Κομήτης Λούλιν

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Κομήτης Λούλιν
Ο Κομήτης Λούλιν φωτογραφημένος στις 31 Ιανουαρίου (άνω) και στις 4 Φεβρουαρίου 2009
Ανακάλυψη
Ανακαλύφθηκε απόYe Quanzhi,
Lin Chi-Sheng
Ανακαλύφθηκε στις11 Ιουλίου 2007
Χαρακτηριστικά τροχιάς
Εποχή: 6 Δεκεμβρίου 2008
Αφήλιοάνω των 2.000 AU
Περιήλιο1,2122 AU (181,3 εκατομ. km)
Ημιάξονας τροχιάς1.200 AU
Εκκεντρότητα0,99998
Περίοδος περιφοράςπερ. 42.000 έτη
Κλίση178,37 ° (μοίρες)
Μήκος του ανερχόμενου σημείου338,54 °
Φυσικά χαρακτηριστικά
Διαστάσειςάγνωστες
Αστρονομική περίοδος
περιστροφής		7,3553×109 d (20,138,000 yr)
Απόλυτο μέγεθος10.2

Ο Κομήτης Λούλιν (Lulin), με επίσημη ονομασία C/2007 N3 (κινεζική γλώσσα: 鹿林彗星) είναι κομήτης που ανακαλύφθηκε από τους Κινέζους αστρονόμους Ye Quanzhi και Lin Chi-Sheng, που παρατηρούσαν από το Αστεροσκοπείο Λούλιν στην Ταϊβάν, την ονομασία του οποίου έλαβε.[1][2][3] Στο φωτεινότερό του όπως φάνηκε από τη Γη είχε φαινόμενο μέγεθος περί το +4,5 έως +5[2][4][5][6], δηλαδή ήταν ορατός με γυμνό μάτι από σκοτεινές τοποθεσίες τις ασέληνες νύκτες[7]. Πέρασε στη μικρότερη απόσταση από τη Γη, 0,411 AU (61,5 εκατομμύρια χιλιόμετρα), στις 24 Φεβρουαρίου 2009.[8]

Ανακάλυψη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο κομήτης φωτογραφήθηκε για πρώτη φορά από τον αστρονόμο Lin Chi-Sheng (林啟生) με τηλεσκόπιο διαμέτρου 0,41 μ. στις 11 Ιουλίου 2007 στο Αστεροσκοπείο Λύλιν. Ωστόσο ήταν ο 19χρονος φοιτητής Ye Quanzhi (葉泉志) από το Πανεπιστήμιο Σουν Γιατ-σεν της Γκουανγκτζόου αυτός που ταυτοποίησε το νέο ουράνιο σώμα από τρεις από τις εικόνες που απέκτησε ο Λιν.[9]

Αρχικώς νόμισαν ότι το νέο σώμα, φαινόμενου μεγέθους 18,9, ήταν ένας αστεροειδής, αλλά εικόνες που λήφθηκαν μία εβδομάδα μετά την ανακάλυψη με ένα μεγαλύτερο τηλεσκόπιο (0,61 μ.) απεκάλυψαν ότι διέθετε μια αμυδρή κόμη.[1][10][9]

Η ανακάλυψη έγινε στα πλαίσιο της «Ουράνιας επισκοπήσεως του Λούλιν», ενός προγράμματος του Αστεροσκοπείου Λούλιν για τον προσδιορισμό μικρών σωμάτων στο Ηλιακό Σύστημα και ειδικότερα όσα πλησιάζουν τη Γη. Ο νέος κομήτης έλαβε έτσι το όνομα του αστεροσκοπείου, ενώ η επίσημη ονομασία του είναι Κομήτης C/2007 N3.[11]

Παρατηρήσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο κομήτης έγινε ορατός με γυμνό μάτι από σκοτεινές τοποθεσίες τις ασέληνες νύκτες περί τις 7 Φεβρουαρίου[12] του 2009. Το προηγούμενο βράδυ φαινόταν κοντά στον διπλό αστέρα α Ζυγού, στις 15 και 16 Φεβρουαρίου κοντά στον Στάχυ, στις 19 κοντά στον γ Παρθένου και στις 5 και 6 Μαρτίου φαινόταν να περνά κοντά από το αστρικό σμήνος Φάτνη.[13][14] Στις 23 Φεβρουαρίου βρισκόταν σε σύνοδο με τον Κρόνο, έχοντας ήδη περάσει από το περιήλιο της τροχιάς του, ενώ στις 26 και 27 του μηνός φαινόταν κοντά στον Βασιλίσκο.[2][3]

Το πρασινωπό χρώμα του Κομήτη Λούλιν προερχόταν από έναν συνδυασμό αερίων που είχαν εξαχνωθεί από την επιφάνεια του πυρήνα του, ιδίως διατομικό άνθρακα. Στις 28 Ιανουαρίου 2009 η διαστημική αποστολή Swift παρατήρησε τον κομήτη και από τα δεδομένα του υπολογίσθηκε ότι ο Λούλιν απελευθέρωνε στο διάστημα τρεις τόννους νερού κάθε δευτερόλεπτο.[15] Επίσης ο Λούλιν συγκαταλέγεται στους κομήτες με μεγάλη περιεκτικότητα σε μεθανόλη.

Τροχιά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο αστρονόμος Μπράιαν Τζ. Μάρσντεν υπελόγισε ότι ο Κομήτης Λούλιν πέρασε από το περιήλιο της τροχιάς του στις 10 Ιανουαρίου 2009, σε απόσταση 181,3 εκατομμύρια χιλιόμετρα από τον Ήλιο.

Η τροχιά του κομήτη σύμφωνα με τον Μάρσντεν είναι σχεδόν παραβολική[11], με στιγμιαία εκκεντρότητα το 2009 ίση με 0,999986, ενώ το επόμενο έτος αυτή είχε αυξηθεί σε 0,999998.[16] Κινείται με ανάδρομη φορά σε μικρή κλίση τροχιάς ως προς την εκλειπτική, μόλις 1,6 μοίρα.[11]

Με δεδομένη τη μεγάλη εκκεντρότητα της τροχιάς, διαφορετικές εποχές μπορούν να δώσουν αρκετά διαφορετικές λύσεις ως προς την απόσταση του αφηλίου. Με χρήση βαρυκεντρικών τροχιακών στοιχείων για την εποχή 1 Ιανουαρίου 2014, ο μεγάλος ημιάξονας της τροχιάς υπολογίζεται σε περίπου 1200 AU και η περίοδος περιφοράς σε περίπου 42 χιλιάδες έτη.[17]

Αποσύνδεση ουράς[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 4 Φεβρουαρίου 2009 μια ομάδα Ιταλών αστρονόμων παρατήρησε «ένα παράξενο φαινόμενο στην ουρά του Κομήτη Λούλιν». Ο επικεφαλής της ομάδας Ερνέστο Γκουίντο εξηγεί: «Φωτογραφήσαμε τον κομήτη με χρήση ενός τηλεκατευθυνόμενου τηλεσκοπίου στο Νέο Μεξικό και οι εικόνες έδειξαν καθαρά μια αποσύνδεση. Στη διάρκεια της παρατηρήσεως, ένα μέρος από την ουρά πλάσματος του κομήτη αποσπάσθηκε.»[18]

