Μιλυάς

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Η Μιλυάς ήταν μια ορεινή χώρα στην αρχαία νοτιοδυτική Μικρά Ασία στην σημερινή Τουρκία, τοποθετείται στο βόρειο τμήμα του μετέπειτα βασιλείου της Λυκίας και στην νότια Πισιδία.[1] Ο Ηρόδοτος αναφέρει ότι τα σύνορα της Μιλυάς δεν έχουν εξακριβωθεί ποτέ με ακρίβεια.[2] Οι κάτοικοι της είχαν το Ενδώνυμο Μιλύαι αλλά το αρχαιότερο τους όνομα ήταν Σόλυμοι, προερχόταν από το γειτονικό όρος Σόλυμος στην σημερινή πόλη Τερμησσός.[3] Ο ιστορικός Τζακ Λ. Φέλντμαν αναφέρει ότι οι κάτοικοι μιλούσαν μια από τις Σημιτικές γλώσσες, η θεωρία αυτή απορρίφθηκε, οι περισσότεροι αρχαιολόγοι έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι οι κάτοικοι μιλούσαν μία από τις Ινδοευρωπαϊκές γλώσσες.[4] Το όνομα Μιλυάς χρησιμοποιήθηκε αργότερα για να περιγράψει ένα τμήμα της Λυκίας.

Όταν ανέβηκε στην Συρία η Αυτοκρατορία των Σελευκιδών το όνομα περιορίστηκε στο νοτιοδυτικό τμήμα της Πισιδίας, στα σύνορα με την Λυκία, η περιοχή επεκτεινόταν από την Τερμησσό μέχρι τους πρόποδες του όρους Κάδμος.[5] Η περιοχή αυτή το δυτικό τμήμα της οποίας ήταν γνωστό ως Καβαλία ο Κλαύδιος Πτολεμαίος το τοποθετεί στην Λυκία και ο Πλίνιος ο Πρεσβύτερος στην Παμφυλία ή την Πισιδία.[6][7] Όταν ο Αντίοχος Γ΄ ο Μέγας ηττήθηκε στην Μάχη της Μαγνησίας (190 π.Χ.) οι Ρωμαίοι έδωσαν την χώρα στον σύμμαχο τους Ευμένη Β΄ της Περγάμου, οι πρίγκιπες της Πισιδίας συνέχισαν να καταγράφονται σαν βασιλείς.[8] Ο λαός των Σολύμων πήρε το όνομα του από το ομώνυμο όρος της Μικράς Ασίας. Το μεγαλύτερο τμήμα της Μιλυάς ήταν ορεινό, υπήρχαν και πεδιάδες αλλά λίγες.[9] Το όνομα τους δεν το αναφέρει ο Όμηρος επειδή οι κάτοικοι εκδιώχθηκαν από εισβολείς που ήρθαν από την Κρήτη, τους Τερμίλαι υπό τον Σαρπηδώνα μικρότερο αδελφό του πρώτου Μίνωα, αναφέρονται αργότερα ως Λύκιοι. Οι σημαντικότερες πόλεις της Μιλυάς ήταν τα Κίβυρα, τα Οινόανδα, τα Βάλβουρα και η Βούβων που αποτελούσαν την Τετράπολη των Κίβυρων. Μερικοί ιστορικοί καταγράφουν επίσης μιά πόλη με το όνομα Μιλυάς στα βόρεια της Τερμησσού στην Πισιδία.[10]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Στράβων, 12, σ. 573
  2. Ηρόδοτος, Α΄, 173
  3. Ηρόδοτος, Ζ΄, 77
  4. Louis H. Feldman, 1996, Jew and Gentile in the Ancient World: Attitudes and Interactions from Alexander to Justinian. Princeton, Princeton University Press, σσ. 190–1; 519–21
  5. Πολύβιος, v. 72
  6. Κλαύδιος Πτολεμαίος, v. 3. § 7, 5. § 6
  7. Πλίνιος ο Πρεσβύτερος, v. 42
  8. Πολύβιος, Exc. de Leg. 36
  9. Πολύβιος, v. 72
  10. Πολύβιος, v. 72

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Louis H. Feldman, 1996, Jew and Gentile in the Ancient World: Attitudes and Interactions from Alexander to Justinian. Princeton, Princeton University Press