Μαρσέλ Νατζαρή
| Μαρσέλ Νατζαρή | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Μαρσέλ Νατζαρή (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 1 Ιανουαρίου 1917 Θεσσαλονίκη |
| Θάνατος | 31 Ιουλίου 1971 (54 ετών) Νέα Υόρκη |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ελληνικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | έμπορος ράφτης trader |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Βαθμός/στρατός | Ελληνικός Στρατός |
Ο Μαρσέλ Νατζαρή (1 Ιανουαρίου 1917 – 31 Ιουλίου 1971) ήταν Ελληνοεβραίος επιζών του στρατοπέδου συγκέντρωσης Άουσβιτς. Υπήρξε μέλος των Sonderkommando στο Μπίρκεναου από τον Μάιο έως τον Νοέμβριο του 1944 και ήταν ένα από τα τρία μέλη των Sonderkommando που έγραψε τα απομνημονεύματά του μετά τον πόλεμο, μαζί με τον Φίλιπ Μύλλερ και Λέον Κοέν. Πιθανώς, τον Νοέμβριο του 1944, έγραψε 12 σελίδες στα ελληνικά περιγράφοντας τις φρικαλεότητες του στρατοπέδου. Το έγγραφο βρέθηκε το 1980, αλλά τα βασικά αποσπάσματα δεν ήταν ευανάγνωστα.[1] Μόλις το 2017, ο Pavel Polian και ο Aleksandr Nikitjaev κατάφεραν να αποκρυπτογραφήσουν τα χειρόγραφα.[1]
Βιογραφικό[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννημένος στη Θεσσαλονίκη το 1917, φοίτησε στο Γαλλικό Λύκειο Alsheikh. Αργότερα δούλευε στο μαγαζί του πατέρα του όπου πουλούσε ζωοτροφές. Κατατάχθηκε στο στρατό το 1937 και πολέμησε κατά των Ιταλών στην εισβολή των Ιταλών στην Αλβανία το 1940 .Το 1942, στάλθηκε σε ένα γερμανικό στρατόπεδο εργασίας με άλλους 1.500 Εβραίους. Το 1943, οι γονείς του και η αδελφή του απελάθηκαν από τη Θεσσαλονίκη και αργότερα δολοφονήθηκαν στο Άουσβιτς. Αργότερα δραπέτευσε από το στρατόπεδο και μετακόμισε στην Αθήνα , εργαζόμενος προσωρινά σε μια σαπωνοποιία. Στις 30 Δεκεμβρίου 1943 συνελήφθη και έμεινε ένα μήνα στις φυλακές Αβέρωφ στην Αθήνα. Βασανίστηκε από τους Γερμανούς μέχρι που ομολόγησε την εβραϊκή του ταυτότητα και αναπόφευκτα τον έστειλαν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Χαϊδαρίου για δύο μήνες.[2]
Εμπειρίες στο Άουσβιτς[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Απελάθηκε από την Αθήνα στις 2 Απριλίου 1944 και έφτασε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Άουσβιτς στις 11 Απριλίου μαζί με αρκετούς άλλους απελαθέντες. Από αυτές τις αφίξεις, 1.872 εκτοπισμένοι στάλθηκαν αμέσως για να δολοφονηθούν στους θαλάμους αερίων .Ο Νατζαρή ήταν ένας από τους 320 Έλληνες άνδρες που επιλέχθηκαν για καταναγκαστική εργασία και του δόθηκε ο αριθμός 182669. Αφού πέρασε δύο ημέρες στη "Κεντρική Σάουνα" στο Μπίρκεναου, αυτός και οι άλλοι Έλληνες έζησαν στο Block 12 του Männerquarantäne Lager από τις 13 Απριλίου έως τον Μάιο 1944. Στη συνέχεια επιλέχθηκε, μαζί με 100 Έλληνες, για να είναι μέρος των Sonderkommando.[3] Διορίστηκε στο Κρεματόριο III και έλαβε μέρος στην προετοιμασία για την εξέγερση των Sonderkommando , δίπλα στους Yaacov Kaminski, Lemke Chaïm Pliszko, Dawid Kotchak, Giuseppe Baruch, Leibl Paul Katz, Leon Cohen και Alberto Errera. Ωστόσο, κατά την εξέγερση της 7ης Οκτωβρίου 1944, οι αιχμάλωτοι του Κρεματορίου ΙΙΙ περικυκλώθηκαν γρήγορα από τους Γερμανούς και έτσι δεν πήραν μέρος στην εξέγερση.
