Μοναστήρι του Λάργκβισι
Συντεταγμένες: 42°16′7″N 44°29′9″E / 42.26861°N 44.48583°E
| Μοναστήρι του Λάργκβισι | |
|---|---|
| ლარგვისის მონასტერი | |
 | |
 | |
| Είδος | μοναστήρι |
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | 42°16′7″N 44°29′9″E |
| Θρήσκευμα | Γεωργιανή Ορθόδοξη Εκκλησία |
| Διοικητική υπαγωγή | δήμος Αχαλγκόρι |
| Τοποθεσία | Μτσχέτα-Μτιανέτι και Νότια Οσσετία |
| Χώρα | Γεωργία |
| Έναρξη κατασκευής | 14ος αιώνας |
| Προστασία | Πολιτισμικά Μνημεία Εθνικής Σημασίας της Γεωργίας |
 Πολυμέσα | |
| δεδομένα (π) | |
Το Μοναστήρι του Λάργκβισι ( γεωργιανά: ლარგვისის მონასტერი) είναι ένα μεσαιωνικό Γεωργιανό Ορθόδοξο μοναστήρι που βρίσκεται στο ομώνυμο χωριό, στο Δήμο Αχαλγκόρι του μχάρε Μτσχέτα-Μτιανέτι της Νότιας Οσσετίας, της οποίας η επικράτεια είναι επί του παρόντος αμφισβητούμενη. Το μοναστήρι υπήρχε στις αρχές του 14ου αιώνα. Η υφιστάμενη εκκλησία του Αγίου Θεοδώρου χρονολογείται του 1759. Το αββαείο ήταν ιδιοκτησία της δυναστείας των Κβενιπνεβέλι, που ήταν εριστάβι (Δούκες) του Κσάνι και μια από τις κορυφαίες οικογένειες ευγενών του Βασιλείου του Κάρτλι.[1][2]
Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πιστεύεται ότι το μοναστήρι ιδρύθηκε τον 6ο αιώνα, κατά την περίοδο του Βυζαντινού αυτοκράτορα Ιουστινιανού, από έναν πρόγονο της οικογένειας των Εριστάβι του Κσάνι, τον Ρόστομ.[3]
Οι πρώτες τεκμηριωμένες αναφορές στο μοναστήρι είναι από τις αρχές του 14ου αιώνα, και πιστεύεται ότι μέχρι τότε η τοποθεσία ήταν νεκροταφείο για τους Δούκες του Κσάνι, οι οποίοι ήταν χορηγοί της μονής. Κατά τον 14ο-15ο αιώνα το μοναστήρι ήταν σημαντικό πολιτιστικό και εκπαιδευτικό κέντρο, όπου γίνονταν αντιγραφές, μεταφράσεις και εικονογραφήσεις χειρογράφων. Διέθετε μία πλούσια βιβλιοθήκη.[2]
Το 1400 το μοναστήρι καταστράφηκε από τις εισβολές του Ταμερλάνου και των Μογγόλων στη Γεωργία. Οι Μπανταΐσντζε ανακατασκεύασαν και τοιχογράφησαν το μοναστήρι, και έγραψαν τα χρονικά για το μοναστήρι ως «Μνημείο των Εριστάβι». Το 1470, το μοναστήρι ανακαινίστηκε περαιτέρω από τον δούκα Σάλβα, ο οποίος έχτισε και ένα οχυρωματικό τείχος με καμπαναριό.[4]
Ο Δούκας Σάνσε του Κσάνι πρόσθεσε περισσότερες οχυρώσεις, μετατρέποντάς το σε κάστρο του.[5][6]
Το 1759 χτίστηκε εκ νέου η εκκλησία του Αγίου Θεοδώρου του Τήρων, από τον δούκα Νταβίντ και τη μητέρα του Κετέβαν. Μια Γεωργιανή επιγραφή στα ασομταβρούλι από την εικόνα της Θεοτόκου του Λάργκβισι, αναφέρεται στο γεγονός. Το νέο κτίριο αντικατέστησε μία παλαιότερη εκκλησία που δεν ήταν θολωτή.[4]
Το μοναστήρι βασιζόταν στους Δούκες του Κσάνι μέχρι που αυτοί εναντιώθηκαν στην κυριαρχία του Ηράκλειου Β'. Από το 1777 το Κσάνι και το μοναστήρι του παράκμασαν. Το 1811 λειτουργούσε απλά ως εκκλησία του χωριού.[2]
Αρχιτεκτονική[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το Μοναστήρι του Λάργκβισι είναι χτισμένο στην συμβολή των ποταμών Κσάνι και Χούρτι, στην πλαγιά ενός λόφου, σε υψόμετρο 1.100 μ. από το επίπεδο της θάλασσας. Το συγκρότημα κτιρίων περιλαμβάνει την εκκλησία του Αγίου Θεοδώρου, τα μοναστικά οικήματα, το οχυρωματικό τείχος με την πύλη εισόδου, πύργους, ακρόπολη, αμυντικές δομές, μυστική υπόγεια σήραγγα και παρατηρητήρια. Η υδροδότηση του μοναστηριού γινόταν μέσω κεραμικών σωλήνων.[2]
