Κόζεν-τζι

Κόζεν-τζι
Είδος	βουδιστικός ναός
Διεύθυνση	長野県駒ヶ根市赤穂29番地
Γεωγραφικές συντεταγμένες	35°44′5″N 137°53′44″E
Θρήσκευμα	Τεντάι
Διοικητική υπαγωγή	Κομαγκάνε
Χώρα	Ιαπωνία
Έναρξη κατασκευής	860
Προστασία	Place of Scenic Beauty
Ιστότοπος
	Επίσημος ιστότοπος
	Πολυμέσα
	δεδομένα (π)

Συντεταγμένες: 35°44′5.449″N 137°53′43.580″E / 35.73484694°N 137.89543889°E / 35.73484694; 137.89543889

Το Κόζεν-τζι (光前寺) είναι βουδιστικός ναός της αίρεσης Τεντάι. Βρίσκεται στην πόλη Κομαγκάνε, στο Ναγκάνο της Ιαπωνίας.^[3] Είναι ένας από τους πέντε μεγάλους βουδιστικούς ναούς στην περιοχή Σιντέτσου της Ιαπωνίας. Η κύρια εικόνα του είναι ένα άγαλμα χιμπούτσου του Φουντό Μιό-ο.

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο ναός ισχυρίζεται ότι ιδρύθηκε το 860 μ.Χ. από τον Χόντζο Σόνιν, μαθητή του Έννιν. Ωστόσο, καθώς όλα τα αρχεία του ναού χάθηκαν κατά τη διάρκεια των πολέμων της περιόδου Σενγκόκου μεταξύ Τακέντα Κατσουγιόρι και Όντα Νομπουτάντα, δεν υπάρχουν αποδεικτικά στοιχεία, που να υποστηρίζουν αυτόν τον ισχυρισμό. Ο ναός απολάμβανε την υποστήριξη της φυλής Τακέντα, και αργότερα εκείνης του Τογιοτόμι Χιντεγιόσι και έλαβε μια επιδότηση 60 koku για τη συντήρησή του από τον σόγκουν Τοκουγκάβα Ιεμίτσου. Ο ναός μειώθηκε πολύ σε μέγεθος κατά την περίοδο Μεϊτζί, αλλά πολλές από τις σωζόμενες κατασκευές του χρονολογούνται από την περίοδο Έντο:

Το Χόντο, ανακατασκευάστηκε το 1851.

Σάνμον, ανακατασκευάστηκε το 1848.
Κιόζο, που χτίστηκε το 1802.
Μπέντεν-ντο, χτισμένο την περίοδο Μουρομάτσι. Έχει χαρακτηριστεί Εθνική Σημαντική Πολιτιστική Περιουσία.
Τριώροφη παγόδα, ανακατασκευασμένη το 1808. Έχει 17 μέτρα ύψος. Έχει χαρακτηριστεί Σημαντική Πολιτιστική Περιουσία της Νομαρχίας Ναγκάνο.
Νιόμον, που περιέχει αγάλματα Κονγκορικίσι του 1528. Έχει χαρακτηριστεί Ενσώματη Πολιτιστική Περιουσία της πόλης Κομαγκάνε.

