Λουί Μπουλανζέ
| Λουί Μπουλανζέ | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Louis Boulanger (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 11 Μαρτίου 1806[1][2][3] Βερτσέλλι[4][2][3] |
| Θάνατος | 5 Μαρτίου 1867[1][2][5] Ντιζόν[4][2][3] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία[6] |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά[7] |
| Σπουδές | Σχολή Καλών Τεχνών του Παρισιού |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ζωγράφος[1][2][8] καλλιτέχνης γραφικών τεχνών[1][9] εικονογράφος[1][2][8] λιθογράφος[2][8][5] παστελίστας[5] ποιητής[8] |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | Ιππότης της Λεγεώνας της Τιμής (1840)[10] |
| Υπογραφή | |
 | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Λουί Καντίντ Μπουλανζέ (γαλλικά: Louis Candide Boulanger), 1806 – 1867, ήταν Γάλλος ρομαντικός ζωγράφος, λιθογράφος και χαράκτης, γνωστός για τα θρησκευτικά και αλληγορικά του θέματα, τα πορτρέτα και τις σκηνές λογοτεχνικών έργων.[11]
Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Λουί Μπουλανζέ γεννήθηκε στο Πεδεμόντιο στις 11 Μαρτίου 1806, όπου υπηρετούσε ο πατέρας του ως ανθυπολοχαγός του Στρατού του Ναπολέοντα.
Το 1821 γράφτηκε στη Σχολή Καλών Τεχνών του Παρισιού, όπου με δάσκαλο τον Γκιγιώμ Λετιέρ έλαβε μια σταθερή κλασική εκπαίδευση αλλά αποφάσισε να γίνει ζωγράφος «υπό την επιρροή των αρχηγών της ρομαντικής σχολής».[12]Μαθητής του Εζέν Ντεβεριά, του οποίου φιλοτέχνησε ένα πορτρέτο, το 1824 παρουσίασε έργο του για το βραβείο της Ρώμης.
Γνώρισε και συνδέθηκε με φιλία με συγγραφείς και καλλιτέχνες διάφορων ρομαντικών παρισινών κύκλων, γεγονός καθοριστικό για την καριέρα του. Μεταξύ των αξιοσημείωτων φίλων του ήταν ο Βικτώρ Ουγκώ, ο ζωγράφος Εζέν Ντεβεριά, ο συγγραφέας Ονορέ ντε Μπαλζάκ, ο ποιητής Αλοϋσιούς Μπερτράν, ο κριτικός λογοτεχνίας Σαιντ-Μπεβ, ο μυθιστοριογράφος Αλέξανδρος Δουμάς, ο συγγραφέας Αλφρέ ντε Μυσσέ, ο γλύπτης Νταβίντ ντ' Ανζέ και ο συγγραφέας Προσπέρ Μεριμέ.
Στο Σαλόν του 1827 είχε μεγάλη επιτυχία με τον πίνακα Το Μαρτύριο του Μαζεπά (Ρουέν, Μουσείο Καλών Τεχνών) και κέρδισε μετάλλιο.[13]
Το 1829 ταξίδεψε στη Γερμανία και το 1831 στην Αγγλία για να επισκεφτεί μουσεία και εκκλησίες, ταξίδια από τα οποία κρατούσε ημερολόγια.
Το 1840 του απονεμήθηκε το παράσημο της Λεγεώνας της Τιμής.
Το 1956 παντρεύτηκε την 27χρονη Αντελαΐντ-Κατρίν-Αμελί Λεμονιέ-Ντελαφός (1829-μετά το 1900) και το ζευγάρι απέκτησε δύο γιους.
Το 1860 διορίστηκε διευθυντής της Σχολής Καλών Τεχνών της Ντιζόν καθώς και του μουσείου της πόλης και άσκησε τα καθήκοντά του μέχρι το θάνατό του. Πέθανε στη Ντιζόν στις 7 Μαρτίου 1867 και ενταφιάστηκε στο Παρίσι.
Μετά τον θάνατό του, ο Βίκτωρ Ουγκώ έγραψε στη Μαντάμ Μπουλανζέ: «Οφείλω στον Λουί Μπουλανζέ τις καλύτερες αναμνήσεις μου. Τα νιάτα του και τα δικά μου ήταν συνυφασμένα. Ακόμα και από μικρός παρατήρησα πόσο ταλαντούχος ήταν».[14]
Έργο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Λουί Μπουλανζέ φιλοτέχνησε πολλές προσωπικότητες της εποχής του, μεταξύ των οποίων τον Μπαλζάκ με ενδυμασία μοναχού (Τουρ, Μουσείο Καλών Τεχνών). Αρκετά έργα του καλλιτέχνη εκτίθενται στην οικία του Βίκτωρα Ουγκώ στην πλατεία των Βοσγίων στο Παρίσι.
