Κυπριανός Κατσαρής
| Κυπριανός Κατσαρής | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Cyprien Katsaris (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 5 Μαΐου 1951 Μασσαλία, Γαλλία |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία |
| Θρησκεία | σαηεντολογία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά[1] Ελληνικά |
| Σπουδές | Κονσερβατόριο του Παρισιού |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πιανίστας συνθέτης[2] μουσικός παιδαγωγός |
| Περίοδος ακμής | 1966 |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | Ιππότης του Τάγματος των Τεχνών και των Γραμμάτων (2000) Καλλιτέχνης της UNESCO για την ειρήνη (1997)[3] Ταξιάρχης του Τάγματος της Αξίας του Μέγα Δουκάτου του Λουξεμβούργου (2009) Μετάλλιο της Πόλης του Παρισιού (2001) Αριστεία Γραμμάτων, Τεχνών και Επιστημών (2015)[4] |
| Ιστότοπος | |
| www | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Κυπριανός Κατσαρής (γαλλικά: Cyprien Katsaris, Μασσαλία, 5 Μαΐου 1951) είναι Γαλλοκύπριος πιανίστας, παιδαγωγός και συνθέτης. Είναι γνωστός για τον εκλεπτυσμένο ήχο του, την εκφραστικότητά του και την σχεδόν αβίαστη αυτοκυριαρχία στην τεχνική του.[5][6]
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Κατσαρής γεννήθηκε στη Μασσαλία. Άρχισε την ενασχόλησή του με το πιάνο στην ηλικία των τεσσάρων στο Καμερούν, όπου έζησε τα παιδικά του χρόνια.[7] Πρώτη του καθηγήτρια υπήρξε η Μαρί-Γκαμπριέλ Λουέρς.
Συνέχισε τις σπουδές του στο Κονσερβατόριο του Παρισιού στις τάξεις της Αλίν βαν Μπάρετσεν, μαθήτρια του Ελί-Μιριάμ Ντελαμπόρντ (γιο του Σαρλ Βαλεντίν Αλκάν), και της Μονίκ ντε λα Μπουσολρί, μαθήτρια του Εμίλ φον Σάουερ (μαθητή του Φραντς Λιστ). Επίσης, παρακολούθησε μαθήματα με τον Γκιόργκι Τσίφρα για σύντομο διάστημα. Το 1969 κέρδισε το πρώτο βραβείο στο κονσερβατόριο. Παράλλημα με την πιανιστική εκπαίδευση, σπούδασε μουσική δωματίου με τον Ρενέ Λε Ρόι και τον Ζαν Ιμπό, λαμβάνοντας πρώτο βραβείο και σε αυτό τον επόμενο χρόνο.
Ο Κατσαρής έδωσε την πρώτη του συναυλία στις 8 Μαΐου 1966 στο Θέατρο των Ηλυσίων Πεδίων. Ερμήνευσε την Ουγγρική φαντασία του Φραντς Λιστ συμπράττοντας με τη Συμφωνική Ορχήστρα της Ιλ-ντε-Φρανς υπό τη διεύθυνση του Ρενέ-Πιερ Σουτό. Έκτοτε, συνεργάζεται με επιφανείς αρχιμουσικούς και επίλεκτα μουσικά σύνολα ανά τον κόσμο.
Μετά την Ιντίλ Μπιρέτ, ο Κατσαρής είναι ο δεύτερος μουσικός που έχει ηχογραφήσει τις πλήρες μεταγραφές των συμφωνιών του Λούντβιχ βαν Μπετόβεν από τον Λιστ, που επανεκδόθηκαν από τη Warner Classics το 2006.[8] Επιπρόσθετα, έχει δισκογραφήσει έργα των Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ, Φρεντερίκ Σοπέν, Έντβαρντ Γκριγκ και άλλων μουσουργών, συμπεριλαμβανομένης της σπάνιας έκδοσης για πιάνο του κύκλου τραγουδιών «Το τραγούδι της γης» του Γκούσταβ Μάλερ, συνοδεύοντας τους Μπριγκίτε Φασμπέντερ και Τόμας Μόζερ.
Το 2001 ίδρυσε τη δική του δισκογραφική εταιρεία με την επωνυμία «Piano 21».
Βραβεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Βραβείο Ιδρύματος Αλμπέρ Ρουσέλ (1970)
- Πρώτο βραβείο του Διεθνούς Διαγωνισμού Τσίφρα (1974)
- Καλλιτέχνης της UNESCO για την ειρήνη (1997)
- Ιππότης του Τάγματος των Τεχνών και των Γραμμάτων (2000)
- Μετάλλιο της Πόλης του Παρισιού (2001)
- Ταξιάρχης του Τάγματος της Αξίας του Μέγα Δουκάτου του Λουξεμβούργου (2009)
- Βραβείο Νέμιτσας (2011)[9]
- Αριστείο Τεχνών (2015)
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ CONOR.SI. 69216099.
- ↑ (Γαλλικά, Ολλανδικά, Αγγλικά, Γερμανικά, Ιταλικά, Ισπανικά) Musicalics. 91092. Ανακτήθηκε στις 5 Απριλίου 2022.
- ↑ Schott Music. www
.schott-music .com /en /person /cyprien-katsaris. Ανακτήθηκε στις 25 Αυγούστου 2024. - ↑ «Ανακοινώθηκαν τα Αριστεία Γραμμάτων, Τεχνών και Επιστημών». (Ελληνικά) 1 Δεκεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 26 Αυγούστου 2024.
- ↑ «The Triumphant Return of Cyprien Katsaris». www.bechstein.com (στα Αγγλικά). C. Bechstein. 13 Ιουνίου 2022. Ανακτήθηκε στις 25 Αυγούστου 2024.
- ↑ Κράτσφιλντ, Γουίλ (1986-05-25). «PIANO: CYPRIEN KATSARIS IN RECITAL» (στα αγγλικά). The New York Times. ISSN 0362-4331. https://www.nytimes.com/1986/05/25/arts/piano-cyprien-katsaris-in-recital.html. Ανακτήθηκε στις 2024-08-25.
- ↑ «Cyprien Katsaris : podcasts et actualités». Radio France (στα Γαλλικά). 1 Ιανουαρίου 1970. Ανακτήθηκε στις 25 Αυγούστου 2024.
- ↑ Σίντικους, Καντίντα· Ρογκ, Σαμπίνε (2013). Caterina Cornaro: Last Queen of Cyprus and Daughter of Venice Ultima regina di Cipro e figlia di Venezia. Waxmann Verlag. ISBN 978-3-8309-7907-4.
- ↑ «Βραβευθέντες 2011». nemitsasfoundation.org. Ίδρυμα Νέμιτσας. 2011. Ανακτήθηκε στις 25 Αυγούστου 2024.
