Μετάβαση στο περιεχόμενο

Κλιματική ευαισθησία

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Διάγραμμα των παραγόντων που επηρεάζουν την κλιματική ευαισθησία. Μετά από την αύξηση των επιπέδων του διοξειδίου του άνθρακα, υπάρχει μια αρχική θέρμανση. Αυτή η θέρμανση ενισχύεται από την καθαρή επίπτωση των ανατροφοδοτήσεων. Οι αυτοενισχυόμενες ανατροφοδοτήσεις περιλαμβάνουν την τήξη των παγετώνων που απορροφούν το φως του ηλίου, και ένα μεγαλύτερο επίπεδο εξάτμισης που αυξάνει το μέσο επίπεδο του ατμοσφαιρικού υδρατμού, ενός αερίου του θερμοκηπίου.

Η κλιματική ευαισθησία είναι το μέτρο για το πόσο το κλίμα της Γης θα ψυχρανθεί ή θα θερμανθεί μετά από μια αλλαγή στο κλιματικό σύστημα, όπως π.χ., πόσο θα θερμανθεί μετά από ένα διπλασιασμό των συγκεντρώσεων του διοξειδίου του άνθρακα.[1] Με τεχνικούς όρους, η κλιματική ευαισθησία είναι η μέση αλλαγή στην θερμοκρασία της επιφάνειας της γης ως απάντηση για τις αλλαγές στην ακτινοβολία πίεσης, η διαφορά μεταξύ της εισερχόμενης και εξερχόμενης ενέργειας στην Γη.[2] Η κλιματική ευαισθησία είναι σημαντικό πεδίο της κλιματολογίας,[3] και μια περιοχή έμφασης για τους κλιματολόγους, οι οποίοι θέλουν να καταλάβουν τα αίτια της ανθρωπογενούς κλιματικής αλλαγής.

Η επιφάνεια της Γης θερμαίνεται ως μια άμεση συνέπεια της αύξησης της συγκέντρωσης του διοξειδίου του άνθρακα, καθώς και λόγω της αύξησης της συγκέντρωσης άλλων αερίων του θερμοκηπίου όπως το οξείδιο του αζώτου και το μεθάνιο. Οι αυξανόμενες θερμοκρασίες έχουν δευτερεύουσες επιπτώσεις στο κλιματικό σύστημα, όπως η αύξηση στον ατμοσφαιρικό υδρατμό, ένα αέριο του θερμοκηπίου. Αλλά επειδή οι επιστήμονες δεν ξέρουν πόσο δυνατές είναι αυτές οι κλιματικές ανατροφοδοτήσεις είναι δύσκολο να προβλεφθεί ακριβώς η ποσότητα θέρμανσης που θα προκύψει από μια ορισμένη αύξηση στην αύξηση των συγκεντρώσεων των αερίων του θερμοκηπίου. Εάν η κλιματική ευαισθησία φτάσει στα υψηλά επίπεδα των εκτιμήσεων, ο στόχος της συμφωνίας του Παρισιού για περιορισμό της υπερθέρμανσης του πλανήτη εντός των 2 βαθμών Κελσίου μπορεί να αντιμετωπίσει δυσκολίες στην επίτευξη του.[4]

Οι δύο κύριοι τύποι της κλιματικής ευαισθησίας είναι η πιο βραχυπρόθεσμη "παροδική κλιματική απάντηση", η αύξηση στην παγκόσμια μέση θερμοκρασία η οποία πρόκειται να έχει συμβεί σε μια περίοδο όπου οι ατμοσφαιρικές συγκεντρώσεις του διοξειδίου του άνθρακα έχουν διπλασιαστεί, αλλά και η "κλιματική ευαισθησία της ισορροπίας", την υψηλότερη μακροπρόθεσμη άνοδο στην παγκόσμια μέση θερμοκρασία που πρόκειται να συμβεί αφού οι επιπτώσεις μιας διπλασιασμένης συγκέντρωσης του διοξειδίου του άνθρακα έχουν πια σταθεροποιηθεί. Τυπικά η κλιματική ευαισθησία εκτιμάται με τρεις τρόπους: με τις άμεσες παρατηρήσεις της θερμοκρασίας και των επιπέδων των αερίων του θερμοκηπίου στην βιομηχανική εποχή, την χρήση εμμέσως εκτιμημένης θερμοκρασίας και άλλων μετρήσεων από το πιο μακρινό παρελθόν της Γης και εκτιμώντας τις διάφορες πλευρές του κλιματικού συστήματος με υπολογιστές.

  1. «What is 'climate sensitivity'?». Met Office (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 14 Φεβρουαρίου 2020. 
  2. PALAEOSENS Project Members (November 2012). «Making sense of palaeoclimate sensitivity». Nature 491 (7426): 683–691. doi:10.1038/nature11574. PMID 23192145. Bibcode2012Natur.491..683P. http://academiccommons.columbia.edu/download/fedora_content/download/ac:162782/CONTENT/Paleosens_Project_Members_2012.pdf. 
  3. «Climate sensitivity: fact sheet» (PDF). Australian government. Department of the Environment. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 12 Φεβρουαρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 6 Ιουνίου 2021. 
  4. Σφάλμα αναφοράς: Σφάλμα παραπομπής: Λανθασμένο <ref>. Δεν υπάρχει κείμενο για τις παραπομπές με όνομα :5.