Εκκλησία του Αγίου Θεοδώρου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Είναι θολωτή, σταυροειδής σε ορθογώνια βάση διαστάσεων 19,9 x 12,1 μ., που είναι επιμήκης στον άξονα ανατολής-δύσης. Το ύψος της φτάνει τα 16,9 μ. Είναι χτισμένη από τούβλα και καλυμμένη με πλάκες πελεκημένης πέτρας. Οι εσωτερικοί τοίχοι είναι σοβαντισμένοι, και δεν διακρίνονται ίχνη από τοιχογραφίες. Οι αψίδες είναι κατασκευασμένες από τούβλα διαστάσεων 22x22x4 εκ. Ο θόλος βρίσκεται στο κέντρο της εκκλησίας και στηρίζεται στην Αγία Τράπεζα και 2 κολόνες. Η εκκλησία έχει δυο εισόδους, στα δυτικά και νότια. [4] [7] Το εσωτερικό της είναι καλά φωτισμένο, από 10 παράθυρα στο τύμπανο του θόλου και άλλα στους τοίχους της αίθουσας.[2]
Στις προσόψεις της εκκλησίας οι διακοσμήσεις περιορίζονται γύρω από τα παράθυρα και τις πόρτες. Στη δυτική πρόσοψη υπάρχει μία πόρτα και τρία παράθυρα. Πάνω από το ένα παράθυρο υπάρχει ένα γλυπτό σκαλισμένο σε πέτρα - απεικονίζει ένα ανθρώπινο δεξί χέρι και εργαλεία οικοδόμων.[4][8]
Φρούριο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το πέτρινο οχυρωματικό τείχος ακολουθεί το ανάγλυφο του εδάφους, περιβάλλοντας το μοναστήρι. Είναι ερειπωμένο τώρα, και οι δομές δεν ξεπερνούν σε ύψος τα 2-3 μ. Διέθετε 2 εισόδους, την κύρια πύλη στα νοτιοανατολικά και μία μικρότερη είσοδο στα δυτικά. Το τείχος είναι ενισχυμένο με πύργους, παρατηρητήρια, μία αποθήκη και ένα καμπαναριό.[2]
Ακρόπολη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η ακρόπολη του φρουρίου βρισκόταν σε ψηλότερη τοποθεσία.[2]
Μεμονωμένος πύργος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Είναι το πιο ερειπωμένο κτίριο του μοναστηριού. Ο τετράγωνος πύργος φύλασσε την κύρια πύλη για το μοναστήρι.[2]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ «ლარგვისი». www.dzeglebi.ge. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2019.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 2,6 2,7 «† orthodoxy.ge † ეკლესიები და მონასტრები - ლარგვისის სამონასტრო კომპლექსი». www.orthodoxy.ge. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2019.
- ↑ შიდა ქართლი: ახალგორის რაიონის არქიტექტურული მემკვიდრეობა, IV, თბ.,2008. გვ. 104-105
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 Gamkrelidze, Gela, επιμ. (2013). «ლარგვისი [Largvisi]». (PDF) (στα Georgian) (1st έκδοση). Tbilisi: Georgian National Museum. σελίδες 308–309. ISBN 978-9941-15-896-4 http://dspace.nplg.gov.ge/bitstream/1234/41521/1/KartlisCxovrebisTopoarqeologiuriLeksikoni.pdf. Missing or empty
|title=(βοήθεια) - ↑ Wakhoucht, Tsarévitch (1842). Brosset, Marie-Félicité, επιμ. ღეოღრაჶიული აღწერა საქართველოჲსა. Description géographique de la Géorgie (στα Georgian και French). S.-Pétersbourg: A la typographie de l'Academie Impériale des Sciences. σελίδες 230–231.
- ↑ Brosset, Marie-Félicité (1850). Rapports sur un voyage archéologique dans la Géorgie et dans l'Arménie (στα French). St.-Petersbourg: Imprimerie de l'Académie Impériale des Sciences. σελίδες 75–76.
- ↑ Wilkinson, John (2014). From Synagogue to Church: The Traditional Design. Routledge. σελίδες 242–248. ISBN 1317832434.
- ↑ Muskhelishvili, David· Tumanishvili, Dimitri (2008). Skinner, Peter, επιμ. The Cultural Heritage of Georgia — Abkhazeti, Shida Kartli (PDF). Tbilisi: Georgian Arts and Culture Center. σελ. 19. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 18 Απριλίου 2017. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2019.
|