Μαρία Ζίμον (κοινωνιολόγος)
| Μαρία Ζίμον | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 6 Αυγούστου 1918[1] Βιέννη[1] |
| Θάνατος | 9 Μαρτίου 2022[2] Βιέννη[2] |
| Κατοικία | Βιέννη (από 1918)[3] Πράγα (από 1936)[3] Αγγλία (από 1938)[3] Οξφόρδη (1941–1944)[3] Δανία[3] Σιάτλ[3] Βιέννη (από 1947)[3] Λιτλ Ροκ (1957–1961)[3][4] Βιέννη (από 1963)[3] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Αυστρία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γερμανικά[5] |
| Σπουδές | Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης (έως 1944)[3] Πανεπιστήμιο του Λονδίνου[3] Πανεπιστήμιο της Βιέννης (1947–1952)[3] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ψυχολόγος κοινωνικός λειτουργός κοινωνιολόγος ψυχαναλύτρια |
| Εργοδότης | Πανεπιστήμιο του Αρκάνσας στο Λιτλ Ροκ (1957–1961)[3] Institute of Advanced Studies (από 1963)[3] |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Joseph T. Simon[3][6] |
Η Μαρία Ντοροθέα Ζίμον (το γένος Πόλατσεκ; 6 Αυγούστου 1918 - 8 Μαρτίου 2022) ήταν Αυστριακή ψυχολόγος και ακαδημαϊκός, που ασχολήθηκε με την κοινωνική εργασία. Καταγόταν από μια Εβραϊκή οικογένεια. Γεννήθηκε στη Βιέννη κοντά στο τέλος του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, σπούδασε στην Αυστρία και την Τσεχοσλοβακία, αλλά μετανάστευσε στο Λονδίνο μετά την προσάρτηση της τελευταίας από τη Γερμανία το 1938. Ενώ ήταν στο Ηνωμένο Βασίλειο, δούλευε στο Hampstead Nurseries, ένα πειραματικό κέντρο φροντίδας παιδιών, τη διοίκηση του οποίου ασκούσε η ψυχαναλύτρια Άννα Φρόυντ. Ήταν παντρεμένη με τον νομικό και ακτιβιστή αντιστασιακό Γιόζεφ Ζίμον.
Μετά από μια περίοδο στη Δανία, η Ζίμον σπούδασε ψυχολογία στη Βιέννη και εργάστηκε ως ακαδημαϊκός στις Ηνωμένες Πολιτείες. Επιστρέφοντας στην Αυστρία το 1963, διορίστηκε διευθύντρια της Akademie für Sozialarbeit der Stadt Wien, μιας ακαδημίας κοινωνικής εργασίας το 1970. Κατά τη διάρκεια της θητείας της, η οποία διήρκεσε μέχρι το 1983, η ακαδημία μεταρρύθμισε την αυστριακή εκπαίδευση κοινωνικής εργασίας σύμφωνα με τα σύγχρονα επαγγελματικά πρότυπα. Η κοινωνιολόγος Μπάρμπαρα Λούις ανέφερε για την Ζίμον ότι έθεσε "νέα θεμέλια για τις μελλοντικές γενιές [μαθητριών γυναικών]" (γερμανικά: "für die nachfolgenden Generationen [von Studentinnen] ... wegweisend" ) στον τομέα της. Έζησε μέχρι την ηλικία των 103 ετών και παρέμεινε ενεργή στον τομέα των ενδιαφερόντων της για όσο διάστημα ήταν συνταξιούχος.
