Μαρκ Αζαντόφσκι
| Μαρκ Αζαντόφσκι | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Марк Константинович Азадовский (Ρωσικά) |
| Γέννηση | 6ιουλ. / 18 Δεκεμβρίου 1888γρηγ.[1][2] Ιρκούτσκ[3] |
| Θάνατος | 24 Νοεμβρίου 1954[4][1][2] Αγία Πετρούπολη[3] |
| Ψευδώνυμο | М. К. Константинов |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ρωσική Αυτοκρατορία Σοβιετική Ρωσία Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ρωσικά[5] |
| Εκπαίδευση | Doctor of Sciences in Philology |
| Σπουδές | Σχολή Ιστορίας και Φιλολογίας του Αυτοκρατορικού Πανεπιστημίου της Αγίας Πετρούπολης (έως 1913) |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | εθνολόγος ιστορικός της λογοτεχνίας συλλέκτης παραμυθιών διδάσκων πανεπιστημίου |
| Εργοδότης | Κρατικό Πανεπιστήμιο Αγίας Πετρούπολης (έως 1949) Κρατικό Πανεπιστήμιο του Τομσκ (1918–1921)[6] Irkutsk State University (1923–1930) d:Q4146806 (1930–1933) |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | τάγμα του Κόκκινου Λαβάρου της Εργασίας (1945) |
Ο Μαρκ Κονσταντίνοβιτς Αζαντόφσκι (ρωσ. Марк Константи́нович Азадо́вский, 18 Δεκεμβρίου 1888 – 24 Νοεμβρίου 1954) ήταν Ρώσος και Σοβιετικός λαογράφος, εθνογράφος και γραμματολόγος.
Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Αζαντόφσκι γεννήθηκε στο Ιρκούτσκ. Ασχολήθηκε κυρίως με τη συλλογή μύθων-παραμυθιών και τη λαογραφική έρευνα κυρίως των διαφορετικών λαών της Ρωσίας και της Σιβηρίας, καθώς και με την ιστορία της λαογραφίας. Ως επικεφαλής του Τμήματος Λαογραφίας στο Κρατικό πανεπιστήμιο του Λένινγκραντ στη διάρκεια των εκστρατειών του Στάλιν κατά του «κοσμοπολιτισμού» το 1948-1953, αποκηρύχθηκε και απολύθηκε από τη θέση του, μαζί με τους Μπορίς Εϊχενμπάουμ, Βίκτορ Ζιρμούνσκι και Γκριγκόρι Γκουκόβσκι. Το επιστημονικό έργο τους εκκαθαρίσθηκε από τα φιλολογικά περιοδικά και τα ονόματά τους σβήστηκαν από όλα τα ευρετήρια, υποσημειώσεις, καταλόγους και βιβλιογραφίες. Μετά την εκδίωξή του από το πανεπιστήμιο, ο Αζαντόφσκι άρχισε να έχει καρδιακά προβλήματα, η επιδείνωση των οποίων οδήγησε στον θάνατό του σε ηλικία 65 ετών στο Λένινγκραντ.[7]
Επιλεγμένη εργογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Μύθοι της χώρας του Βερχνελένσκ (1925)
- Τα ρωσικά παραμύθια - επιλογή, τρεις τόμοι (1931-1932)
- Φιλολογία και λαογραφία («Литература и фольклор: Очерки и этюды», 1938)
- Ο Α. Βεσελόφσκι ως μελετητής της λαογραφίας (1938)
- Μύθοι της Μαγκάγια (1940)
- Ο Νικολάι Τσερνιτσέφσκι στην ιστορία της ρωσικής λαογραφίας (1941)
- Ο Μπελίνσκι και η ρωσική λαϊκή ποίηση (1948)
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb135770299. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ 2,0 2,1 2,2 «Литераторы Санкт-Петербурга. ХХ век». (Ρωσικά) Writers of St. Petersburg. XX century.
- ↑ 3,0 3,1 «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 2015.
- ↑ «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 27 Σεπτεμβρίου 2015.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb135770299. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ Ανακτήθηκε στις 5 Ιουλίου 2019.
- ↑ Egorov, Boris: «From Anti-Westernism to Anti-Semitism», Journal of Cold War Studies, χειμώνας 2002 [1]
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Το λήμμα «Αζαντόβσκι» στη Νέα Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια «Χάρη Πάτση», τόμος 2 (1968), σελ. 282
|