Μουσείο Αρχοντικό του Ατατούρκ
Συντεταγμένες: 39°53′13″N 32°51′54″E / 39.88694°N 32.86500°E
| Μουσείο Αρχοντικό του Ατατούρκ | |
|---|---|
 | |
| Είδος | μουσείο |
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | 39°53′13″N 32°51′56″E |
| Διοικητική υπαγωγή | Άγκυρα |
| Χώρα | Τουρκία |
| Έναρξη κατασκευής | 1950 |
| δεδομένα (π) | |
Το Μουσείο Αρχοντικό του Ατατούρκ (τουρκικά: Atatürk Müze Köşkü ) είναι ένα ιστορικό σπίτι μουσείο στην Άγκυρα της Τουρκίας. Ήταν η κατοικία του Προέδρου Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ μεταξύ 1921 και 1932, κατά τα πρώτα χρόνια της Δημοκρατίας. Το μουσείο βρίσκεται στην οδό Τσάνκαγια στην Πανεπιστημιούπολη Τσάνκαγια. Βρίσκεται ακριβώς δίπλα στο Αρχοντικό Τσάνκαγια.
Ιστορικό[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το αρχοντικό χτίστηκε ως κτήριο ενός αμπελώνα τον 19ο αιώνα. Το 1921, εξαγοράστηκε από δύο πολίτες της Άγκυρας, τους Μπουλγκουρλουζάντε Μεχμέτ και Ριφάτ Μπέη. Ο δήμος της Άγκυρας μετέτρεψε το σπίτι σε προεδρική κατοικία για χρήση του Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ (1881–1938). Στις 30 Μαΐου 1921, παρουσιάστηκε στον Ατατούρκ, ο οποίος έπρεπε να μείνει στη Γεωπονική Σχολή και στο σπίτι του πλοιάρχου του σιδηροδρομικού σταθμού της Άγκυρας μετά την άφιξή του στην Άγκυρα στις 27 Δεκεμβρίου 1919, για να ξεκινήσει ο Τουρκικός Πόλεμος της Ανεξαρτησίας. [1][2][3]Η έπαυλη έγινε η επίσημη κατοικία του Ατατούρκ με σημαντικά ιστορικά γεγονότα κατά τη διάρκεια του Τουρκικού Πολέμου της Ανεξαρτησίας και των πρώτων χρόνων της Δημοκρατίας. Ήταν επίσης το μέρος όπου σχεδιάζονταν οι μεταρρυθμίσεις του Ατατούρκ. Το 1932, το αρχοντικό τέθηκε εκτός χρήσης όταν μια νέα κατοικία, το Μέγαρο Τσάνκαγια, γνωστό και ως Ροζ Μέγαρο ("Pembe Köşk"), χτίστηκε δίπλα του για να καλύψει την ανάγκη επέκτασης των λειτουργιών.[1] Το 1950, το αρχοντικό άνοιξε στο κοινό ως μουσείο. Για να μην καταστραφούν και για να προστατευθούν τα εκθεσιακά αντικείμενα από φθορά, ξεκίνησαν το 2002 μεγάλες εργασίες συντήρησης, που διήρκεσαν μέχρι το 2007. Κατά τη διάρκεια αυτών των προσπαθειών, συνήχθη το συμπέρασμα ότι ο χώρος θα έπρεπε να χρησιμοποιηθεί ως ιστορικό σπίτι και όχι ως μουσείο, για να αντικατοπτρίζει τη φυσική του εικόνα εκείνης της εποχής. Το Μέγαρο του Μουσείου Ατατούρκ άνοιξε ξανά για το κοινό στις 19 Απριλίου 2009.[1][2] Ήταν η μακροβιότερη κατοικία του Ατατούρκ στη ζωή του.[2] Ονομαζόταν επίσης Αρχοντικό Στρατού (τουρκικά: Ordu Köşkü) αφού μεταβιβάστηκε το κτήριο στον Τουρκικό Στρατό. [2]