Ο θρύλος του Χαγιαταρό[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο ναός είναι μία από τις τοποθεσίες που σχετίζονται με τον θρύλο του Χαγιαταρό (早太郎説話, Hayatarō setsuwa).^[3] Η ιστορία έχει πολλές παραλλαγές, αλλά είναι περίπου η εξής: Πριν από περίπου 700 χρόνια, στο ναό του Κόζεν-τζι στα απομακρυσμένα βουνά, ένας άγριος σκύλος του βουνού γέννησε τρία κουτάβια. Ο ιερέας του ναού φρόντιζε τα ζώα και όταν η μητέρα σκυλίτσα αποφάσισε να επιστρέψει στην άγρια φύση, άφησε ένα από τα κουτάβια πίσω από ευγνωμοσύνη, για να είναι ο φύλακας του ναού. Μια μέρα ένα παιδί του χωριού δέχθηκε επίθεση από ένα άγριο ζώο και ο σκύλος έσπευσε να τον βοηθήσει. Ο σκύλος ονομάστηκε τότε "Χαγιαταρό", που σημαίνει χονδρικά "γρήγορος και γενναίος". Εν τω μεταξύ, στο Μιτσούκε στη γειτονική επαρχία Τοτόμι, οι αγρότες υπέφεραν πολύ από τις λεηλασίες κάποιου υπερφυσικού θηρίου στα χωράφια τους. Κάθε χρόνο, ένα λευκό βέλος εκτοξευόταν τυχαία, και το σπίτι που ήταν πιο κοντά στο σημείο που προσγειώθηκε αναγκαζόταν να κάνει μια ανθρωποθυσία ενός παιδιού, για να αποτρέψει αυτή την καταστροφή, τοποθετώντας το παιδί σε ένα λευκό κουτί σε έναν εγκαταλελειμμένο ναό. Το παιδί εξαφανίστηκε τη νύχτα και δεν εθεάθη ποτέ ξανά. Μια μέρα, ένας περιπλανώμενος μοναχός περνούσε από το χωριό και ενοχλήθηκε πολύ από αυτό το έθιμο, καθώς οι θεοί είναι καλοπροαίρετοι και δεν θα έκαναν ποτέ τέτοιο κακό. Κρύφτηκε πίσω από ένα δέντρο τη νύχτα της θυσίας και είδε μερικούς τεράστιους πίθηκους, τόσο μεγάλους, που είχαν γίνει μπακεμόνο (bakemono), να πλησιάζουν το παιδί τραγουδώντας «Ελπίζουμε ότι ο Χαγιαταρό δεν είναι εδώ. Μην ενημερώσετε τον Χαγιαταρό ότι παίρνουμε το παιδί." Ο μοναχός τράπηκε σε φυγή και πέρασε αρκετά χρόνια ψάχνοντας για το "Χαγιαταρό" μέχρι που συνάντησε τον Κόζεν-τζι και τον φύλακα σκύλο του. Στο άκουσμα της ιστορίας, ο ιερέας τον άφησε να δανειστεί τον Χαγιαταρό. Την ώρα της επόμενης θυσίας, ο Χαγιαταρό τοποθετήθηκε στο λευκό κουτί αντί για ένα παιδί. Όταν ήρθαν τα τέρατα, ακολούθησε μεγάλη μάχη. Το επόμενο πρωί, οι χωρικοί βρήκαν τρία νεκρά μπακεμόνο, αλλά όχι τον Χαγιαταρό. Αρκετές μέρες αργότερα, ο Χαγιαταρό επέστρεψε στο Κόζεν-τζι, αλλά ήταν τραυματισμένος πολύ και πέθανε αμέσως μετά την άφιξή του στο σπίτι. Ο ιερέας έφτιαξε έναν ωραίο τάφο για τον ηρωικό σκύλο δίπλα στην κεντρική αίθουσα του ναού, ο οποίος παραμένει μέχρι σήμερα. Οι πιστοί θεώρησαν ότι ο Χαγιαταρό ήταν η ενσάρκωση του Φουντό Μιό-ο, που απαλλάσσει τους ανθρώπους από τα βάσανά τους. ^[3]

Κήποι του Κόζεν-τζι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο ιαπωνικός κήπος δίπλα στην κεντρική αίθουσα του Κόζεν-τζι έχει μια διάταξη επηρεασμένη από τον δάσκαλο του Ζεν Ράνκεϊ Ντόριου. Πιστεύεται ότι χρονολογείται στην περίοδο Καμακούρα. Ο κήπος χαρακτηρίστηκε ως ένα από τα εθνικά μέρη γραφικής ομορφιάς της Ιαπωνίας το 1967. ^[4]^[3] Ο χαρακτηρισμός περιλαμβάνει την προσέγγιση των κήπων, με τα υπεραιωνόβια δέντρα, που αποτελούν μέρος της γραφικής δομής του κήπου.