Νεανικά χρόνια και εκπαίδευση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Μαρία Ντορόθεα Πόλατσεκ καταγόταν από Εβραϊκή οικογένεια στη Βιέννη στις 6 Αυγούστου 1918.[7] Ο πατέρας της Ρούντολφ ήταν μηχανικός από τη Βοημία. Η μητέρα της, η Γιουλιάνε, που προερχόταν από οικογένεια Εβραίων στη Βιέννη, ήταν η πρώτη γυναίκα που σπούδασε στην Exportakademie, ένα πανεπιστήμιο για τις επιχειρήσεις και την οικονομία. [8] Η Ζίμον φοίτησε σε ένα δημοτικό σχολείο στο Börsegasse της Βιέννης και αργότερα σε ένα γυμνάσιο για τις κόρες των δημοσίων υπαλλήλων.[9] Ως φοιτήτρια, η Ζίμον εντάχθηκε στο Σοσιαλιστικό Σιωνιστικό νεανικό κίνημα Hashomer Hatzair.[10][8]
Το 1934 γνώρισε τον μελλοντικό σύζυγό της, τον Γιόζεφ Ζίμον, [7] ο οποίος ήταν μέλος της Αυστριακής αντίστασης κατά του ναζισμού. Αργότερα εντάχθηκε στο στρατό των Ηνωμένων Πολιτειών και βοήθησε στην προετοιμασία της απόβασης των Συμμάχων στη Νορμανδία. Μετά τον πόλεμο, εργάστηκε ως δικηγόρος.[9] Η Ζίμον εκπαιδεύτηκε για να γίνει εκπαιδευτικός προσχολικής ηλικίας από το 1934 έως το 1936 αλλά δεν βρήκε δουλειά στην Αυστρία. Λόγω της καταγωγής του πατέρα της από την Βοημία, η Ζίμον είχε την τσεχοσλοβακική υπηκοότητα και μπόρεσε να μετακομίσει στην Πράγα,[7] όπου συνέχισε την εκπαίδευση της στη Masarykschule für Sozial- und Gesundheitsfürsorge, ένα ινστιτούτο κοινωνικής εργασίας, που υποστηριζόταν από το Ίδρυμα Ροκφέλερ.[10]
Το 1939, μετά την προσάρτηση της Τσεχοσλοβακίας από τη Γερμανία, η Ζίμον μετανάστευσε στο Ηνωμένο Βασίλειο, όπου υποστηρίχθηκε από την τσεχική εξόριστη κυβέρνηση [9] και εργάστηκε σε μια σειρά από θέσεις εργασίας, συμπεριλαμβανομένης της υπηρέτριας και της καθαρίστριας. Από το 1940, εργάστηκε στο Hampstead Nurseries, ένα παιδικό σταθμό, που διοικείτο από τις ψυχαναλύτριες Ντόροθι Μπέρλινγκχαμ και Άννα Φρόυντ, τις οποίες η Ζίμον είχε συναντήσει κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσης της στην Αυστρία.[8]Η Ζίμον παραδέχτηκε αργότερα ότι η Φρόυντ είχε ασκήσει σημαντική επιρροή στο έργο της.[11] Παρά το γεγονός ότι ιδρύθηκε κυρίως για να ανακουφίσει την ανάγκη για φροντίδα παιδιών σε καιρό πολέμου, το Hampstead Nurseries επίσης εξειδικεύτηκε στην ανάπτυξη νέων τεχνικών για τη μελέτη της παιδικής ψυχολογίας. [12] Το 1941, η Ζίμον γράφτηκε στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης για να σπουδάσει κοινωνική εργασία. Το 1944, ολοκλήρωσε τις σπουδές της και παντρεύτηκε τον Γιόζεφ Ζίμον, ο οποίος είχε επίσης μεταναστεύσει από την Αυστρία.[10] Εντάχθηκε στον Βρετανικό στρατό, και εργαζόταν ως δασκάλα ενώ παράλληλα σπούδαζε οικονομικά και πολιτικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου εξ αποστάσεως. [10]
Ακαδημαϊκή καριέρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Από το 1945 έως το 1946, την Ζίμον την φιλοξενούσε μια οικογένεια στη Δανία, ενώ ο σύζυγός της δούλευε στην Πρεσβεία των Ηνωμένων Πολιτειών στη Κοπεγχάγη.[9] Το πρώτο από τα τέσσερα παιδιά του ζευγαριού γεννήθηκε κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου. [8] Το 1946, μετακόμισε στο Σιάτλ και εργάστηκε για την Υπηρεσία Εβραϊκής Οικογενειακής Πρόνοιας. Αργότερα δήλωσε ότι η εμπειρία της με την ψυχανάλυση, ένα δημοφιλές πεδίο στην ψυχολογία εκείνη την εποχή, ήταν καθοριστικός παράγοντας στην πρόσληψή της. [13] Έχοντας αποκτήσει την αμερικανική υπηκοότητα, επέστρεψε στην πατρίδα της Αυστρία το 1947, [10] όπου μελέτησε τις μεθόδους διδασκαλίας των ψυχαναλυτών Αυγούστου Άιχορν[10] και Άλφρεντ Βιντερστάιν. [11][14] Ξεκίνησε να κάνει το Διδακτορικό της στην ψυχολογία στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης, το οποίο ολοκλήρωσε το 1952.[7] Ενώ ζούσε στη Βιέννη, εργάστηκε για τις Αμερικανικές δυνάμεις κατοχής ως σύμβουλος εργασίας.[9]
