Κρυογονικά καύσιμα

Κρυογονικά καύσιμα είναι καύσιμα που απαιτούν αποθήκευση σε εξαιρετικά χαμηλές θερμοκρασίες για να διατηρηθούν σε υγρή κατάσταση. Αυτά τα καύσιμα χρησιμοποιούνται σε μηχανήματα που λειτουργούν στο διάστημα (π.χ. πυραυλοκίνητα διαστημόπλοια και δορυφόροι) επειδή το κανονικό καύσιμο δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί εκεί, λόγω της απουσίας ενός περιβάλλοντος που υποστηρίζει καύση (στη Γη, το οξυγόνο είναι άφθονο στην ατμόσφαιρά της, ενώ στο διάστημα το οξυγόνο ουσιαστικά δεν υπάρχει). Τα κρυογονικά καύσιμα συνήθως αποτελούν υγροποιημένα αέρια, όπως το υγρό υδρογόνο.

Κάποιες μηχανές πυραύλων χρησιμοποιούν αναγεννητική ψύξη, την πρακτική της κυκλοφορίας του κρυογονικού τους καυσίμου γύρω από τα ακροφύσια πριν να αντληθεί το καύσιμο στον θάλαμο καύσης και αναφλεγεί. Αυτή η ρύθμιση πρωτοπροτάθηκε από τον Όιγκεν Σένγκερ (Eugen Sänger) τη δεκαετία του 1940. Ο πύραυλος Κρόνος V που έστειλε τις πρώτες επανδρωμένες αποστολές στη Σελήνη χρησιμοποίησε αυτόν τον σχεδιασμό, που χρησιμοποιείται ακόμα και σήμερα.

Αρκετά συχνά, το υγρό οξυγόνο λέγεται, εσφαλμένα, κρυογονικό «καύσιμο», αν και στην πραγματικότητα είναι ένα οξειδωτικό μέσο και όχι καύσιμο.

Ο ρωσικός κατασκευαστής αεροσκαφών Τουπόλεβ ανέπτυξε μια έκδοση του δημοφιλούς Tu-154, το Tu-155, αλλά με ένα κρυογονικό σύστημα καυσίμου. Η πρώτη του πτήση έγινε το 1989 χρησιμοποιώντας ένα καύσιμο με το όνομα υγροποιημένο φυσικό αέριο (LNG).