Μετάβαση στο περιεχόμενο

Κολώτης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Κολώτης
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Κολώτης (Ελληνικά)
Γέννηση320 π.Χ. (περίπου)
Λάμψακος
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςαρχαία ελληνικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταφιλόσοφος

Ο Κολώτης ο ΛαμψακηνόςΚωλώτης, περ. 320 – μετά το 268 π.Χ.)[1]) ήταν αρχαίος Έλληνας επικούρειος φιλόσοφος από τη Λάμψακο, ένας από τους διασημότερους στην εποχή του μαθητές του ίδιου του Επικούρου.

Ο Κολώτης συνέγραψε ένα έργο με τίτλο ὅτι κατὰ τὰ τῶν ἄλλων φιλοσόφων δόγματα οὐδὲ ζῆν ἐστιν, προκειμένου να αποδείξει το του τίτλου, δηλαδή το «ότι είναι αδύνατο ακόμα και να ζήσει κάποιος σύμφωνα με τα δόγματα των άλλων φιλοσόφων» (εκτός του Επικούρου φυσικά). Αυτό το έργο αφιερώθηκε από τον ίδιο στον βασιλιά Πτολεμαίο Β΄ τον Φιλάδελφο. Αιώνες αργότερα, ο Πλούταρχος έγραψε δύο έργα ειδικά για να ανατρέψει τα επιχειρήματα αυτού του έργου: το υπό μορφή διαλόγου Ὅτι οὐδὲ ἡδέως ζῆν ἔστιν κατ’ Ἐπίκουρον («Για το ότι είναι αδύνατο να ζει κάποιος ευχάριστα με τον τρόπο που διδάσκει ο Επίκουρος»)[2] και το δοκίμιο Πρὸς Κολώτην (δηλ. «Κατά του Κολώτη»), που περιλαμβάνεται στα Ηθικά του. Σύμφωνα με τον Πλούταρχο, ο Κολώτης ήταν έξυπνος άνθρωπος, αλλά ματαιοδοξος, δογματικός και μη ανεκτικός. Ο Κολώτης επιτέθηκε βίαια κατά της φιλοσοφίας του Σωκράτη, του Πλάτωνα και άλλων μεγάλων φιλοσόφων. Υπήρξε ένας από τους πιο αγαπημένους μαθητές του Επικούρου, ο οποίος συνήθιζε να τον αποκαλεί στοργικά Koλωτάρα και Koλωτάριo. Και πάλι ο Πλούταρχος αναφέρει ότι ο Κολώτης, μόλις άκουσε τον λόγο του Επικούρου περί της φύσεως των πραγμάτων, γονάτισε μπροστά του και τον ικέτευσε να τον καθοδηγήσει.

Ως προς τις απόψεις του, ο Κολώτης πίστευε ότι είναι ανάξιο της φιλαλήθειας ενός φιλοσόφου το να χρησιμοποιεί μύθους κατά τη διδασκαλία του, μια γνώμη με την οποία διαφωνούσε ο Κικέρων.[3]

Κανένα έργο του Κολώτη δεν εχει διασωθεί, ωστόσο κάποια αποσπάσματα δύο έργων του ανακαλύφθηκαν στη Βίλα των Παπύρων στο Ερκολάνο. Τα έργα στα οποία ανήκουν αυτά τα αποσπάσματα είναι το Κατά του «Λύσιδος» του Πλάτωνος[4] και το Κατά του «Ευθυδήμου» του Πλάτωνος.[5]

  1. Dorandi 1999, σελ. 51.
  2. Πλουτάρχου Essays and Miscellanies
  3. Κικέρωνος On The Commonwealth, vi. 7
  4. PHerc. 208
  5. PHerc. 1032