Μουσείο Μεταλλωρυχίας Γκουίντο
Συντεταγμένες: 50°17′23″N 18°47′30″E / 50.28972°N 18.79167°E
| Μουσείο Μεταλλωρυχίας Γκουίντο | |
|---|---|
 | |
 | |
| Είδος | Ανθρακωρυχείο, αξιοθέατο και Μνημείο βιομηχανικής κληρονομιάς |
| Διεύθυνση | ul. 3 Maja 93 41-800 Zabrze |
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | 50°17′23″N 18°47′30″E |
| Διοικητική υπαγωγή | Ζάμπζε |
| Χώρα | Πολωνία |
| Έναρξη κατασκευής | 1982 και 1855 |
| Προστασία | αμετακίνητο μνημείο[1] |
| Ιστότοπος | |
| Επίσημος ιστότοπος | |
 Πολυμέσα | |
| δεδομένα (π) | |
Το ορυχείο Γκουίντο (πολωνικά: Zabytkowa Kopalnia Węgla Kamiennego) είναι ιστορικό ανθρακωρυχείο και ταυτόχρονα μουσείο το οποίο βρίσκεται στο Ζάμπζε της Σιλεσίας στην Πολωνία. Το μουσείο είναι ένας από τους κόμβους στην Ευρωπαϊκή Διαδρομή Βιομηχανικής Κληρονομιάς.[2] Πρόκειται για ένα μνημείο πολιτιστικής κληρονομιάς που έχει καταγραφεί στο μητρώο του Βοεβοδάτου Σιλεσίας (A / 1342-1387 z 2.26.1987) και αποτελεί πολιτισμικό μνημείο στην Πολωνία (ID 641754).
Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το ορυχείο Γκουίντο ιδρύθηκε το 1855 από τον Γκίντο Χένκελ φον Ντόνερσμαρκ (1830-1916), με στόχο να εφοδιάζει τους μύλους του Ντόνερσμαρκ με άνθρακα. Η μέγιστη παραγωγή του ορυχείου σημειώθηκε το 1885, όταν εξορύχθηκαν 312.976 τόνοι άνθρακα. Κατά την επεξεργασία του άνθρακα, το ορυχείο συνέχιζε να αντλεί νερό από γειτονικά ορυχεία. Αυτή η λειτουργία μειώθηκε τη δεκαετία του 1930 και το ορυχείο έκλεισε το 1960. Το 1967, η εγκατάσταση άνοιξε εκ νέου ως δοκιμαστικό ανθρακωρυχείο. Το 1987, οι εγκαταστάσεις του κηρύχθηκαν διατηρητέες. Λίγα χρόνια νωρίτερα, το 1982, είχε δημιουργηθεί ένα υπαίθριο μουσείο πάνω από το ορυχείο Γκουίντο, το οποίο και έκλεισε το 1996. Το σημερινό μουσείο μεταλλωρυχίας άνοιξε στα 170 μέτρα το 2007 και στα 320 μέτρα το 2008.[2]
Τεχνικά, το παλιό ορυχείο αναγκάστηκε να αντιμετωπίσει το πρόβλημα της άμμου. Η πρώτη στοά, η στοά Μπάρμπαρα του 1856 εγκαταλείφθηκε στα 30 μ. Η δεύτερη στοά, η στοά Κονκόρντια μετονομάστηκε σε στοά Γκουίντο. Η διερευνητική εξόρυξη στα 80 μ. εγκαταλείφθηκε λόγω βλάβης, ενώ στα 117 μέτρα βρέθηκε νερό. Ελήφθη οικονομική βοήθεια από τη σιδηροδρομική ένωση Άνω Σιλεσίας (γερμανικά: Oberschlesische Eisenbahn Gesellschaft). Στο ορυχείο Γκουίντο άνοιξε μια νέα στοά, η στοά Σιδηροδρόμου. Το έργο αγοράστηκε το 1887 από την πρωσική Finanzamt (Εφορία) και συγχωνεύτηκε με το ορυχείο Βασίλισσα Λουίζα. Το Γκουίντο και η στοά Σιδηροδρόμου είχαν βάθος στα 320 μέτρα. Το 1912, το ορυχείο Γκουίντο συγχωνεύτηκε με το νεόκτιστο ορυχείο Ντέλμπρουκ (Makoszowy Coal Mine-post 1945) και ένα εργοστάσιο οπτάνθρακα. Η Σιλεσία διασπάστηκε το 1922 και το ορυχείο Ντέλμπρουκ (μαζί με το ορυχείο Γκουίντο) παραδόθηκε στην εξορυκτική εταιρεία Prussian Preussag. Το 1928, η στοά Γκουίντο έκλεισε και η στοά Σιδηροδρόμου μετατράπηκε σε στοά μεταφοράς για το συνεργείο και για τα υλικά.
Το μουσείο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το υπόγειο μουσείο βρίσκεται στα 320 μ. κάτω από την επιφάνεια του εδάφους, με ένα δεύτερο επίπεδο να αντιπροσωπεύει ένα ορυχείο του 19ου αι. στα 170 μ. Τα 320 μέτρα του σε βάθος καθιστούν το Γκουίντο το βαθύτερο επισκέψιμο ορυχείο στην Ευρώπη. Ο χώρος διαθέτει εξοπλισμό για την προσομοίωση εξορυκτικών καταστροφών καθώς και μια αίθουσα συναυλιών.[2] Υπάρχει επίσης μια έκθεση αφιερωμένη στους πολιτικά καταπιεσμένους στρατιώτες και ανθρακωρύχους της δεκαετίας του 1950, που ως νέοι αναγκάστηκαν να εργαστούν κάτω από τη γη αντί να υπηρετήσουν τη στρατιωτική τους θητεία.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ www
.nid .pl /pl /Informacje _ogolne /Zabytki _w _Polsce /rejestr-zabytkow /zestawienia-zabytkow-nieruchomych /stan%20na%2031 .12 .2020 /SLS-rej .pdf. σελ. 133. - ↑ 2,0 2,1 2,2 «ERIH : Guido mine». European Route of Industrial Heritage. 2014. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Σεπτεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 15 Ιανουαρίου 2015.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
|