Μουσείο Τεχνών και Επιτηδευμάτων
| Μουσείο Τεχνών και Επιτηδευμάτων | |
|---|---|
| Musée des arts et métiers | |
 | |
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Είδος | μουσείο επιστήμης, μουσείο τεχνολογίας, μουσείο αυτοκινήτων και πανεπιστημιακό μουσείο |
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | 48°51′58″N 2°21′19″E |
| Διοικητική υπαγωγή | 3ο δημοτικό διαμέρισμα του Παρισιού |
| Τοποθεσία | Παρίσι |
| Χώρα | Γαλλία |
| Έναρξη κατασκευής | 1794 |
| Βραβεία | Μουσείο της Γαλλίας |
| Ιστότοπος | |
| Επίσημος ιστότοπος | |
 Πολυμέσα | |
| δεδομένα (π) | |
Το Μουσείο Τεχνών και Επιτηδευμάτων (γαλλικά: Musée des Arts et Métiers) είναι κρατικό μουσείο επιστήμης και τεχνολογίας, που φιλοξενεί εκθέματα της Ανώτατης Σχολής Τεχνών και Επιτηδευμάτων. Βρίσκεται στο Παρίσι, στο 3ο διαμέρισμα.[1] Ιδρύθηκε το 1794, συγχρόνως με τη Σχολή, ως χώρος για τη διατήρηση επιστημονικών οργάνων και εφευρέσεων που προορίζονταν για την εκπαίδευση των φοιτητών τεχνικών και μηχανικών.
Το μουσείο της Σχολής Τεχνών και Επιτηδευμάτων, η οποία είναι σήμερα στη Γαλλία ένα μεγάλο ίδρυμα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και έρευνας διεθνούς κύρους, διατηρεί όλα τα μηχανήματα, τα μοντέλα και τα σχέδια που χρησιμοποιήθηκαν καθ 'όλη τη δεκαετία του 19ου και του 20ού αιώνα, συνεχίζοντας να εμπλουτίζει τις συλλογές του μέχρι σήμερα.
Το κτήριο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Από την ίδρυσή του, το Μουσείο Τεχνών και Επιτηδευμάτων στεγάζεται στα κτίρια του παλαιού βασιλικού αββαείου Σαιν-Μαρτέν-ντε-Σαν. Αυτό το σημαντικό αρχιτεκτονικό σύνολο εθνικοποιήθηκε το Νοέμβριο του 1789 και διατέθηκε στη νεοϊδρυθείσα Σχολή Τεχνών και Επιτηδευμάτων. Το μουσείο καταλαμβάνει τα τμήματα του οικοδομήματος όπου στεγάζονταν οι μοναχοί της παλαιάς θρησκευτικής κοινότητας, καθώς και την πρώην μοναστηριακή εκκλησία.
.jpg)
Το συγκρότημα ανακαινίστηκε σε μεγάλο βαθμό κατά την Ιουλιανή Μοναρχία (1830-1848) και κατά τη Δεύτερη Αυτοκρατορία (1852-1870), υπό την επίβλεψη του αρχιτέκτονα Λεόν Βωντουαγιέ.[2] Έτσι, περιλαμβάνει νεο-γοτθικά στοιχεία στη διακόσμηση του κυρίως ναού και του ιερού της παλιάς εκκλησίας. Σήμερα το μουσείο, το οποίο υποβλήθηκε σε σημαντική ανακαίνιση το 1990, περιλαμβάνει ένα επιπλέον κτήριο δίπλα στην μονή, με τα μεγαλύτερα αντικείμενα να παραμένουν στο ίδιο το μοναστήρι.
Τα παλιά κτήρια (πριν τον 20ό αιώνα) έχουν χαρακτηριστεί ως ιστορικά μνημεία από το 1993.[3]
Οι συλλογές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το μουσείο διαθέτει πάνω από 80.000 αντικείμενα και 15.000 σχέδια στη συλλογή του, εκ των οποίων περίπου 2.500 εκτίθενται στο Παρίσι. Η υπόλοιπη συλλογή διατηρείται σε ειδικούς χώρους στο Σαιν-Ντενί. [4]Μεταξύ των συλλογών του είναι μια πρωτότυπη εκδοχή του εκκρεμούς του Φουκώ, το αρχικό μοντέλο του αγάλματος της Ελευθερίας έργο του Ωγκύστ Μπαρτολντί, μερικά από τα πρώτα αεροπλάνα (το Avion III του Κλεμάν Αντέρ, το Blériot XI του Λουί Μπλεριό και άλλα), η αριθμητική μηχανή Πασκαλίν του Μπλαίζ Πασκάλ (ο πρώτος μηχανικός υπολογιστής), το πρώτο ατμοκίνητο όχημα του Νικολά Κυνιό του 1771 και πολλά άλλα.
Το μουσείο παρουσιάζει επτά διαφορετικές συλλογές: Επιστημονικά Όργανα, Υλικά, Ενέργεια, Μηχανική, Κατασκευή, Επικοινωνία, Μεταφορές. Στην παλαιά εκκλησία του Σαιν-Μαρτέν-ντε-Σαν εκτίθενται τα αυτοκίνητα, τα αεροπλάνα, το εκκρεμές του Φουκώ και κάποια άλλα μνημειακά αντικείμενα.[5]
- Εκθέματα του μουσείου Τεχνών και Επιτηδευμάτων στο Παρίσι
-
Μετάλλιο της Σχολής Τεχνών και Επιτηδευμάτων -
-
1840-1841 Σκοτεινοί θάλαμοι για δαγκεροτυπίες του Σαρλ Σεβαλιέ -
Κιάλια του 1681 -
Το εργαστήριο του Αντουάν Λωράν Λαβουαζιέ -
Μηχανικοί υπολογιστές Πασκαλίν του Μπλαίζ Πασκάλ -
Το Avion III του Κλεμάν Αντέρ, 1897 -
Το όχημα του Κυνιό, 1771 -
-
Τηλέγραφος του Μπριγκέ, περ. 1860
Λογοτεχνικές αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το μουσείο Τεχνών και Επιτηδευμάτων εμφανίζεται στη λογοτεχνία ως η σκηνή της κορύφωσης του μυθιστορήματος Το εκκρεμές του Φουκώ του 1988 του Ουμπέρτο Έκο και επίσης παρουσιάζεται στην ταινία ντοκιμαντέρ του 2019 για το άγαλμα της Ελευθερίας Ελευθερία: Η μητέρα των εξόριστων.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ . «parisinfo.com/musee-monument-paris/71543/Musee-des-Arts-et-Metiers».
- ↑ Louis André, « Léon Vaudoyer et le Conservatoire des arts et métiers », Musée des arts et métiers, La revue, no 16, Musée des arts et métiers, septembre 1996.
- ↑ . «pop.culture.gouv.fr/notice/merimee/Ancienne abbaye Saint-Martin-des-Champs, actuellement Conservatoire National des Arts et Métiers et Musée National des Techniques». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Μαΐου 2019.
- ↑ Benjamin Poupin et Sylvie Maillard, « Les Arts et Métiers : visite aux réserves », Musée des arts et métiers, la revue, no 45, février 2005 ; Élise Picard, Les Réserves, base stratégique du musée, Musée des arts et métiers, la revue, 1996.
- ↑ . «unjourdeplusaparis.com/paris-culture/musee-des-arts-et-metiers-paris». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Ιουλίου 2018.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Η επίσημη σελίδα του μουσείου Τεχνών και Επιτηδευμάτων (επιλογή γλώσσας)
- Το μουσείο Τεχνών και Επιτηδευμάτων -βίντεο στο youtube
|