Μιχαήλ του Τσέρνιγοβ
![]() |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Μιχαήλ του Τσέρνιγοβ | |
---|---|
![]() | |
Γενικές πληροφορίες | |
Γέννηση | 1185 Κίεβο |
Θάνατος | 20 Σεπτεμβρίου 1246 Σαράι |
Αιτία θανάτου | αποκεφαλισμός |
Συνθήκες θανάτου | ανθρωποκτονία |
Τόπος ταφής | Καθεδρικός Ναός Αρχαγγέλου |
Θρησκεία | Ορθόδοξος Χριστιανισμός |
Eορτασμός αγίου | 20 Σεπτεμβρίου |
Εκπαίδευση και γλώσσες | |
Ομιλούμενες γλώσσες | παλαιά ανατολικοσλαβική γλώσσα |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | μονάρχης |
Οικογένεια | |
Σύζυγος | Έλενα Ρομάνιβνα |
Τέκνα | Ροστισλάβ Μιχαήλοβιτς Μαρία Μιχαήλοβνα Τσερνιγόβσκα Ρόμαν του Τσέρνιγοβ Eufrozyna Suzdalská Συμεών Μιχαήλοβιτς του Τσέρνιγοβ Yury Maria of Chernigov NN[1] |
Γονείς | Βσεβολόντ Δ΄ του Κιέβου και Maria of Poland |
Οικογένεια | Ρουρικίδες |
Αξιώματα και βραβεύσεις | |
Αξίωμα | πρίγκιπας του Τσέρνιγοβ πρίγκιπας του Κιέβου |
![]() | |
Ο Μιχαήλ Βσεβολοντόβιτς, ρωσ. Михаил Всеволодович ή άγιος Μιχαήλ τού Τσερνίγοβ (π. 1185 - 20 Σεπτεμβρίου 1246) από τον Οίκο των Ρουρικιδών-Τσέρνιγοβ ήταν πρίγκιπας τού Περεγιασλάβλ (1206), τού Νόβγκοροντ-Σεβέρσκ (1219-26), τού Τσέρνιγοβ (1223-35, 42-46), τού Νόβγκοροντ (1225-26, 29-30), της Γαλικίας (1235-36) και μεγάλος πρίγκιπας τού Κιέβου (1236-40, 40, 41-43).
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ήταν γιος τού Βσέβολοντ Δ΄ τού ερυθρού πρίγκιπα τού Τσέρνιγοβ & μεγάλου πρίγκιπα τού Κιέβου και της Μαρίας (Αναστασίας) των Πιάστ, κόρης τού Καζιμίρ Β΄ της Πολωνίας.
Αρχαιολογικά στοιχεία αποκαλύπτουν, ότι οι πόλεις στην περιοχή τού Τσερνίχιβ απολάμβαναν έναν πρωτοφανή βαθμό ευημερίας κατά την περίοδο αυτή, που υποδηλώνει ότι η προώθηση τού εμπορίου ήταν προτεραιότητα για τον Μιχαήλ. Τα εμπορικά ενδιαφέροντα ήταν εν μέρει κίνητρο γι' αυτόν, ώστε να αποκτήσει έλεγχο στη Γαλικία και στο Κίεβο, επειδή ήταν δίαυλοι, όπου εμπορεύματα από την κοιλάδα τού Ρήνου και την Ουγγαρία έφθαναν στο Τσέρνιχιβ (Ουκρανία).
Διαπραγματεύτηκε εμπορικές συμφωνίες και πολιτικές συμμαχίες με του Πολωνούς και τους Ούγγρους. Ελάφρυνε τον φόρο, που επιβάρυνε τους Νοβγκοροντιανούς και χορήγησε στους βογιάρους μεγαλύτερη πολιτική ελευθερία από τον πρίγκιπα. Ήταν ο τελευταίος αυτόνομος πρίγκιπας τού Κιέβου, που εκτοπίστηκε -όχι από έναν ισχυρότερο πρίγκιπα, αλλά- από τους αήττητους Μογγόλους.
Την παραμονή της εισβολής τους, ήταν ένας από τους πιο δυνατούς πρίγκιπες των Ρως. Κατηγορήθηκε για αναποτελεσματική ηγεσία, διότι απέτυχε να ενώσει τους πρίγκιπες των Ρως εναντίον των εισβολέων. Ο Μιχαήλ ήταν ο πρώτος μάρτυρας των Ολγκόβιτσι πριγκίπων τού Τσέρνιγοβ, σύμφωνα με την κυριολεξία της λέξης: υπέστη την ποινή τού θανάτου για την επιμονή του στη χριστιανική πίστη. Αυτός και ο βογιάρος Φεντόρ (Θεόδωρος) βασανίστηκαν και αποκεφαλίστηκαν από τους Τατάρους. Έπειτα έγιναν γνωστοί ως "παθοφόροι" (που υπέμειναν το πάθος) και ως "οι εργαζόμενοι το θαύμα τού Τσέρνιγοβ".
Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Νυμφεύτηκε το 1210/11 την Ελένα των Ρουρικιδών, κόρη τού 5ου εξαδέλφου του Ρόμαν πρίγκιπα τού Νόβγκοροντ & της Γαλικίας και είχε τέκνα:
- Φεοντούλα (Θεοδούλα) 1212-50, έγινε μοναχή με το όνομα Ευφροσύνη.
- Ροστισλάβ μετά το 1210/1225 - 1262, πρίγκιπας τού Νόβγκοροντ, Γαλικίας, Λούτσκ, Τσέρνιγοβ, δούκας τού Μακσό Ουγγαρίας.
- Μαρία απεβ. 1271, σύζυγος τού Βασίλκο των Ρουρικιδών πρίγκιπας του Ροστόβ.
- Ρόμαν π. 1218-μετά το 1288, πρίγκιπας τού Τσέρνιγοβ και Μπριάνσκ.
- Μστισλάβ 1220-1280, πρίγκιπας τού Καράτσεβ και Ζβενίγκοροντ.
- Συμεών, πρίγκιπας τού Γλούκοβ και Νοβοσίλ.
- Γιούρι, πρίγκιπας τού Τορούσα και Μπρυάνσκ.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Dimnik, Martin: The Dynasty of Chernigov - 1146-1246; Cambridge University Press, 2003, Cambridge; ISBN 978-0-521-03981-9.
- DiPlano Carpini, Giovanni (Author) - Hildinger, Erik (Translator): The Story of the Mongols whom We Call the Tartars; Branden Publishing Company, Inc, 1996, Boston, MA; ISBN 0-8283-2017-9.
- Thurston, Herbert, S.J. (Editor): Butler's Lives of the Saints - September; Burns & Oates / Search Press Limited, 1999; ISBN 0-86012-258-1.
- Vernadsky, George: Kievan Russia; Yale University Press, 1948, New Haven and London; ISBN 0-300-01647-6.
- Baumgarten, Nicolas. Généalogies et mariages occidentaux des Rurikides russes du Xe au XIIIe siècle. Orientalia christiana 9, no. 35 (1927).
|
- ↑ Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003.