Λε Πετομάν

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Λε Πετομάν
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Le Pétomane (Γαλλικά)
ΨευδώνυμοLe Pétomane
Γέννηση1  Ιουνίου 1857[1][2]
Μασσαλία
Θάνατος8  Αυγούστου 1945[1][2][3]
Τουλόν
Τόπος ταφήςΛα Βαλέτ-ντυ-Βαρ
Χώρα πολιτογράφησηςΓαλλία
Ιδιότητακαλλιτέχνης καμπαρέ, πορδιστής και αρτοποιός
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Λε Πέτομάν (γαλλικά: Le Pétomane, ΔΦΑ: /ləˈpɛtəmeɪn/, Μασσαλία, 1857 - 1945)[4][5] ήταν η επαγγελματική επωνυμία του Γάλλου πορδιστή και ψυχαγωγού Ζοσέφ Πουζόλ (Joseph Pujol). Ήταν διάσημος για τον αξιοσημείωτο έλεγχο που διέθετε στους κοιλιακούς μυς του, που του επέτρεπαν να πέρδεται ασύστολα και κατά βούληση. Το επαγγελματικό του όνομα προέρχεται από το γαλλικό ρήμα péter (κλάνω) με την κατάληξη -mane (μανία), και την ονομασία να σημαίνει κλανομανής. Στα γαλλικά το επάγγελμα αυτό αποδίδεται και ως flatulist, farteur, ή fartiste.[6]

Τα αέρια που απελευθέρωνε ο Πουζόλ δεν προέρχονταν από το στομάχι του, αλλά από την ικανότητα του να απορροφεί αέρα μέσω του πρωκτού του και κατόπιν να τον απελευθερώνει χρησιμοποιώντας τους πρωκτικούς σφιγκτήρες μύες του. Είχε τέτοιο έλεγχο ώστε μπορούσε να ελέγξει την ένταση και συχνότητα της κάθε πορδής, καθώς και να εκτελεί μουσικές συνθέσεις ή να μιμείται ήχους όπως αστραποβροντές και κανονιοβολισμούς, ή να σβήνει κεριά από απόσταση, όλα περδόμενος. Εκλεκτοί θεατές που είχαν παρακολουθήσει τις παραστάσεις του, ήταν ο Εδουάρδος Η΄ του Ηνωμένου Βασιλείου, Λεοπόλδος Β΄ του Βελγίου, και ο Σίγκμουντ Φρόυντ.[7]

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Λε Πετομάν περίπου το 1890, έχοντας αναλάβει θέση κλασίματος

Γεννήθηκε στη Μασσαλία, και ήταν ένα από τα πέντε παιδιά του γλύπτη Φρανσουά Πουζόλ και της γυναίκας του Ροζ. Κατά την περίοδο που ήταν ακόμα έφηβος, ανακάλυψε πως καθώς κολυμπούσε στη θάλασσα και έκανε μια βουτιά κρατώντας την αναπνοή του, ο πρωκτός του άρχισε να συγκεντρώνει νερό, και όταν βγήκε στη στεριά το νερό αυτό ανέβλυζε από αυτό το σημείο του σώματος του.[5]

Κατά την περίοδο που υπηρετούσε τη στρατιωτική του θητεία, αποκάλυψε στους άλλους στρατιώτες την ιδιαίτερη του αυτή ικανότητα. Έτσι την επανέλαβε προς διασκέδαση τους, βάζοντας νερό σε ένα κατσαρολάκι και απορροφώντας στον πρωκτό του και κατόπιν το εκτίναζε αρκετά μέτρα μακριά, ενώ κατόπιν ανακάλυψε πως μπορούσε να απορροφήσει αέρα επίσης.[5]

Το επάγγελμα του Πουζόλ ήταν αρτοποιός, και μερικές φορές διασκέδαζε τους πελάτες που πήγαιναν να αγοράσουν ψωμί με το να μιμείται μουσικά όργανα περδόμενος καθώς ο ίδιος βρισκόταν πίσω από τον πάγκο. Μετά από λίγο καιρό, αποφάσισε να αξιοποιήσει επαγγελματικά τις εξαιρετικές του αυτές ικανότητες στις πορδές, και ξεκίνησε τις πρώτες του παραστάσεις στη Μασσαλία το 1887. Με τις παραστάσεις του εκεί να γνωρίζουν επιτυχία και θετική ανταπόκριση από το κοινό, μετακόμισε στο Παρίσι όπου και εμφανίστηκε στο Μουλέν Ρουζ το 1892.[5]

Ο Λε Πετομάν σε παράσταση στο Μουλέν Ρουζ (χωρίς ήχο)