Τον Νοέμβριο του 1944, δύο μήνες πριν από την απελευθέρωση του στρατοπέδου, έθαψε ένα δωδεκασέλιδο χειρόγραφο γραμμένο στα ελληνικά σε ένα μπουκάλι κοντά στο Κρεματόριο III .Στο χειρόγραφο περιέγραφε τις παρατηρήσεις και τις εμπειρίες του από το Άουσβιτς .[4][5]
Μετά την εξέγερση, αυτός και οι σύντροφοί του κλήθηκαν στο Abbruchkommando Krematorium και έλαβαν την ευθύνη να κατεδαφίσουν τα κρεματόρια. Στις 18 Ιανουαρίου 1945, τα SS εκκένωσαν το Άουσβιτς και οι λίγες χιλιάδες κρατούμενοι που μπορούσαν να περπατήσουν απομακρύνθηκαν από το στρατόπεδο σε μια πορεία θανάτου . Παρόλο που δεν επετράπη στα μέλη των Sonderkommando να εγκαταλείψουν το στρατόπεδο, ο ίδιος και ορισμένοι σύντροφοι του αναμείχθηκαν με το πλήθος των κρατουμένων. Επέζησε της πορείας του θανάτου και έφτασε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Μαουτχάουζεν στις 25 Ιανουαρίου. Μεταφέρθηκε στο Μελκ και αργότερα στο στρατόπεδο Γκούζεν, από το οποίο απελευθερώθηκε από την 11η Τεθωρακισμένη Μεραρχία των ΗΠΑ στις 5 Μαΐου 1945.
Μετά το Άουσβιτς[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Μαρσέλ Νατζαρή επέστρεψε στην Ελλάδα μετά την απελευθέρωση[6]και άρχισε να εργάζεται σε ένα νοσοκομείο της Αθήνας. Άρχισε ένα περιοδικό που περιέγραφε τις εμπειρίες του στο Άουσβιτς χωρίς να έχει τη πρόθεση να το δημοσιεύσει. Παντρεύτηκε τη Ρόζα Σαλτιέλ το 1947 και ο γιος τους Αλμπέρτο γεννήθηκε το 1950. Το 1951 μετακόμισαν στις Ηνωμένες Πολιτείες όπου έγινε ράφτης. Η κόρη τους Νέλλυ γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη το 1957. Ο Νατζαρή πέθανε από καρδιακή προσβολή στις 31 Ιουλίου 1971 σε ηλικία 54 ετών στη Νέα Υόρκη.
Στις 24 Οκτωβρίου 1980, ο Lesław Dyrcz, ένας μαθητής από την Επαγγελματική Σχολή Δασών του Brynek, βρήκε έναν δερμάτινο χαρτοφύλακα θαμμένο σε βάθος περίπου 40 εκατοστών στο έδαφος ενώ καθάρισε την περιοχή γύρω από το κρεματόριο III του Birkenau. Μέσα στον χαρτοφύλακα βρισκόταν ο θερμός του Νατζαρή που περιείχε το χειρόγραφο.[7] Στο χειρόγραφό του, έγραφε: Θέλω να ζήσω, για να εκδικηθώ τον θάνατο του μπαμπά και της μαμάς και της αγαπημένης μου μικρής αδερφής Νέλλυ . Τα απομνημονεύματα που έγραψε το 1947 δημοσιεύτηκαν τελικά το 1991 στα ελληνικά με τον τίτλο Χρονικό 1941–1945 .
Τον Οκτώβριο του 2017, τα χειρόγραφα που ανακαλύφθηκαν το 1980 στο έδαφος του Μπίρκεναου αποκρυπτογραφήθηκαν μετά από μια φασματική επεξεργασία που έγινε το 2013 από τους Pavel Polian και Aleksandr Nikitjaev που επέτρεψε το 85–90% του κειμένου να γίνει ευανάγνωστο.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 karouzo (28 Φεβρουαρίου 2016). «Ο Έλληνας Εβραίος και μέλος της ομάδας Sonderkommando του Άουσβιτς». karouzo- a place for the arts (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 28 Δεκεμβρίου 2023.
- ↑ Graif, Gidʿon (2014). We wept without tears: testimonies of the Jewish Sonderkommando from Auschwitz (paperback ed έκδοση). New Haven, Conn. [u.a.]n: Yale University Press. σελ. 363. ISBN 978-0-300-21197-9.
- ↑ Bruttmann, Tal (2015). Auschwitz. Collection Repères. Paris: la Découverte. ISBN 978-2-7071-8522-8.
- ↑ holocaustreader (5 Μαρτίου 2020). «Marcel Nadjari's Manuscript November 3, 1944». The Holocaust Reader (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 28 Δεκεμβρίου 2023.
- ↑ «Auschwitz Sonderkommando, Testimony and Legacy - Roundtable 1 - Vidéo Dailymotion». Dailymotion (στα Αγγλικά). 4 Ιουλίου 2018. Ανακτήθηκε στις 28 Δεκεμβρίου 2023.
- ↑ Stroumsa, Jacques (1998). Tu choisiras la vie: violoniste à Auschwitz. Histoires-Judaïsmes. Paris: les Éd. du Cerf. ISBN 978-2-204-05914-5.
- ↑ B, Alexandr (16 Μαρτίου 2019). «How we recovered text from manuscript found in the 80's near the crematorium 3 in…». Medium (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 28 Δεκεμβρίου 2023.
|