Κρίστιαν Μιχελίδης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Κρίστιαν Μιχελίδης
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση19  Ιουλίου 1957
Γκρατς
Χώρα πολιτογράφησηςΑυστρία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΓερμανικά
Αγγλικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταψυχοθεραπευτής
δημοσιογράφος
αγωνιστής/στρια υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων
ΕργοδότηςLighthouse Wien
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Κρίστιαν Μιχελίδης (γεννημένος στις 19 Ιουλίου 1957) είναι ένας Ελληνο-Αυστριακός ψυχοθεραπευτής και φωτογράφος. Από το 2000 διευθύνει ένα καταφύγιο αστέγων στη Βιέννη, Lighthouse Wien.[1]

Ο Μιχελίδης γεννήθηκε στο Γκρατς. Το 1973 ξεκίνησε να εργάζεται ως κριτικός όπερας σε μια επαρχιακή εφημερίδα που ονομάζεται Südost Tagespost. Αφού υπηρέτησε ως βοηθός σκηνοθέτη για θεατρικά έργα του Ευγένιου Ιονέσκο και του Τόμας Μπέρνχαρντ, το 1975, στο Εθνικό Θέατρο της Αυστρίας, το Μπούργκτεατερ, έλαβε το δίπλωμα γυμνασίου το 1978. Στη συνέχεια σπούδασε τέχνες, φιλοσοφία και ιστορία του θεάτρου, καθώς και σκηνοθεσία στο Μιλάνο, τη Βιέννη και τη Νέα Υόρκη. Ταυτόχρονα δημοσίευε άρθρα σε επιστημονικά περιοδικά της Αυστρίας και της Ιταλίας.

Στη δεκαετία του 1980 ο Μιχελίδης συνεργάστηκε με το νεοϊδρυθέν περιοδικό WIENER. Στη συνέχεια προσχώρησε στην διαφημιστική εταιρεία GGK Wien και στην ομάδα μάρκετινγκ του ελβετικού ρολογιού Swatch στο Μπίελ. Ταυτόχρονα, διοργάνωσε σειρά εκθέσεων στη Βιέννη και δημοσίευσε μερικούς καταλόγους. Παρουσίασε για πρώτη φορά στην Ευρώπη πέντε νέους Αμερικανούς φωτογράφους (John Dugdale, Marcus Leatherdale, Robert Mapplethorpe, Todd Watts και Joel-Peter Witkin).

Στις αρχές της δεκαετίας του 1990 διετέλεσε ερευνητικός δημοσιογράφος για το περιοδικό FORVM και άλλες εκδόσεις στην Αυστρία και τη Γερμανία. Ο Μιχελίδη αποκάλυψε τη συμμετοχή του Τόμας Μπέρνχαρντ σε μια συντηρητική κομματική οργάνωση που ονομαζόταν Bauernbund.[2][3] Αποκάλυψε, επίσης, ότι ο Ρούντολφ Άουγκσταϊν είχε δημοσιεύσει στη ναζιστική εφημερίδα Völkischer Beobachter. Τέλος, εξέθεσε τον Γκέτρουντ Φουσενέγκερ, τον τότε σημαντικότερο συγγραφέα της Αυστρίας, ως πρώην άπληστος προσκυνητή του Χίτλερ. [4]Ο Μιχελίδης ανακάλυψε, επίσης, ότι η Αυστριακή Ακαδημία Επιστημών είχε σταματήσει κρυφά την απονομή του Franz-Grillparzer-Preis, ένα βραβείο προς τιμήν του Αυστριακού εθνικού ποιητή Φρανζ Γκριλπάτσερ.[5] Επιπλέον, διερεύνησε και κατέγραψε τις επεκτατικές προσπάθειες του φιλογερμανού Άλφρεντ Τόπφερ και του στενούς δεσμούς του με τον Γιόζεφ Γκαίμπελς.[6]

Το 1994 ο Μιχελίδης άλλαξε τον προσανατολισμό του προς τον ακτιβισμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και στην υπεράσπιση των μειονοτήτων. Τον Ιούνιο του 1995 ίδρυσε το πρώτο Διεθνές Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στη Βιέννη.[7][8] Στο δικαστήριο προήδρευσαν ακτιβιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όπως η Φρέντα Μάισνερ-Μπλάου και ο Γκέρχαρντ Ομπερσλίκ. Σε αυτό το δικαστήριο ο Μιχελίδης ενήργησε ως γενικός εισαγγελέας. Η θεματική κατηγορία του δικαστηρίου ήταν οι διακρίσεις και οι διώξεις λεσβιών, ομοφυλόφιλων, αμφιφυλόφιλων και τρανσέξουαλ στην Αυστρία, κατά την περίοδο από το 1945 έως το 1995.

Η Αντιγόνη θάβει τον αδελφό της Πολυνείκη, μια παράσταση του Μπούργκτεατερ στη Βιέννη

Περιστασιακά εργάζεται και ως φωτογράφος στην Ελλάδα, για παράδειγμα στην Όπερα της Αθήνας ή στο Εβραϊκό Μουσείο Θεσσαλονίκης. Τεκμηριώνει ελληνικές τραγωδίες στο θέατρο και την όπερα, για παράδειγμα την Αντιγόνη του Σοφοκλή στο Μπούργκτεατερ της Βιέννης ή τη Μήδεια από τον Χερουμπίνι στη Ρωμαϊκή Όπερα.[9] Στην Αθήνα φωτογράφισε το Νόρμα, στη Θεσσαλονίκη Η Εστιάς.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Δεκεμβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 23 Μαρτίου 2018. 
  2. Jens Ditmar (Hg.): Sehr geschätze Redaktion. Leserbriefe von und über Thomas Bernhard. Wien: Österreichische Staatsdruckerei 1991, 222-226 (Bernhard im Bauernbund)
  3. Thomas Bernhard und die ÖVP, Wien 1990.
  4. Friedrich Denk: Die Zensur der Nachgeborenen. Weilheim i.OB 1996 (3rd. ed.), pp. 13–138, 164–188.
  5. Sylvia Vogler, Christian Michelides (ed.): Der Skandal um den Grillparzer-Preis. Pressedokumentation, Wien 1990.
  6. Michael Pinto-Duschinsky: Der Kampf um Geschichte. Der Fall Alfred C. Toepfer und der Nationalsozialismus. In: Michael Fahlbusch, Ingo Haar (ed.): Völkische Wissenschaften und Politikberatung im 20. Jahrhundert. Paderborn 2010.
  7. Wiener Zeitung, June 10, 1995: Österreich auf der Anklagebank. [Austria in the Dock]
  8. Gerhard Oberschlick: "Appell des 'Internationalen Menschenrechts-Tribunals' gegen die Diskriminierung von Homosexuellen und Transsexuellen in den Medien". Αρχειοθετήθηκε 2018-10-28 στο Wayback Machine. In: Database on legal information relevant to the audiovisual sector in Europe IRIS Merlin. The Audiovisual Law Information Wizard 1995-7:12/36
  9. Antigone: Reclam XL – Text und Kontext, έκδοση βιβλίου, Reclam 2016

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]