Μετάβαση στο περιεχόμενο

Καίσαρ του Βαντόμ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια


Καίσαρ του Βαντόμ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
César de Vendôme (Γαλλικά)
Γέννηση3  Ιουνίου 1594[1][2]
Château de Coucy
Θάνατος22  Οκτωβρίου 1665[3][4][1]
Παρίσι
Χώρα πολιτογράφησηςΓαλλία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΓαλλικά[5]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητααριστοκράτης[6]
στρατιωτικός
Οικογένεια
ΣύζυγοςΦραγκίσκη της Λωρραίνης (από 1609)[7][8]
ΤέκναΕλισάβετ των Βουρβόνων
Λουδοβίκος Β΄ του Βαντόμ
Φραγκίσκος του Βαντόμ
ΓονείςΕρρίκος Δ΄ της Γαλλίας και Γκαμπριέλ ντ'Εστρέ
ΑδέλφιαΑικατερίνη Ερριέττα των Βουρβόνων
Ερριέττα Μαρία της Γαλλίας
Χριστίνα της Γαλλίας
Ελισάβετ της Γαλλίας
Γκαστόν της Ορλεάνης
Λουδοβίκος ΙΓ΄ της Γαλλίας
Νικόλαος Ερρίκος, Δούκας της Ορλεάνης
Henri de Bourbon, Duke of Verneuil
Αλέξανδρος του Βαντόμ
Antoine de Bourbon
Jeanne-Baptiste de Bourbon
ΟικογένειαHouse of Bourbon-Vendôme
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Βαθμός/στρατόςναύαρχος
Πόλεμοι/μάχεςΓαλλοισπανικός πόλεμος 1635-1659
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμαδιοικητής της Βρετάνης
ΒραβεύσειςΙππότης του Τάγματος του Αγίου Πνεύματος
Ιππότης του Τάγματος του Αγίου Μιχαήλ
Θυρεός
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Καίσαρ, γαλλ. César (3 Ιουνίου 1594 - 22 Οκτωβρίου 1665) από τον Οίκο των Βουρβόνων ήταν 1ος δούκας του Βαντόμ, 2ος δούκας του Μπωφόρ και 2ος δούκας του Ετάμπ. Απόγονος τής κόρης του Ελισάβετ είναι ο Λουδοβίκος ΙΕ΄ της Γαλλίας.

Ήταν νόθος γιος του Ερρίκου Δ΄ της Γαλλίας και της ερωμένης του Γκαμπριέλ ντ'Εστρέ, κόρης του Αντουάν ντ'Εστρέ μαρκησίου του Κεβρ. Γεννήθηκε στο Σατώ ντε Κουσύ στην Πικαρδία της βόρειας Γαλλίας. Η σχέση των γονέων του άρχισε το 1591 και ήταν το πρώτο παιδί τους. Το 1595 αναγνωρίστηκε από τον Ερρίκο Δ΄ και το 1598 έγινε δούκας του Βαντόμ. Το ίδιο έτος μνηστεύθηκε τη Φραγκίσκη της Λωρραίνης, "την πλουσιότερη κληρονόμο της Γαλλίας".

Το επόμενο έτος κληρονόμησε τους τίτλους του δούκα του Μπωφόρ και του δούκα του Ετάμπ από τη μητέρα του, που απεβίωσε έπειτα από μία γέννα στο Παρίσι. Αν και ήταν ο πρωτότοκος γιος του βασιλιά, δεν μπορούσε να τον διαδεχθεί λόγω του ότι ήταν νόθος. Το 1601 γεννήθηκε ο νόμιμος γιος Λουδοβίκος ΙΓ΄ προς μεγάλη χαρά τού Ερρίκου Δ΄.

Το 1608 στο Σατώ ντε Φονταινεμπλώ ο Καίσαρ νυμφεύτηκε τη Φραγκίσκη της Λωρραίνης, την πλούσια κληρονόμο του Φιλίππου-Εμμανουήλ δούκα του Μερκέρ. Αυτή ήταν η κληρονόμος στα εκτενή δουκάτα του Μερκέρ και του Πεντιέβρ. Το 1610 ο πατέρας του τού χορήγησε μία θέση υψηλότερη από τους ευγενείς του βασιλείου, αλλά χαμηλότερη από τους πρίγκιπες εξ αίματος.

Ο Καίσαρ συμμετείχε σε πολλές μηχανορραφίες των ευγενών κατά τη βασιλεία του ετεροθαλούς αδελφού του Λουδοβίκου ΙΓ΄ της Γαλλίας. Ενοχοποιήθηκε στη συνωμοσία του κόμη του Σαλαί εναντίον του καρδινάλιου Ρισελιέ, αυτός και ο αδελφός του Αλέξανδρος, ιππότης του Βαντόμ. Φυλακίστηκαν στο Σατώ ντε Βινσέν το 1626· ελευθερώθηκαν το 1630.

Το 1632 επέστρεψε στη Γαλλία, αλλά σύντομα κατηγορήθηκε ότι σχεδίαζε το τέλος του Ρισελιέ και εξορίστηκε πάλι, πρώτα στην Ολλανδία και μετά στην Αγγλία. Δεν επέστρεψε παρά το 1642. Σύντομα μετά την επάνοδό του έλαβε μέρος στο μυστικό σχέδιο των Σημαινόντων εναντίον του καρδινάλιου Μαζαρέν, μαζί με τον γιο του Φραγκίσκο. Αυτό οδήγησε σε μία άλλη εξορία, ως το 1650. Ο γάμος τού γιου του Λουδοβίκου με τη Λάουρα Μαντσίνι, ανιψιά του καρδινάλιου, έφερε τη συμφιλίωσή του με τον Μαζαρέν. Υποστήριξε τη βασίλισσα Άννα την Αυστριακή καθ' όλη τη διάρκεια της εξέγερσης της Σφενδόνης.

Συμφιλιώθηκε με τον ετεροθαλή αδελφό του το 1642, ένα έτος πριν το τέλος εκείνου και τη διαδοχή του ανιψιού του Λουδοβίκου ΙΔ΄. Η συμφιλίωση συνέβη έπειτα από το τέλος του Ρισελιέ.

Ο Καίσαρ οδήγησε τα βασιλικά στρατεύματα εναντίον των εξεγερθέντων στη Βουργουνδία, στην οποία είχε οριστεί κυβερνήτης το 1650. Όταν ήταν μέγας ναύαρχος της Γαλλίας το 1651, βοήθησε να καταληφθεί το οχυρό του Μπορντώ που είχε στασιάσει το 1653. Μαζί με τον Γαλλικό στρατό κατά τον επόμενο πόλεμο με την Ισπανία, νίκησε τον Ισπανικό στόλο έξω από τη Βαρκελώνη το 1655.

Στις αρχές του 1665 ο Καίσαρ έγινε μεγάλος μάγιστρος της Ναυσιπλοΐας. Απεβίωσε μετά, το ίδιο έτος στο Παρίσι και τάφηκε στο παρεκκλήσιο του Αγ. Γεωργίου στο Σατώ του Βαντόμ.

Νυμφεύτηκε τη Φραγκίσκη της Λωραίνης, κόρη του Φιλίππου-Εμμανουήλ δούκα του Μερκέρ και του Πεντιέβρ και είχε τέκνα:

  • Gerber, Matthew (2012). Bastards: Politics, Family, and Law in Early Modern France. Oxford University Press.
  • Greengrass, Mark (2015). Christendom Destroyed: Europe 1517-1648. Penguin Books.
  • Kamen, Henry (2000). Who's who in Europe, 1450-1750. Routledge.