρία απαλλάχθηκαν από τις κατηγορίες. Ο Σκότι διόρισε το Γουάκα υπουργό Παιδείας για μία ακόμη φορά.[5]
Το 2007 ξέσπασε πολιτική κρίση στη διάρκεια της οποίας ο Γουάκα παρέμεινε πιστός στην κυβέρνηση. Συνακόλουθα, ο Γουάκα δεν προσκλήθηκε να λάβει μέρος στην επόμενη κυβέρνηση υπό τον πρόεδρο Μάρκους Στίβεν.
Έπειτα από τη διεξαγωγή εκλογών τον Ιούνιο του 2013 ο Γουάκα εξελέγη πρόεδρος επικρατώντας του πρώην υπουργού Οικονομικών Ρόλαντ Καν με ψήφους 13-5. Επιλέχθηκε από την κυβερνητική ομάδα έπειτα από την παραίτηση του προέδρου Νταμπουίντο ώστε να αναλάβει πρόεδρος ο Γουάκα και τα μέλη της κυβέρνησης να παραμείνουν στη θέση τους.[6][7]
Τον Ιανουάριο του 2014 η κυβέρνησή του επέζησε πρότασης μομφής στο Κοινοβούλιο, αναφορικά με την απέλαση του Αυστραλού τοπικού δικαστή (resident magistrate) Πίτερ Λόου και την ανάκληση της βίζας του ανώτατου δικαστή Τζέφρι Έιμς, επίσης Αυστραλού πολίτη.[8]
Στις 13 Ιουλίου 2016 Γουάκα επανεξελέγη πρόεδρος του Ναουρού, κερδίζοντας τις 16 από τις συνολικά 18 ψήφους του Κοινοβουλίου.[9]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 (Γερμανικά) Εγκυκλοπαίδεια Μπρόκχαους. waqa-baron-divavesi.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 8 Ιουλίου 2019.
- ↑ «Lionel Rouwen Aingimea elected President of Nauru». 27 Αυγούστου 2019. Ανακτήθηκε στις 29 Αυγούστου 2019.
- ↑ focustaiwan
.tw /politics /201903250009. - ↑ New president for Nauru
- ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Ιουνίου 2013. Ανακτήθηκε στις 16 Ιουνίου 2013.
- ↑ http://www.rnzi.com/pages/news.php?op=read&id=76686
- ↑ Radio New Zealand, No confidence motion in Nauru fails, 28 Ιανουαρίου 2014.
- ↑ Radio New Zealand
 |
Αυτό το λήμμα σχετικά με ένα πολιτικό πρόσωπο χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |