Μητροπολίτης Καρπάθου και Κάσου Νείλος

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Ο Νείλος (κατά κόσμον Νικήτας Σμυρνιωτόπουλος, 1836-1916) ήταν Έλληνας θεολόγος και ιεράρχης. Ήταν γνωστός για τις σημαντικές δωρεές στον τόπο καταγωγής του.[1]

Βιογραφικά στοιχεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο κατά κόσμον Νικήτας Σμυρνιωτόπουλος γεννήθηκε το 1836 στο Πιαλί (στη σημερινή Αλέα) της Τεγέας και είχε άλλα τέσσερα αδέλφια[2]. Το 1856 εισήλθε στην Μονή Κουτλουμουσίου του Αγίου Όρους, όπου εκάρη μοναχός. Διετέλεσε δάσκαλος στην Πάτμο και την Κάρπαθο.

Σπούδασε στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης, από την οποία αποφοίτησε το 1880 υποβάλλοντας διατριβή με τίτλο «Περί Εκκλησιαστικής Ιεραρχίας». Μετά την αποφοίτησή του υπηρέτησε ως Αρχιερατικός Επίτροπος Βριούλων της Μητροπόλεως Εφέσου. Στις 28 Αυγούστου 1883 χειροτονήθηκε τιτουλάριος Επίσκοπος Ερυθρών, Βοηθός Επίσκοπος της Μητροπόλεως Εφέσου για τις Κυδωνίες (Αϊβαλί).

Στις 23 Ιουνίου 1886 εξελέγη Μητροπολίτης Καρπάθου και Κάσου. Στις 5 Αυγούστου 1889 παραιτήθηκε εξαιτίας προσωπικών προβλημάτων υγείας αλλά και των εμποδίων που αντιμετώπιζε από την οθωμανική διοίκηση των νησιών, στην οποία τότε ανήκαν τα δύο νησιά. Κατόπιν αποσύρθηκε στο Άγιο Όρος όπου εφησύχαζε μέχρι το 1912. Διετέλεσε Διευθυντής της Αθωνιάδας Σχολής του Αγίου Όρους (1899-1901, 1902-1912). Κατόπιν διέμεινε στην Κωνσταντινούπολη, όπου και απεβίωσε στις 9 Δεκεμβρίου 1916. Ενταφιάστηκε στο Κοιμητήριο της Ιεράς Μονής Ζωοδόχου Πηγής Βαλουκλή.

Χαρακτηρίζεται ως λιτός και μορφωμένος ιεράρχης.[3]

Αρχαιολογικό Μουσείο Αλέας Τεγέας.

Έργο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Δώρισε στην Εν Αθήναις Αρχαιολογική Εταιρεία οικόπεδο στο Πιαλί για την ανέγερση του σημερινού Αρχαιολογικού Μουσείου Τεγέας.[4]

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Μοραΐτης σελ. 634.
  2. Μοραΐτης σελ. 631-632.
  3. ΘΗΕ, τόμος 12, σελ. 823.
  4. «Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού | Αρχαιολογικό Μουσείο Τεγέας». odysseus.culture.gr. Ανακτήθηκε στις 25 Σεπτεμβρίου 2023. 

Βιβλιογραφικές πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Μοραΐτου, Νικολάου Δ. (1932). Ιστορία της Τεγέας από των αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι καθ'ημάς. της Αρκαδίας γενικώς, της αρχαίας Τεγέας, των μεσαιωνικών Νυκλίου και Μουχλίου, των νεωτέρων Τριπολιτσάς και Τεγέας. Αθήναι: Τυπ. Νέα Ελληνική Ηώς. 
  • Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαίδεια. 12ος. Αθήναι: Αθ. Μαρτίνος. 1968.