Αρχιτεκτονική[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το κτήριο του αμπελώνα ήταν ένα μικρό κτήριο μέσα σε ένα δασώδες τοπίο. Το σπίτι με ορθογώνια κάτοψη είχε μια μεγάλη βεράντα με θέα στην πόλη στα βόρεια. Η κύρια αίθουσα στο ισόγειο πλαισιωνόταν από δύο δωμάτια και είχε μια μαρμάρινη πισίνα σε σχήμα οκτάγωνου με σιντριβάνι στο κέντρο του πετρώδους εδάφους. Ο επάνω όροφος είχε την ίδια κάτοψη, αποτελούμενος από μια κύρια αίθουσα και δύο δωμάτια.[1][2][3] Μετά τον γάμο του Ατατούρκ με τη Λατίφε Ουσάκι (1898–1975) στις 29 Ιανουαρίου 1923, η οικία έγινε ανεπαρκής για την οικογενειακή ζωή. Το 1923, ανατέθηκε στον αρχιτέκτονα Βεντάτ Τεκ (1873–1942) ένα έργο επέκτασης. Οι κατασκευαστικές εργασίες ολοκληρώθηκαν το 1924.[2] Προστέθηκε διώροφο παράρτημα με πύργο σε σχήμα μισού οκτάγωνου. Το ισόγειο του παραρτήματος χρησιμοποιήθηκε ως κουζίνα και τραπεζαρία. Ο επάνω όροφος αποτελούνταν από ένα μπάνιο, ένα υπνοδωμάτιο και μια αίθουσα μελέτης για την Πρώτη Κυρία. Το πρώην υπνοδωμάτιο στο αρχικό κτήριο μετατράπηκε σε βιβλιοθήκη και δωμάτιο μελέτης. Μπροστά από τη βόρεια είσοδο κατασκευάστηκε ανεμοφράκτης. Το βορειοανατολικό δωμάτιο στο ισόγειο διευρύνθηκε με ένα μισό οκτάγωνο υπόστεγο, για να χρησιμεύσει ως αίθουσα υποδοχής πρεσβευτών. Η πισίνα με το σιντριβάνι στην κύρια αίθουσα αφαιρέθηκε, για να δημιουργηθεί χώρος εισόδου. Ένα πολυώροφο κτήριο υπηρεσιών, που αποτελείται από κουζίνα και πλυντήριο κατασκευάστηκε στα ανατολικά. Αυτό το κτήριο συνδέθηκε με την κατοικία με μια σκάλα υπηρεσίας.[1][3] Για την επίλυση προβλημάτων στατικής επάρκειας της κατασκευής, που προέκυψαν μετά την επέκταση του κτιρίου και για τη βελτίωση των συνθηκών άνεσης, πραγματοποιήθηκαν εργασίες συντήρησης το 1926. Το κτήριο ήταν εξοπλισμένο με κεντρική θέρμανση. Για τα θετά παιδιά του Ατατούρκ, μια ιστορία, που αποτελείται από έξι δωμάτια και ένα μπάνιο προστέθηκε στην κορυφή του κτηρίου υπηρεσίας. Το 1930, ο πύργος στα νοτιοδυτικά επανασχεδιάστηκε ως αίθουσα μελέτης για τον Ατατούρκ.[1][3]
Μουσείο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Αίθουσα ανεμοφράκτη και εισόδου (Rüzgarlık ve Giriş Holü)
- Η είσοδος βρίσκεται πίσω από έναν ανεμοφράκτη.[1] Η είσοδος έχει τρεις πόρτες και μια σκάλα, που οδηγεί στον επάνω όροφο. Στη δεξιά πλευρά είναι το Πράσινο Δωμάτιο και στην αριστερή πλευρά το Δωμάτιο Υποδοχής Πρεσβευτών. Ως έπιπλα, υπάρχει ένα πιάνο και ένα σετ καθιστικού για έξι άτομα. Στους τοίχους κρέμονται δύο πίνακες και τρεις φωτογραφίες του Ατατούρκ τραβηγμένες σε διαφορετικούς χρόνους. Μπροστά από τη μεσαία καγκελόπορτα έχει τοποθετηθεί ένα τραπέζι μπιλιάρδου. Ωραία χαλιά κρέμονται σε αυτή την πόρτα ως κουρτίνα.[2][3]
