Μαϊγουέν

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Μαϊγουέν
Γενικές πληροφορίες
Προφορά
Γέννηση17  Απριλίου 1976[1][2][3]
Λε Λιλά[4][5]
Χώρα πολιτογράφησηςΓαλλία[6][7]
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΓαλλικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητασκηνοθέτρια ταινιών κινηματογράφου
σεναριογράφος[8][9]
παραγωγός ταινιών[10][8]
ηθοποιός ταινιών
Περίοδος ακμής1981
Οικογένεια
ΣύζυγοςJean-Yves Le Fur (2002–2004)
Λυκ Μπεσόν (1993–1997)
ΤέκναΣάνα Μπεσόν
Diego Le Fur
ΓονείςPatrick Le Besco και Κατρίν Μπελχοτζά
ΑδέλφιαIsild Le Besco
Kolia Litscher (ετεροθαλής αδελφός από μητέρα)
Jowan Le Besco
Léonor Graser (ετεροθαλής αδελφή από μητέρα)
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΒραβεύσειςΙππότης του Τάγματος των Τεχνών και των Γραμμάτων
Jury Prize (2011)
Ιστότοπος
www.maiwenn.com
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Η Μαϊγουέν Λε Μπεσκό (Γαλλικά: Maïwenn Le Besco), γεννημένη στις 17 Απριλίου 1976, γνωστή ως Μαϊγουέν, είναι Γαλλίδα ηθοποιός, σκηνοθέτης και σεναριογράφος.[11]

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Μαϊγουέν Λε Μπεσκό γεννήθηκε στις 17 Απριλίου 1976 στο Λε Λιλά, Σεν-Σαιν-Ντενί, είναι κόρη της ηθοποιού Κατρίν Μπελχοτζά. Είναι μικτής καταγωγής από το Βιετνάμ, Γαλλία και Αλγερία. Η Αλγερινή καταγωγή της προέρχεται από την μητέρα της.

Ο Μαϊγουέν συμμετείχε σε πολλές ταινίες από τα παιδικά της χρόνια, έπειτα ως έφηβη, όπως στην ταινία του 1983 L'été meurtrier στο ρόλο της πρωταγωνίστριας Ιζαμπέλ Ατζανί σε παιδική ηλικία.

Μετά τον γάμο της με τον σκηνοθέτη Λυκ Μπεσόν και τη γέννηση της κόρης τους το 1993, η Μαϊγουέν διέκοψε την καριέρα της για αρκετά χρόνια. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, εμφανίστηκε μόνο σε μικρούς ρόλους όπως στην ταινία Léon: The Professional του Λυκ Μπεσσόν (1994). Ίσως ο πιο γνωστός διεθνώς ρόλος της ήταν η εμφάνισή της στην ταινία Το Πέμπτο Στοιχείο του Λυκ Μπεσόν (1997).

Μετά το χωρισμό της με τον Μπεσόν, η Μαϊγουέν επέστρεψε στη Γαλλία. Έπαιξε ως κωμικός σε μια αυτοβιογραφική σόλο παράσταση ( one woman show) και επανήλθε στον κινηματογραφικό χώρο αφού αρκετοί κινηματογραφιστές εκτίμησαν την εμφάνισή της στο Παρίσι. Εμφανίστηκε σε πολλές αξιόλογες ταινίες, μεταξύ των οποίων η ταινία τρόμου Haute Tension, στην οποία πρωταγωνίστησε με την Σεσίλ ντε Φρανς. Το 2003, αποφάσισε να στραφεί στη σκηνοθεσία. [12]