Γύρω στο 1835, στράφηκε σε νέες πηγές έμπνευσης - την κλασική λογοτεχνία- και φιλοτέχνησε πίνακες ζωγραφικής και εικονογραφήσεις. Η παραγωγή του ως εικονογράφου περιλαμβάνει πολλά ρομαντικά έργα των Βικτώρ Ουγκώ και του Αλέξανδρου Δουμά, καθώς και μια σειρά από παράξενες λιθογραφίες με φανταστικά θέματα με έμπνευση από τις σκοτεινότερες πλευρές του ρομαντισμού.[15] Όπως και ο Ουγκώ, ο Μπουλανζέ ήταν παθιασμένος με τους ιππότες, τους δράκους και τις μεσαιωνικές ίντριγκες.
Δημιούργησε σκηνικά κοστούμια για μερικά από τα θεατρικά έργα του Ουγκώ, όπως το Ερνάνης το 1829, το Ρουί Μπλας το 1838 και Οι Μπουργκράβοι το 1843.
Το 1850 ο Μπουλανζέ ζωγράφισε πίνακες με θέμα τις Ψυχές στο Καθαρτήριο στην εκκλησία Σαιν-Ροκ και το Μαρτύριο του Σαιν-Λωράν στην εκκλησία Σαιν-Λωράν στο Παρίσι. Έκανε επίσης τοιχογραφίες για τη ζωφόρο του ανακτόρου των Βερσαλλιών, αλληγορικές μορφές στην αίθουσα της Γερουσίας στο παλάτι του Λουξεμβούργου και στο παλάτι του Σαιν-Κλου.[16]
Επιλογή έργων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
-
Έξι πρόσωπα του Βίκτωρα Ουγκώ, 1853, Μουσείο Καλών Τεχνών της Ντιζόν -
Το Μαρτύριο του Μαζεπά, 1827, Ρουέν, Μουσείο Καλών Τεχνών -
Πορτρέτο του Βίκτωρα Ουγκώ, 1839, οικία του Ουγκώ, Παρίσι -
-
Λουκρητία Βοργία, οικία του Ουγκώ, Παρίσι -
Τοιχογραφία τραπεζαρίας για το μέγαρο Μαλέρ, 1846 - 1851, Μουσείο Καρναβαλέ -
Οι Άγγελοι τρέφουν την Αγία Οικογένεια, πίνακας στον καθεδρικό ναό της Σανς -
Οι Ψυχές στο Καθαρτήριο, 1850, Εκκλησία Σαιν-Ροκ, Παρίσι -
Οι Απελευθερωμένες ψυχές, 1855, Εκκλησία Σαιν-Ροκ, Παρίσι -
Τα φαντάσματα, 1829 -
Η Ελευθερία, αλληγορία των ημερών του 1830, περ. 1830, μουσείο Καρναβαλέ -
Η Σασέτ υπερασπίζεται την Εσμεράλδα, 1831, οικία του Ουγκώ, Παρίσι -
Ο βασιλιάς Ληρ και ο τρελός του κατά τη διάρκεια καταιγίδας, 1836, Πετί παλαί
.jpg)
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 The Fine Art Archive. cs
.isabart .org /person /146925. Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2021. - ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 2,6 2,7 «Artists of the World Online» (Γερμανικά, Αγγλικά) K. G. Saur Verlag, Walter de Gruyter. Βερολίνο. 2009. 10137496. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2022.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 (Ολλανδικά) RKDartists. 11411. Ανακτήθηκε στις 11 Μαρτίου 2024.
- ↑ 4,0 4,1 Ulrich Thieme, Karl Günther Ernst Felix Becker, Hans Vollmer: (Γερμανικά) Thieme-Becker-Vollmer. E. A. Seemann. Ανακτήθηκε στις 15 Δεκεμβρίου 2017.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 «Benezit Dictionary of Artists» (Αγγλικά) Oxford University Press. 2006. B00024308. Ανακτήθηκε στις 11 Μαρτίου 2024. ISBN-13 978-0-19-977378-7.
- ↑ (Ολλανδικά) RKDartists. rkd
.nl /explore /artists /11411. Ανακτήθηκε στις 6 Ιουλίου 2020. - ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb14040635v. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ 8,0 8,1 8,2 8,3 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 14040635v. Ανακτήθηκε στις 11 Μαρτίου 2024.
- ↑ Collectie Boijmans Online. www
.boijmans .nl /en /collection /artworks /39120 /portrait-of-the-painter-theodore-chasseriau-1819-1856. Ανακτήθηκε στις 19 Απριλίου 2024. - ↑ (Γαλλικά) Βάση δεδομένων Léonore. Υπουργείο Πολιτισμού της Γαλλίας. www
.leonore .archives-nationales .culture .gouv .fr /ui /notice /47845. - ↑ . «larousse.fr/encyclopedie/peinture/Louis_Boulanger».
- ↑ Michael Bryan: "Dictionary of Painters and Engravers, biographical and critical", London: George Bell and sons, 4, York st, Covent Garden, 1886, p. 168.
- ↑ . «mbarouen.fr/fr/oeuvres/le-supplice-de-mazeppa».
- ↑ Aristide Marie, Le Peintre poète Louis Boulanger, Paris, H. Floury, coll. « La Vie et l'art romantiques », 1925.
- ↑ . «parismuseescollections.paris.fr/fr/maison-de-victor-hugo/oeuvres/ronde-du-sabbat».
- ↑ . «peoplepill.com/people/louis-boulanger».
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Louis Boulanger στο Wikimedia Commons
|