Πράσινο Δωμάτιο (Yeşil Salon)
- Βρίσκεται στα δεξιά της κύριας εισόδου. Μέχρι το 1924 χρησιμοποιήθηκε ως αίθουσα υποδοχής πρεσβευτών και αίθουσα μελέτης του Ατατούρκ. Μετά την ανακαίνισή του, χρησιμοποιήθηκε ως αίθουσα υποδοχής και ονομάστηκε «Πράσινο δωμάτιο» λόγω του κύριου χρώματος του πράσινου. Αυτό το δωμάτιο αναφέρεται στα απομνημονεύματα πολλών συγγραφέων με προσκλήσεις για πάρτι τσαγιού της Πρώτης Κυρίας.[1][3]
Τραπεζαρία και ραδιοφωνικό δωμάτιο καπνιστών (Yemek Salonu ve Radyo-Sigara Salonu)
- Αυτό το δωμάτιο βρίσκεται στο ισόγειο του κτηρίου του παραρτήματος. Απέναντι από την πόρτα του δωματίου, υπάρχει ένα πλακόστρωτο, μεγάλο τζάκι, που πλαισιώνεται από δύο τοξωτά βιτρό. Οι τοίχοι καλύπτονται από επένδυση από ρολό στα κάτω μέρη με περιγράμματα καλουπώματος από πλακάκια τιρκουάζ χρώματος. Το πάνω μέρος των τοίχων είναι βαμμένο απλό σε βυσσινί χρώμα. Η οροφή είναι διακοσμημένη με γεωμετρικά στολίδια. Το δωμάτιο είναι επιπλωμένο με μία μεγάλη τραπεζαρία, ντουλάπια και μπουφέ. [1] Επιπλέον, υπάρχει ένα τραπέζι πρωινού για τέσσερα άτομα και ένα τραπέζι με χαρτιά. Δύο φωνογράφοι, μεγάλα κινέζικα βάζα και μεγάλο ασημένιο μαγκάλι αποτελούν επίσης μέρος του δωματίου. Δύο ελαιογραφίες του Χουσεΐν Αβνί Λίφιζ (1886–1927) κρέμονται πάνω από τις δύο πόρτες του δωματίου.[2][3]Η υπέροχη Τραπεζαρία ήταν γνωστή ως σημαντικός χώρος μελέτης του Ατατούρκ, όπου τελούνταν μακροχρόνια δείπνα, στα οποία συζητούνταν και αναλύονταν τα προβλήματα της χώρας. Το ραδιοφωνικό δωμάτιο καπνιστών, το οποίο είναι προσβάσιμο μέσω μιας πόρτας από την τραπεζαρία, βρίσκεται στο ισόγειο της οκταγωνικής κατασκευής του πύργου. Περιέχει τα παλαιότερα έπιπλα της κατοικίας, ένα "κοστούμι Chesterfield", ένα σετ από καπιτονέ δερμάτινο καναπέ και ασορτί πολυθρόνες.[1]
Αίθουσα υποδοχής Πρεσβευτών (Elçi Kabul Salonu)
- Αυτό το δωμάτιο αποκτήθηκε με τη διεύρυνση του μικρού δωματίου του αμπελώνα μετά την αφαίρεση του βόρειου εξωτερικού τοίχου και την προσθήκη ενός χώρου σε μορφή μισού οκτάγωνου. Περιέχει ένα τραπέζι-γραφείο με ένθετο από φίλντισι, δώρο του Αμπάς Β' της Αιγύπτου (1874–1944), του τελευταίου Χεβίδη (Οθωμανός αντιβασιλέας) της Αιγύπτου και του Σουδάν, ένα άλλο τραπέζι-γραφείο, που χρησιμοποιούσε νωρίτερα ο Ατατούρκ, ένα σετ καθισμάτων και μια μεγάλη ντουλάπα.[1]Κάποιες φωτογραφίες με κορνίζα με ένθετο φίλντισι κρέμονται στους τοίχους.[2][3]