Δεδομένου ότι δεν βρήκε ακαδημαϊκή εργασία στην Αυστρία, η Ζίμον ξεκίνησε μια ακαδημαϊκή καριέρα στις Ηνωμένες Πολιτείες. Από το 1957 έως το 1961 ήταν βοηθός καθηγητή στην κλινική ψυχολογία στο Πανεπιστήμιο του Αρκάνσας,[8] δίδαξε μαθήματα με τον αυστριακό ψυχίατρο Μπρούνο Μπετελχάιμ στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο, και ήταν προσκεκλημένη ομιλήτρια στο Πανεπιστήμιο Χόφστρα.[10] Αν και είχε καλύτερες προοπτικές σταδιοδρομίας στις Ηνωμένες Πολιτείες, η Ζίμον επέστρεψε στην Αυστρία το 1963 και εντάχθηκε στο Ινστιτούτο Προηγμένων Σπουδών στη Βιέννη ως ερευνητική βοηθός στην κοινωνιολογία.[15] Κατά τη διάρκεια της θητείας της στο ινστιτούτο, δημοσίευσε διεπιστημονικές έρευνες, που αναφέρονταν σε θέματα όπως η οικογενειακή παθολογία, η αυτοκτονία και οι συνθήκες ζωής των ανύπαντρων μητέρων. [7]
Το 1970, η Ζίμον διορίστηκε διευθύντρια της Akademie für Sozialarbeit der Stadt Wien (Ακαδημία Κοινωνικής Εργασίας της Πόλης της Βιέννης), η οποία το 2001 συγχωνεύτηκε με το Πανεπιστήμιο Εφαρμοσμένων Επιστημών του κάμπους Βιέννης.[10] Κατά τη στιγμή της διορισμού της, υπήρχαν πολύ χαμηλοί αριθμοί αιτήσεων, τους οποίους η Ζίμον απέδωσε στις απαρχαιωμένες μεθόδους διδασκαλίας. [14] Κατά τη διάρκεια της θητείας της, η ακαδημία μεταρρύθμισε την αυστριακή εκπαίδευση κοινωνικής εργασίας σύμφωνα με τα σύγχρονα επαγγελματικά πρότυπα. [15] Οι μεταρρυθμίσεις αυτές περιλάμβαναν την εισαγωγή νέων μορφών διδασκαλίας, όπως εργασίες και διεπιστημονικά μαθήματα, μια επιτροπή σύνδεσης μαθητών-συνεργατών και μια πιο ισότιμη πολιτική προσλήψεων. Από το 1971, η Ζίμον ήταν πρόεδρος μιας συμμαχίας διευθυντών σχολείων κοινωνικής εργασίας. Η συμμαχία ασκούσε πίεση στο Υπουργείο Παιδείας να αναβαθμίσει το καθεστώς των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων της και να παρατείνει τη διάρκεια των μαθημάτων κοινωνικής εργασίας από δύο σε τρία χρόνια. Ενώ τα σχολεία έλαβαν καθεστώς ακαδημίας και ένα εκσυγχρονισμένο εκπαιδευτικό πρόγραμμα σπουδών το 1976, το υπουργείο δεν συμφώνησε στην παράταση της διάρκειας των μαθημάτων. [16]
Η Ζίμον εργάστηκε για να ενσωματωθεί η Αυστρία στις διεθνείς δομές κοινωνικής εργασίας και συνέβαλε στην απόφαση της Διεθνούς Ένωσης Σχολών Κοινωνικής Εργασίας να εγκαταστήσει την έδρα της στη Βιέννη για δέκα χρόνια. [15] Διεύθυνε την ακαδημία μέχρι που έφτασε στην υποχρεωτική ηλικία συνταξιοδότησης το 1983. Σύμφωνα με μια συνέντευξη του 2013 στη Wiener Zeitung, αισθάνθηκε ότι δεν θα έπρεπε να έχει εγκαταλείψει την θέση εκείνη την εποχή και θα προτιμούσε να συνεχίσει για άλλη μια δεκαετία.[7]
Συνταξιοδότηση και θάνατος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Μετά την συνταξιοδότησή της, η Ζίμον παρέμεινε ενεργή ως ιδρύτρια της Βοήθειας για συγγενείς ψυχικά ασθενών, μιας φιλανθρωπικής οργάνωσης για ψυχικά ασθενείς και των οικογενειών τους.[7] Ήταν επίσης ανώτερη αντιπρόσωπος στην Παγκόσμια Ομοσπονδία Ψυχικής Υγείας. [10] Έως το 2018, ζούσε στην περιοχή Ντέμπλινγκ της Βιέννης[9] και ήταν περισσότερο από το ένα τρίτο της ζωής της συνταξιούχος.[7] Η Ζίμον πέθανε στη Βιέννη στις 8 Μαρτίου 2022, σε ηλικία 103 ετών.[11]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Martin Schmid: «Biografien bedeutender österreichischer Wissenschafterinnen. »Die Neugier treibt mich, Fragen zu stellen«». (Γερμανικά) Biographies of important Austrian women scientists. Böhlau Verlag. 25 Μαρτίου 2018. ISBN-13 978-3-205-20238-7.
