Λουαρσάμπ του Κάρτλι (γιος Βαχτάνγκ Ε΄)
| Λουαρσάμπ του Κάρτλι (γιος Βαχτάνγκ Ε΄) | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | ლუარსაბი (Γεωργιανά) |
| Γέννηση | 1660 |
| Θάνατος | 1698 |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Οικογένεια | |
| Τέκνα | Αλέξανδρος του Κάρτλι (γιος του Λέβαν) |
| Γονείς | Βαχτάνγκ Ε΄ του Κάρτλι |
| Οικογένεια | Οίκος του Μουχράνι |
Ο Λουαρσάμπ, γεωργιανά: ლუარსაბი, ( π. 1660 – Νοέμβριος 1698) ήταν Γεωργιανός βασιλικός πρίγκιπας (batonishvili) τού Οίκου των Μπαγκρατιόνι-Μουχράνι τού Κάρτλι. Ήταν γιος τού βασιλιά Βάχτανγκ Ε΄ τού Κάρτλι (Σαχ-Ναβάζ Χαν) και πέρασε σχεδόν δύο δεκαετίες ως όμηρος στο Ιράν.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννήθηκε στην οικογένεια τού πρίγκιπα Βαχτάνγκ, batoni τού Μουχράνι, ο οποίος υιοθετήθηκε από τον άτεκνο βασιλιά Ροστόμ τού Κάρτλι και ανέβηκε στο θρόνο με το τέλος τού Ροστόμ το 1658. Γύρω στο 1675, ο Λουαρσάμπ και ο μεγαλύτερος αδερφός του, ο Αρτσίλ, αναχώρησαν στην ελεγχόμενη από τους Οθωμανούς Αχαλτσίχε σε μία προσπάθεια να αποκτήσουν το βασίλειο τού Ιμερέτι, το οποίο βρισκόταν εντός της οθωμανικής σφαίρας επιρροής. Το εγχείρημα αυτό εγκυμονούσε κίνδυνο σύγκρουσης μεταξύ των Οθωμανών και των Ιρανών Σαφαβιδών, οι οποίοι ασκούσαν την επικυριαρχία τους στους βασιλείς τού Κάρτλι. [1]
Ο σάχης τού Ιράν, Σουλεϊμάν Α΄, θεώρησε τον Βαχτάνγκ Ε΄ υπεύθυνο για τους γιους του, καθώς ο βασιλιάς δεν κατάφερε να τους φέρει πίσω στο Κάρτλι. Ο Βαχτάνγκ Ε΄ χρειάστηκε να μεταβεί στον σάχη τού Ιράν Σουλεϊμάν Α΄ για να τού δώσει εξηγήσεις. Απεβίωσε καθοδόν προς το Ισπαχάν και τον διαδέχθηκε στον θρόνο ο γιος του Γεώργιος ΙΑ΄ του Κάρτλι. Ο σάχης απαίτησε από τον νέο βασιλιά την άμεση κράτηση και παράδοση των φυγόδικων αδελφών του. Ο Γεώργιος ΙΑ΄ επέτρεψε στον Αρτσίλ να δραπετεύσει στο Ιμερέτι, αλλά έπρεπε να κατευνάσει την οργή τού σάχη στέλνοντας τον Λουαρσάμπ ως επίτιμο όμηρο στο Ιράν το 1679. Το 1688, όταν οι εντάσεις μεταξύ τού Γεωργίου ΙΑ΄ και της κυβέρνησης των Σαφαβιδών έφτασαν στο υψηλότερο σημείο, ο σάχης συνέλαβε τον Λουαρσάμπ και άλλους ομήρους, τον μοναχογιό τού Γεωργίου, Βαγράτ, και έναν άλλο αδελφό Λέβαν. Στο δρόμο για την εξορία του στο Κερμάν, ο Λουαρσάμπ ασπάστηκε βίαια το Ισλάμ και κρατήθηκε αιχμάλωτος, έως ότου ο Γεώργιος ΙΑ΄ συμφιλιώθηκε με τους Σαφαβίδες και, σε ένδειξη πίστης, το 1696 επισκέφθηκε τον σάχη Σουλτάν Χουσέιν στο Ισπαχάν, όπου συνάντησε τον απελευθερωμένο του αδελφό (ο γιος τού Γεωργίου, Βαγράτ, είχε αποβιώσει εξόριστος στο Χεράτ). Ο Λουαρσάμπ απεβίωσε λίγο αργότερα, το 1698. [2]
Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Νυμφεύτηκε δύο φορές. Η πρώτη του σύζυγος ήταν η Μαριάμ, κόρη τού Ρεβάζ δούκα τού Αράγκβι, τον οποίο παντρεύτηκε στο Λίλο κοντά στην Τιφλίδα γύρω στο 1669. Ο δεύτερός του γάμος το 1684, ήταν με μία ανιψιά του Σοσίτα Β΄, δούκα τού Ράτσα. [3]
Ο Λουαρσάμπ είχε δύο παιδιά. Ο φυσικός του γιος, Αλέξανδρος, [4] εισήλθε στην υπηρεσία των Σαφαβιδών το 1708 και ανήλθε σε υψηλό βαθμό. Σύμφωνα με τον ιστορικό του 18ου αι., πρίγκιπα Βαχούστι, είναι ο ίδιος Αλέξανδρος που απεβίωσε πολεμώντας τους Αφγανούς αντάρτες το 1711. Εναλλακτικά, με βάση την αφήγηση του Σαχνία Τσχέιτζε, ενός σύγχρονου ιστορικού και συντρόφου των Γεωργιανών βασιλέων στο Ιράν, ο Αλέξανδρος τού Αφγανικού πολέμου θεωρείται από τους ιστορικούς Mαρί-Φελισιτέ Μποσέ και Κύριλ Τουμάνοφ ότι ήταν γιος τού αδελφού τού Λουαρσάμπ, Λέβαν. [5] Από τον πρώτο του γάμο, ο Λουαρσάμπ είχε επίσης μία κόρη, την Ελένη, της οποίας το χέρι αναζήτησε μάταια τον θείο της Γεώργιο ΙΑ΄, ο Αλέξανδρος Δ΄ τού Ιμερέτι. [2]
Βιβλιογραφικές αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Rayfield, Donald (2012). Edge of Empires: A History of Georgia. London: Reaktion Books. σελίδες 211–212. ISBN 978-1780230306.
- ↑ 2,0 2,1 Brosset, Marie-Félicité (1856). Histoire de la Géorgie depuis l'Antiquité jusqu'au XIXe siècle. IIe partie. Histoire moderne (στα French). S.-Pétersbourg: A la typographie de l'Academie Impériale des Sciences. σελίδες 80–87.
- ↑ Dumin, S.V., επιμ. (1996). (στα Russian). Moscow: Linkominvest. σελ. 42. Missing or empty
|title=(βοήθεια) - ↑ «ალექსანდრე ლუარსაბის ძე» (στα Georgian). ალექსანდრე ლუარსაბის ძე.
- ↑ Toumanoff, Cyrille (1990). Les dynasties de la Caucasie Chrétienne: de l'Antiquité jusqu'au XIXe siècle: tables généalogiques et chronologique (στα French). Rome. σελίδες 144–146.