Αίθουσα επάνω ορόφου (Üst Kat Hol)
- Τα δωμάτια στο επάνω επίπεδο ανοίγουν στην αίθουσα του επάνω ορόφου. Μια απόσταση, η οποία επέτρεπε μια οπτική σύνδεση μεταξύ των αιθουσών στο ισόγειο και στον επάνω όροφο, έκλεισε κατά την ανακαίνιση του 1924. Το μπαλκόνι στη βόρεια πλευρά της αίθουσας προσφέρει εντυπωσιακή θέα στην πόλη της Άγκυρας.[1][3]Εδώ εκτίθεται το τραπέζι μπιλιάρδου, στο οποίο ο Ατατούρκ έπαιζε σχεδόν κάθε μέρα για αναψυχή. Αρχικά τοποθετημένο στον επάνω όροφο, το τραπέζι μπιλιάρδου μεταφέρθηκε αργότερα στο ισόγειο λόγω στατικών προβλημάτων στο δάπεδο.[1][2][3] Η αίθουσα είναι επιπλωμένη με ένα οβάλ τραπέζι στη μέση, ένα σετ καθισμάτων και τις προθήκες, που περιέχουν τα μετάλλια του Ατατούρκ, το πιστοποιητικό εντολής του για τις γενικές εκλογές του 1931 και τα πρώτα γραμματόσημα, που εκδόθηκαν με το πορτρέτο του. Μπροστά στο μπαλκόνι τοποθετείται ένα μεγάλο μαγκάλι.[2]
Βιβλιοθήκη (Kütüphane)
- Η βιβλιοθήκη είναι το πιο υπέροχα διακοσμημένο μέρος του αρχοντικού. Φωτίζεται από πολυάριθμους λαμπτήρες από γυαλί οπάλιο με γεωμετρικά και φυτικά μοτίβα. Η κόγχη του φούρνου στον δυτικό τοίχο καλύπτεται με τιρκουάζ πλακάκια. Όλοι οι τοίχοι της βιβλιοθήκης καλύπτονται από ξύλινα ράφια βιβλίων. Η βιβλιοθήκη περιέχει μια πλούσια συλλογή βιβλίων, που είχε διαβάσει ο Ατατούρκ και τις χειρόγραφες σημειώσεις του. Η πολυθρόνα και το τραπέζι-γραφείο, που χρησιμοποίησε, όταν υπέγραψε το Νούτουκ, τη διάσημη ομιλία που εκφώνησε το 1927, αποτελούν μέρος της αίθουσας της βιβλιοθήκης.[1][2][3][4]
Αίθουσα μελέτης (Çalışma Odası)
- Στο δωμάτιο μελέτης του Ατατούρκ προσεγγίζεται με μια πόρτα στον νότιο τοίχο της βιβλιοθήκης. Είναι σχεδιασμένο σε στυλ Αρ Ντεκό. Η αρχική οροφή, διακοσμημένη σε στυλ οθωμανικής τέχνης, ήταν βαμμένη πάνω σε λευκό. Τα μεταλλικά αντικείμενα είναι από ορείχαλκο ενώ όλα τα έπιπλα είναι σε ασπρόμαυρο χρώμα. Ένα δέρμα αρκούδας, το οποίο είχε χαρίσει ο Μουχτάρ Μπέης, ο Πρέσβης της Τουρκίας στη Μόσχα της Σοβιετικής Ένωσης, είναι στρωμένο στο πάτωμα.[1][2][3]
Υπνοδωμάτιο (Yatak Odası)
- Βρίσκεται στον επάνω όροφο του κτηρίου του παραρτήματος ακριβώς πάνω από την τραπεζαρία. Στο μέσο του νότιου τοίχου υπάρχει ένα τζάκι με πλακάκια, που πλαισιώνεται από δύο μεγάλα παράθυρα. Μια φωτογραφία της μητέρας του Ατατούρκ, Ζουμπεϊντέ Χανούμ (1857–1923), τραβηγμένη στα νιάτα της, κρέμεται πάνω από το τζάκι. Μια πόρτα στον δυτικό τοίχο οδηγεί στο δωμάτιο μελέτης. Τα μεγάλα παράθυρα, οι παστέλ τοίχοι και η λιτή διακοσμημένη οροφή προσφέρουν ένα φωτεινό και ξεκούραστο μέρος. Τα έπιπλα του δωματίου είναι εξαιρετικά εκλυπτισμένα, ωστόσο, λιτά και απέριτα.[1][2][3]