Οι αξιοσημείωτες στιγμές των παραστάσεων του, ήταν όταν δημιουργούσε ηχητικά εφέ κανονιοβολισμών και αστραποβροντών, καθώς και όταν αναπαρήγαγε οπερατικές συνθέσεις όπως το Ο sole mio, και όταν έπαιζε τον εθνικό ύμνο της Γαλλίας, την Μασσαλιώτιδα, συνδέοντας τον πρωκτό του με μια οκαρίνα (ocarina) μέσω ενός νερολάστιχου.[8] Ήταν επίσης ικανός να σβήσει ένα κερί από απόσταση.[6]

Το 1894, οι διαχειριστές του Μουλέν Ρουζ μήνυσαν τον Λε Πετομάν καθώς είχε δώσει μια απρογραμμάτιστη παράσταση για να βοηθήσει με τα έσοδα ένα φίλο του που αντιμετώπιζε οικονομικά προβλήματα. Αναγκάστηκε να πληρώσει 3.000 φράγκα ως αποζημίωση, και λόγω της διαφωνίας αυτής αποχώρησε από το Μουλέν Ρουζ, δημιουργώντας τον δικό του περιπλανόμενο θίασο ο οποίος ονομαζόταν Theatre Pompadour.[5]

Κατά την επόμενη δεκαετία ο Πουζόλ προσπάθησε να καλλωπίσει και να εξευγενίσει τις παραστάσεις του, έτσι άρχισε να διηγείται ποίηση κατά την διάρκεια των θεατρικών του παραστάσεων, και κατά την διάρκεια των απαγγελιών του μιμούνταν τους ήχους των ζώων περδόμενος.

Με το ξέσπασμα του Α´ Παγκοσμίου Πολέμου το 1914, ο Πουζόλ τρομοκρατημένος από την βαρβαρότητα της σύγκρουσης παραιτήθηκε και επέστρεψε στο αρτοποιείο πίσω στη Μασσαλία, και αργότερα άνοιξε και ένα εργοστάσιο μπισκότων στην Τουλόν. Πέθανε το 1945 στην ηλικία των 88 ετών,[4] και θάφτηκε στο κοιμητήριο του Λα Βαλέτ-ντου-Βαρ (La Valette-du-Var), όπου ο τάφος του διατηρείται ακόμα σήμερα.[4]

Το πανεπιστήμιο της Σορβόννης πρόσφερε στην οικογένεια του ένα σημαντικό χρηματικό ποσό για να μελετήσει το σώμα του μετά το θάνατο του, αλλά η αίτηση του δεν έγινε αποδεκτή.[9]

Επιρροή και αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Λε Πετομάν άφησε πίσω του μια μεγάλη παρακαταθήκη και ενέπνευσε πολλούς μελλοντικούς καλλιτέχνες. Δημιουργήθηκαν διάφορα μιούζικαλ για τη ζωή του, όπως το The Fartiste και το A Passing Wind, καθώς και αναφορές του σε παραστάσεις του θεάτρου Μπρόντγουεϊ όπως το Can-Can.

Δημιουργήθηκαν διάφορες ταινίες για τη ζωή του, όπως η μικρού μήκους Le Pétomane του 1971 η οποία βασίστηκε στη ζωή του Πουζόλ,[10] την ιταλική παραγωγή του 1983 Il Petomane, καθώς και ένα ντοκιμαντέρ του 1998, Le Pétomane, το οποίο παρέχει αναλυτικές πληροφορίες για τη ζωή του Πουζόλ και την ιστορία του.[11]

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb13566781w. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  2. 2,0 2,1 (Αγγλικά) Find A Grave. 7729317. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. Faceted Application of Subject Terminology. 137697. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. 4,0 4,1 4,2 (Αγγλικά) «Le Petomane - The fartiste - humanmarvels.com». 
  5. 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 (Αγγλικά) «Le Pétomane, The Mad Farter: Joseph Pujol - The Riviera reporter». 
  6. 6,0 6,1 (Αγγλικά) Le Pétomane: The Strange Life of a "Fartiste" Accessed 2012-02-02
  7. (Αγγλικά) Begone With the Wind Accessed 2008-09-01
  8. (Αγγλικά) Did a French vaudeville star once specialize in trained flatulence? Accessed 2008-12-02
  9. (Γερμανικά) «Der Darmwindkönig von Paris - spiegel.de». 
  10. (Αγγλικά) «Le Petomane (1979)». British movies. Britmovie.co.uk. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Δεκεμβρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 5 Ιανουαρίου 2009. 
  11. (Αγγλικά) White, Mike. «Le Petomane: Fin de Siècle Fartiste (Igor Vamos, 2000)». Cahiers du Cinemart. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Ιουλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 19 Οκτωβρίου 2009. 

Σχετική βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • (Αγγλικά) Le Pétomane 1857-1945 by Jean Nohain and F. Caradec; translated by Warren Tute. Sherbourne Press (1967); republished Dorset Press (1993)

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]