Το 2006, σκηνοθέτησε την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία της, την ημι-αυτοβιογραφική Pardonnez-moi. Σύμφωνα με την ίδια, όταν ο Μπεσόν έμαθε ότι σχεδίαζε να χρησιμοποιήσει δικά της χρήματα για την παραγωγή της ταινίας, την απέτρεψε αλλά αφού είδε την ταινία ζήτησε συγγνώμη, λέγοντας ότι είχε δίκιο. Η δεύτερη ταινία της ήταν το Le bal des actrices (2009),[13] στην οποία εμφανίζεται η ίδια κάνοντας ένα ντοκιμαντέρ. Πέτυχε τη διεθνή αναγνώριση όταν η τρίτη της ταινία, το κοινωνικό δράμα Polisse (2011), κέρδισε το βραβείο κριτικής επιτροπής στο Φεστιβάλ των Καννών το 2011. Και οι τρεις ταινίες της δείχνουν τη Μαϊγουέν με κάμερα, που προέρχεται από το ενδιαφέρον της για την παρουσίαση μιας ιστορίας μέσα σε μια άλλη ιστορία. Η ταινία της του 2015 Ο Βασιλιάς μου (Mon roi) [14]με πρωταγωνιστές τον Βενσάν Κασέλ και την Εμμανουέλ Μπερκό ήταν υποψήφια για τον Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών το 2015.

Προσωπική ζωή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Μαϊγουέν στις Κάννες το 2011

Το 1991 η Μαϊγουέν γνώρισε τον σκηνοθέτη Λυκ Μπεσόν σε ηλικία 15 ετών και παντρεύτηκαν στα τέλη του 1992. Τον Ιανουάριο του 1993, σε ηλικία 16 ετών, γέννησε την κόρη τους Σανά. Στα πρόσθετα DVD για την ταινία του 1994 Léon: The Professional, η Μαϊγουέν είπε ότι η ταινία βασίζεται στη σχέση τους με τον Μπεσόν. Ήταν 20 χρονών, στην αρχή των γυρισμάτων (αρχές 1996) της ταινίας Το Πέμπτο Στοιχείο, κατά τη διάρκεια της οποίας ο Μπεσόν την εγκατέλειψε για την πρωταγωνίστρια της ταινίας Μίλα Γιόβοβιτς. Πέρασε μια δύσκολη περίοδο υποφέροντας από κατάθλιψη, έγινε βουλιμική, αλκοολική και τοξικομανής αλλά κατάφερε να το ξεπεράσει.[15]

Το 2003, η Μαϊγουέν απέκτησε έναν γιο, τον Ντιέγκο, με τον δεύτερο σύζυγό της επιχειρηματία Ζαν-Υβ Λε Φυρ, με τον οποίο χώρισε το 2004.

Λόγω της κακής σχέσης με τους γονείς της, αποφάσισε να μην χρησιμοποιεί πλέον το επώνυμό της στις επαγγελματικές της δραστηριότητες αλλά μόνο το μικρό όνομά της.[16]

Τιμητική διάκριση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 2012 της απονεμήθηκε η γαλλική τιμητική διάκριση του Ιππότη του Τάγματος των Τεχνών και των Γραμμάτων για τη συνεισφορά της στην Τέχνη και τον Πολιτισμό.

Επιλεκτική φιλμογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • 1981 : L'Année prochaine... si tout va bien, του Ζαν-Λου Υμπέρ
  • 1983 : L'Été meurtrier, του Ζαν Μπεκέρ
  • 1988 : L'Autre nuit, του Ζαν-Πιέρ Λιμοσέν
  • 1990 : Lacenaire, του Φρανσίς Ζιρό
  • 1991 : La Gamine, του Ερβέ Παλύ
  • 1994 : Léon: The Professional , του Λυκ Μπεσσόν
  • 1997 : Το Πέμπτο Στοιχείο, του Λυκ Μπεσόν
  • 2003 : Haute tension, του Αλαξάντρ Αζά
  • 2004: Les parisiens, του Κλοντ Λελούς
  • 2004 : Osmose, του Ραφαέλ Φεϊτό
  • 2005 : Le Courage d'aimer, του Κλοντ Λελούς
  • 2006 : Pardonnez-moi, σκηνοθεσία της ίδιας
  • 2008 : Le bal des actrices
  • 2011 : Polisse, σε σκηνοθεσία της ίδιας
  • 2014 : L'amour est un crime parfait, των αδελφών Λαριέ
  • 2015 :Ο Βασιλιάς μου (Mon roi), σε σκηνοθεσία της ίδιας

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]