Οι Ιταλοί ερευνητές πιστεύουν ότι το γεγονός προκλήθηκε από μία μαγνητική διαταραχή στον ηλιακό άνεμο που κτυπούσε τον κομήτη. Μαγνητικές μικρές «θύελλες» στις ουρές κομητών είχαν παρατηρηθεί και παλαιότερα, με γνωστότερο παράδειγμα (2007) μία στεμματική εκπομπή μάζας συγκρούσθηκε με τον Κομήτη του Ένκε. Τότε ο Ένκε είχε χάσει την ουρά του με εντυπωσιακό τρόπο, παρόμοια με τον Κομήτη Λούλιν.[18]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 Kronk, Gary W. «C/2007 N3 (Lulin)». cometography.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Μαρτίου 2012. Ανακτήθηκε στις 2 Ιανουαρίου 2009. 
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 Yoshida, Seiichi (31 Δεκεμβρίου 2008). «C/2007 N3 ( Lulin )». aerith.net. Ανακτήθηκε στις 2 Ιανουαρίου 2009. 
  3. ↑ 3,0 3,1 Dyer, Alan (2009). «Venus Kicks Off the Year of Astronomy (σσ. 24-27)». Στο: Dickinson, Terence. SkyNews: The Canadian Magazine of Astronomy & Stargazing. XIV, Issue 5 (Ιανουάριος/Φεβρουάριος 2009 έκδοση). Yarker, Ontario: SkyNews Inc. σελ. 38. 
  4. ↑ Reinder J. Bouma and Edwin van Dijk. «C/2007 N3 (Lulin) magnitude estimates». Astrosite Groningen. Ανακτήθηκε στις 17 Μαρτίου 2009. 
  5. ↑ «Recent Comet Brightness Estimates». ICQ/CBAT/MPC. International Comet Quarterly. Ανακτήθηκε στις 24 Φεβρουαρίου 2009. 
  6. ↑ McRobert, Alan· Bryant, Greg (23 Φεβρουαρίου 2009). «Observing Highlights - Catch Comet Lulin at Its Best!». Sky & Telescope. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Ιανουαρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 24 Φεβρουαρίου 2009. 
  7. ↑ «Comet C/2007 N3 (Lulin) observation list». cobs.si. Comet OBServation database. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 Ιανουαρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 31 Ιανουαρίου 2023. 
  8. ↑ «JPL Close-Approach Data: C/2007 N3 (Lulin)» (2010-03-11 last obs). Ανακτήθηκε στις 23 Μαρτίου 2010. 
  9. ↑ 9,0 9,1 «IAUC 8857: C/2007 N3; S/2007 S 4». IAU Central Bureau for Astronomical Telegrams. 18 Ιουλίου 2007. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Μαρτίου 2012. Ανακτήθηκε στις 3 Ιουνίου 2011. 
  10. ↑ «MPEC 2007-O05 : COMET C/2007 N3 (LULIN)». IAU Minor Planet Center. 18 Ιουλίου 2007. Ανακτήθηκε στις 5 Ιουλίου 2011. 
  11. ↑ 11,0 11,1 11,2 «Newfound Comet Lulin to Grace Night Skies». space.com. Ανακτήθηκε στις 9 Φεβρουαρίου 2009. 
  12. ↑ «Naked-Eye Comet». spaceweather.com. Ανακτήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 2009. 
  13. ↑ «Path of Comet C/2007 N3 (Lulin), Mar. 1 - 20, 2009» (PDF). Sky and Telescope. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 24 Μαρτίου 2009. Ανακτήθηκε στις 16 Μαρτίου 2009. 
  14. ↑ McRobert, Alan M. «This Week's Sky at a Glance». Sky and Telescope. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Μαρτίου 2009. Ανακτήθηκε στις 16 Μαρτίου 2009. 
  15. ↑ «NASA's Swift Spies Comet Lulin». NASA. 20 Φεβρουαρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 3 Αυγούστου 2013. 
  16. ↑ «C/2007 N3 (Lulin) Orbital Elements». IAU Minor Planet Center. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Ιανουαρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 26 Μαΐου 2011. 
  17. ↑ Horizons output. «Barycentric Osculating Orbital Elements for Comet Lulin (C/2007 N3)». Ανακτήθηκε στις 30 Ιανουαρίου 2011.  (Solution using the Solar System Barycenter. Select Ephemeris Type:Elements and Center:@0)
  18. ↑ 18,0 18,1 «DISCONNECTED TAIL». spaceweather.com. Ανακτήθηκε στις 9 Φεβρουαρίου 2009. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Κομήτης_Λούλιν&oldid=10380434"