Μονοφωνία

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Ως μονοφωνία ή μονοφωνική μουσική χαρακτηρίζεται κάθε μουσικό είδος το οποίο βασίζεται σε μία και μόνη μελωδική γραμμή, που ακόμα και αν παίζεται ή τραγουδιέται από πλέον του ενός εκτελεστή, αναπαράγεται από όλους ταυτόχρονα και πανομοιότυπα.

Μόνη αποδεκτή διαφοροποίηση στη μονοφωνική μουσική, όταν εκτελείται από πολλούς, είναι η μελωδία της να αναπαράγεται με διαφορά οκτάβας από τους διάφορους εκτελεστές, όπως συμβαίνει όταν τραγουδούν μαζί ανδρικές και γυναικείες φωνές, λόγω της διαφοράς στη φυσιολογία τών φωνητικών χορδών τους. Οι μελωδικές γραμμές (τα μέλη) που εκτελούνται με διαφορά μιας οκτάβας ή και περισσότερων, θεωρούνται «μελωδικά ισοδύναμες» και ουσιαστικά εκλαμβάνονται από τον ακροατή ως μία μελωδία.

Ελληνική μουσική[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η αρχαία ελληνική μουσική ήταν μονοφωνική. Από τις πηγές μαρτυρείται επίσης ένα είδος ετεροφωνίας, ενώ η πολυφωνία δεν ήταν σε χρήση. Το ελληνικό δημοτικό τραγούδι είναι κι αυτό μονοφωνικό και τροπικό στη δομή του.