Μητέρα Σερβία
Μητέρα Σερβία (σερβικά: Мака Србийа) ή Σέρβα Μητέρα (Српска майка ή Μητέρα Πασών των Σέρβων (Макка свих Срба)[1] είναι η εθνική προσωποποίηση της Σερβίας, η οποία είναι το έθνος-κράτος των Σέρβων.[1] Χρησιμοποιήθηκε μεταφορικά ως μητέρα όλων των Σέρβων. Σερβικοί εθνικοί μύθοι και ποιήματα έχουν επικαλεστεί πολλές φορές τη Μητέρα Σερβία.[2]
Τα εδάφη που κατοικούνται από εθνικά Σέρβους, εκτός της Σερβίας, μπορούν να συμβολιστούν ως παιδιά της Μητέρας Σερβίας.[3] Η Σερβία μπορεί επίσης να περιγραφεί ως κόρη της Μητέρας Σερβίας, μαζί με άλλα σερβικά εδάφη, όπως στο ποίημα «Μητέρα Σερβία» του Ντράγκοσλαβ Κνέζεβιτς: «Μια αδελφή νεότερη από το μεγαλύτερο Μαυροβούνιο και τη Σερβία, σε καιρό ειρήνης και στον πόλεμο η Κράινα ενώνεται στο σερβικό σμήνος».[3]
Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
19ος αιώνας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο συγγραφέας Ντοσιτέι Ομπράντοβιτς (1739–1811) χρησιμοποίησε εκτενώς την αναφορά στη Μητέρα Σερβία στα έργα του.[4] Η έννοια και ο όρος χρησιμοποιήθηκαν σε πολλά πατριωτικά τραγούδια, όπως Βοστάνι Σέρμπιγε', Ω Σερβία, Αγαπημένη Μητέρα, Ω Μητέρα Σερβία κλπ.
Στις 24 Φεβρουαρίου 1874 συστάθηκε από τοπικούς άρχοντες η Σερβική Επιτροπή Απελευθέρωσης για το Σαντζάκι της Νις, γνωστή ως Επιτροπή της Νις. Ο ορθόδοξος ιερέας Πέταρ Ικονόμοβιτς ορκίστηκε στον χριστιανικό σταυρό και στο Ευαγγέλιο, θυμίζοντας την Συνέλευση του Ορασάκ (1804).[5] Την ημέρα αυτή ο Ικονόμοβιτς είπε:
| « | Γι΄ αυτό μαζί, αδελφοί, και ο Παντοδύναμος θα μας βοηθήσει όλους με το έλεός του και σύντομα θα μας επιτρέψει να υφάνουμε τη θριαμβευτική σημαία του μόνου πιστού μας Δ΄ Ομπρένοβιτς για το Κάστρο της Νις. Ζήτω! Ζήτω! Ζήτω! Ζήτω ο αγαπημένος μας ιππότης Πρίγκιπας Μίλαν Μ. Ομπρένοβιτς Δ΄. Ζήτω η Μητέρα Σερβία! | » |
| — Πέταρ Ικονόμοβιτς, ιερέας του Νις (24 Φεβρουαρίου 1874)[6] | ||
Περίοδος του Μεσοπολέμου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| « | Αυτή (η Σερβία) θυσίασε εκατοντάδες χιλιάδες από τους καλύτερους γιους της, εγκατέλειψε το όνομά της, τη σημαία της, την ύπαρξή της και τελικά το αίμα του βασιλιά της. Αλλά και πάλι δεν είναι ικανοποιημένοι και θέλουν περισσότερα, θέλουν να σκοτώσουν το πνεύμα της, να σκίσουν την καρδιά της, να εξαφανίσουν κάθε ίχνος της, αλλά αυτό δεν θα γίνει ποτέ! Η Μητέρα Σερβία θα κάνει περισσότερες θυσίες, θα δεχθεί περισσότερα χτυπήματα για το καλό του βασιλιά και της πατρίδας μας, της Γιουγκοσλαβίας, αλλά θα αντέξει. | » |
| — Πρόεδρος της σερβικής οργάνωσης γυναικών «Dobrotvorna Zadruga Srpkinja» (Φιλανθρωπικός Οργανισμός Σέρβων) στο Σαράγεβο, κατά τη διάρκεια του Μεσοπολέμου.[7] | ||
Το 1940, ο συγγραφέας Πάβλε Τάτιτς έγραψε το δραματικό έργο Μητέρα Σερβία.[8]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 Dubravka Žarkov· Kristen Ghodsee (13 Αυγούστου 2007). The Body of War: Media, Ethnicity, and Gender in the Break-up of Yugoslavia. Duke University Press. σελίδες 51–. ISBN 978-0-8223-9018-3.
- ↑ Renata Salecl (31 Ιανουαρίου 2002). The Spoils of Freedom: Psychoanalysis, Feminism and Ideology After the Fall of Socialism. Routledge. σελίδες 17–. ISBN 978-1-134-90612-3.
- ↑ 3,0 3,1 Ivan Čolović (Ιανουαρίου 2002). The Politics of Symbol in Serbia: Essays in Political Anthropology. C. Hurst & Co. Publishers. σελίδες 32–33, 52. ISBN 978-1-85065-556-5.
- ↑ Petar Pijanović (2000). Život i delo Dositeja Obradovića: zbornik radova sa naučnog skupa Srpske akademije nauka i umetnosti održanog 15. i 16. decembra 1999. godine u Beogradu i 17. decembra 1999. godine u Sremskim Karlovcima. Zavod za udžbenike i nastavna sredstva.
- ↑ Danica Milić (1983). Istorija Niša: Od najstarijih vremena do oslobođenja od Turaka 1878. godine. Gradina. σελ. 298.
- ↑ Branibor Debeljković· Olivera Stefanović (2005). Old Serbian photography. Narodna biblioteka Srbije. σελ. 165.
- ↑ Nancy M. Wingfield· Maria Bucur (9 Μαΐου 2006). Gender and War in Twentieth-Century Eastern Europe. Indiana University Press. σελίδες 165–. ISBN 0-253-11193-5.
- ↑ Pavle Tatić (1940). Srpska majka: drama u tri slike sa prologom. Štamparija"Natošević".