Μπάνιο (Banyo)
- Το μπάνιο είναι προσβάσιμο από το υπνοδωμάτιο. Ο σχεδιασμός του είναι απλός. Ο νιπτήρας, η τουαλέτα, ο μπιντές και η μπανιέρα είναι όλα σε λευκό χρώμα όπως τα λευκά πλακάκια πορσελάνης, που καλύπτουν το πάτωμα και τους τοίχους. Μια πόρτα δίπλα στην μπανιέρα ανοίγει προς την σκάλα.[1][2][3]
Υπνοδωμάτιο επισκεπτών (Misafir Yatak Odası)
- Το δωμάτιο στη βόρεια πλευρά του αρχικού κτηρίου του αμπελώνα, που έχει θέα στην Άγκυρα, χρησιμοποιήθηκε ως υπνοδωμάτιο επισκεπτών. Διατηρεί την πρωτοτυπία του με πολλά χαρακτηριστικά όπως οι σοβατισμένοι τοίχοι, οι στρώσεις διακοσμητικών τοίχων σε διαφορετικούς χρόνους και οι αμετάβλητες αναλογίες παραθύρων.[1][3]
Εκθεσιακός χώρος (Sergi Salonu)
- Είναι το πρώην κτήριο υπηρεσιών. Μετατράπηκε σε εκθεσιακό χώρο αφαιρώντας τους πρώην διαχωριστικούς τοίχους. Στην αίθουσα αυτή αποτυπώνεται η αρχιτεκτονική και η ιστορική αλλαγή του κτηρίου. Εδώ εκτίθενται προσωπικά αντικείμενα του Ατατούρκ.[1][3]
Πρόσβαση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η πρόσβαση στο Αρχοντικό του Μουσείου γίνεται μέσω της Πύλης Νο. 5 του Αρχοντικού Τσάνκαγια. Είναι ανοιχτό για το κοινό μεταξύ 13:00 και 17:00 τοπικές ώρες καθημερινά εκτός από τη Δευτέρα. Τουλάχιστον δέκα ημέρες νωρίτερα, απαιτείται γραπτή αίτηση, για να κλείσετε ραντεβού για επισκέψεις εκτός από τα Σαββατοκύριακα, τις εθνικές αργίες και τις 10 Νοεμβρίου, ημέρα θανάτου του Ατατούρκ.[5]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 1,18 «Atatürk Müze Köşkü-Çankaya» (στα Τουρκικά). Atatürk Devrimleri. Ανακτήθηκε στις 1 Ιουνίου 2016.
- ↑ 2,00 2,01 2,02 2,03 2,04 2,05 2,06 2,07 2,08 2,09 2,10 2,11 2,12 2,13 2,14 «Ankara – Atatürk'ün Mekanı Müze Köşk» (στα Τουρκικά). Kültür ve Turizm Bakanlığı. Ανακτήθηκε στις 1 Ιουνίου 2016.
- ↑ 3,00 3,01 3,02 3,03 3,04 3,05 3,06 3,07 3,08 3,09 3,10 3,11 3,12 3,13 3,14 3,15 «Müze Kçşk» (στα Τουρκικά). Türkiye Cumhuriyeti Cumhurbaşkanlığı. Ανακτήθηκε στις 7 Ιουνίου 2016.
- ↑ «İşte Çankaya Köşkü'nün bilinmeyenleri» (στα tr). Hürriyet. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2019-04-25. https://web.archive.org/web/20190425100722/http://fotoanaliz.hurriyet.com.tr/galeridetay/5885/4369/6/iste-cankaya-koskunun-bilinmeyenleri. Ανακτήθηκε στις 2016-06-02.
- ↑ «Başvuru». Türkiye Cumhuriyeti Cumhurbaşkanlığı. Ανακτήθηκε στις 7 Ιουνίου 2016.
