Μητροπολίτης Ιταλίας και Μελίτης Γεννάδιος

Γεννάδιος Ζερβός
	Μητροπολίτης Ιταλίας και Μελίτης
Έδρα	Βενετία
Από	26 Αυγούστου 1996
Έως	16 Οκτωβρίου 2020
Προκάτοχος	Σπυρίδων
Διάδοχος	Πολύκαρπος
Προσωπικά στοιχεία
Κοσμικό Όνομα	Τσαμπίκος Ζερβός
Γέννηση	8 Ιουλίου 1937; Κρεμαστή Ρόδου, Ελλάδα
Θάνατος	16 Οκτωβρίου 2020 (83 ετών); Βενετία, Ιταλία
Ταφή	Ελληνικό Κοιμητήριο Βενετίας
Εθνικότητα	Ελληνική
Δόγμα	Χριστιανός Ορθόδοξος
Πρώην τίτλος	Επίσκοπος Κρατείας

Ο Μητροπολίτης Ιταλίας και Μελίτης Γεννάδιος (κατά κόσμον Ζερβός) ήταν Έλληνας θεολόγος και Μητροπολίτης του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως.

Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο κατά κόσμον Τσαμπίκος Ζερβός γεννήθηκε στην Κρεμαστή Ρόδου το 1937^[1]. Ολοκλήρωσε την υποχρεωτική εκπαίδευση στο Δημοτικό Σχολείο της κωμόπολης της Κρεμαστής και κατόπιν συνέχισε τις σπουδές του στην Πατμιάδα Εκκλησιαστική Σχολή και στην Ιερά Θεολογική Σχολή της Χάλκης. Χειροτονήθηκε Διάκονος το 1960 από τον Μητροπολίτη Ρόδου Σπυρίδωνα. Στη συνέχεια ο Οικουμενικός Πατριάρχης Αθηναγόρας τον απέστειλε στην Νάπολη. Εκεί υπηρέτησε στην ιστορική Εκκλησία των Αγίων Πέτρου και Παύλου, της Ελληνικής Αδελφότητας Νάπολης, ως Διάκονος, ακολούθως ως Πρεσβύτερος και τέλος ως Επίσκοπος ως το 1996.

Για περίπου 10 χρόνια δίδασκε Πατερική Θεολογία στο Πανεπιστημιακό Ινστιτούτο του Αγίου Νικολάου στο Μπάρι. Παράλληλα με την υπηρεσία του στην Ελληνική Αδελφότητα Νάπολης, συνέχισε τις σπουδές του στα γνωστικά αντικείμενα της Κοινωνιολογίας και της Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο Νάπολης. Το 1970 ανακηρύχθηκε Διδάκτωρ Θεολογίας της Ποντιφικής Θεολογικής Σχολής Νότιας Ιταλίας, με θέμα Διδακτορικής Διατριβής: «Ἡ προσφορά τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου διά τήν ἑνότητα τῶν χριστιανῶν». Το 1999 ανακηρύχθηκε Διδάκτωρ και της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, με θέμα Διδακτορικής Διατριβής: «Οἱ Ἕλληνες Ὀρθόδοξοι τῆς Καμπανίας ἀπό τῆς Ἁλώσεως μέχρι τῆς ἑνώσεως τῆς Ἰταλίας καί τοῦ Γκαριμπάλδη».

Το 1970 εξελέγη παμψηφεί Επίσκοπος της πάλαι ποτέ διαλαμψάσης Επισκοπής Κρατείας, ως Βοηθός Επίσκοπος του Μητροπολίτη Αυστρίας και Εξάρχου Ιταλίας Χρυσοστόμου. Με την εκλογή του ήταν ο πρώτος Ορθόδοξος Επίσκοπος μετά από 275 χρόνια στην Ιταλία, όπου και χειροτονήθηκε. Στις 26 Αυγούστου 1996 εξελέγη παμψηφεί από την Αγία και Ιερά Σύνοδο του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, Μητροπολίτης Ιταλίας και Μελίτης. Ενθρονίστηκε στον ιστορικό Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου των Ελλήνων Βενετίας στις 27 Οκτωβρίου του ίδιου έτους.

Κατά τη μακρά ποιμαντορία του, ίδρυσε 50 και πλέον Ενορίες, 5 νέες Ιερές Μονές, προέβη στην επανίδρυση της Ιεράς Μονής Αγίου Γεωργίου των εν Βενετία Ελληνίδων Ευγενών Μοναχών και κατόρθωσε να πραγματοποιήσει την Συμφωνία μεταξύ του Ιταλικού Κράτους και της Ορθοδόξου Ιεράς Μητροπόλεως Ιταλίας του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως^[1]. Τον Μάιο του 2004, το κράτος της Ιταλίας παρέδωσε στην Ορθόδοξη Εκκλησία της Ιταλίας τον ιστορικό Ιερό Ναό Αγίου Θεοδώρου του Τήρωνος στο ιστορικό κέντρο της Ρώμης. Με τη συμπλήρωση 50 ετών διακονίας του στην Ιταλία τιμήθηκε από την Δημοκρατία της Ιταλίας με το παράσημο του Ανώτερου Ταξιάρχου και από τον Δήμο της Ρόδου με το Χρυσό Μετάλλιο της πόλεως της Ρόδου. Επίσης τιμήθηκε με τον Χρυσό Σταυρό του Αγίου Δημητρίου, πολιούχου της Θεσσαλονίκης.

Απεβίωσε στις 16 Οκτωβρίου 2020^[2]^[3] μετά από σοβαρά προβλήματα της υγείας του και ετάφη στις 21 Οκτωβρίου 2020 στο ελληνικό κοιμητήριο της Βενετίας^[4].