- ↑ 2,0 2,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 1253617317. Ανακτήθηκε στις 17 Μαρτίου 2022.
- ↑ 3,00 3,01 3,02 3,03 3,04 3,05 3,06 3,07 3,08 3,09 3,10 3,11 3,12 3,13 3,14 www
.transatlanticperspectives .org /entry .php?rec=32. - ↑ library
.oapen .org /bitstream /handle /20 .500 .12657 /29619 /1000315 .pdf?sequence=1&isAllowed=y. - ↑ «Identifiants et Référentiels». (Γαλλικά) IdRef. Agence bibliographique de l'enseignement supérieur. Ανακτήθηκε στις 17 Μαΐου 2020.
- ↑ library
.oapen .org /bitstream /handle /20 .500 .12657 /29619 /1000315 .pdf?sequence=1&isAllowed=y. σελ. 796. - ↑ 7,0 7,1 7,2 7,3 7,4 7,5 7,6 7,7 «Masal tow bis 120!». Jüdische Allgemeine (στα Γερμανικά). 4 Σεπτεμβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 19 Ιουνίου 2021.
- ↑ 8,0 8,1 8,2 8,3 8,4 Louis 2018, σελ. 796.
- ↑ 9,0 9,1 9,2 9,3 9,4 9,5 Berndt 2018.
- ↑ 10,0 10,1 10,2 10,3 10,4 10,5 10,6 10,7 10,8 «Maria Simon (b. 1918)». Transatlantic Perspectives. Ανακτήθηκε στις 19 Ιουνίου 2021.
- ↑ 11,0 11,1 11,2 Σφάλμα αναφοράς: Σφάλμα παραπομπής: Λανθασμένο
<ref>. Δεν υπάρχει κείμενο για τις παραπομπές με όνομα:0. - ↑ Midgley 2007.
- ↑ Louis 2015, σελ. 37.
- ↑ 14,0 14,1 Vyzlouzil 2013, σελ. 94.
- ↑ 15,0 15,1 15,2 Louis 2018, σελ. 797.
- ↑ Vyzlouzil 2013, σελ. 95.
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Berndt, Mariele Schulze (24 Αυγούστου 2018). «Geboren 1918: Hundert und kein bisschen müde»
[Born in 1918: a hundred and not a bit tired]. Die Presse (στα Γερμανικά). - Louis, Barbara (2015). A Second Chance in Exile? German-Speaking Women Refugees in American Social Work After 1933 (PDF) (Διδακτορική διατριβή). University of Minnesota.
- Louis, Barbara (2018). «Simon, Maria Dorothea, geb. Pollatschek». Στο: Korotin, Ilse· Stupnicki, Nastasja. Biografien bedeutender österreichischer Wissenschafterinnen (PDF). Vienna: Böhlau Verlag. σελίδες 796–799. ISBN 978-3-205-20238-7. Unknown parameter
|lang=ignored (|language=suggested) (βοήθεια) - Midgley, Nick (August 2007). «Anna Freud: The Hampstead War Nurseries and the role of the direct observation of children for psychoanalysis». The International Journal of Psycho-Analysis (Informa UK Limited) 88 (4): 939–959. doi:. ISSN 0020-7578. OCLC 4632946286. PMID 17681901.
- Pantucek, Peter· Maiss, Maria (2009). «Vorwort». Στο: Pantucek, Peter· Maiss, Maria. Die Aktualität des Denkens von Ilse Arlt (PDF) (στα Γερμανικά). Wiesbaden: VS Verlag für Sozialwissenschaften. σελίδες 9–13. ISBN 978-3-531-16514-1.
- Vyzlouzil, Monika (2013). Pflegerl, Johannes· Vyzlouzil, Monika· Pantucek, Gertraud, επιμ. Passgenau helfen: soziale Arbeit als Mitgestalterin gesellschaftlicher und sozialer Prozesse (στα Γερμανικά). Vienna: LIT Verlag. σελίδες 93–101. ISBN 978-3-643-50526-2.
|
