Κάστρο του Ιμαμπάρι
Συντεταγμένες: 34°3′47.9″N 133°0′24.5″E / 34.063306°N 133.006806°E
| Κάστρο του Ιμαμπάρι | |
|---|---|
| 今治城 | |
 | |
 | |
| Είδος | ιαπωνικό κάστρο και ουμιτζίρο |
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | 34°3′48″N 133°0′25″E |
| Διοικητική υπαγωγή | Ιμαμπάρι |
| Χώρα | Ιαπωνία |
| Έναρξη κατασκευής | 1602 |
| Κατεδάφιση | 1869 |
| Χρηματοδότης | Tōdō Takatora |
| Ιστότοπος | |
| Επίσημος ιστότοπος | |
 Πολυμέσα | |
| δεδομένα (π) | |
Το Κάστρο του Ιμαμπάρι (今治城, Imabari-jō) είναι Ιαπωνικό κάστρο στην πόλη Ιμαμπάρι, στο νομό Εχίμε της Ιαπωνίας. Αυτό το κάστρο είναι επίσης γνωστό ως ένα από τα τρία Μιζουτζίρο, ή «Κάστρα στη θάλασσα» στην Ιαπωνία μαζί με το κάστρο Τακαμάτσου στο νομό Καγκάβα και το κάστρο Νακάτσου στο νομό Όιτα.[1][2][3]
Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Αυτό το κάστρο κατασκευάστηκε από τον Τόντο Τακατόρα, έναν ντόπιο νταϊμιό.[2] Συνέλεξε ανώτερες γνώσεις και τεχνικές για την κατασκευή κάστρων από το 1602 έως το 1604, για να χτίσει το δικό του κάστρο. Το αρχικό μεγάλο κάστρο, που κυβερνούσε την περιοχή ήταν το Κάστρο Κοκούφου, βρίσκεται στην κορυφή του όρους Καράκο. Ωστόσο, ο Τακατόρα σκέφτηκε ότι το Κάστρο Κοκούφου δεν ήταν το καλύτερο μέρος για τη διακυβέρνηση της περιοχής, έτσι κατάργησε το παλιό κάστρο και έφτιαξε ένα νέο, το Κάστρο Ιμαμπάρι.[3] Η κατασκευή του κάστρου ξεκίνησε το 1602 και ολοκληρώθηκε το 1604. Λίγα χρόνια αργότερα το κάστρο κατεδαφίστηκε και μεταφέρθηκε στο κάστρο Καμεγιάμα κοντά στο Κιότο.[2]
Το 1635, αυτό το κάστρο και ο τομέας Ιμαμπάρι τα διαδέχθηκε ο Ματσουντάιρα Σανταφούσα, ο οποίος ήταν ανιψιός του Τοκουγκάβα Ιεγιάσου. Μετά από αυτό, αυτός και οι απόγονοί του κυβέρνησαν εκεί για το υπόλοιπο της περιόδου Έντο.
Με εντολή της κυβέρνησης Μεϊτζί, όλα τα κτήρια, που σχετίζονταν με το κάστρο καταστράφηκαν.[3] Και η ιδιοκτησία γης πουλήθηκε σε τοπικό σιντοϊστικό ιερό. Το 1980, η κυβέρνηση της πόλης Ιμαμπάρι κατασκεύασε τον νέο πύργο ντόντζον στο κάστρο.[2]
Χαρακτηριστικά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το κάστρο Ιμαμπάρι διαθέτει μια τεράστια τάφρο με θαλασσινό νερό, έναν ψηλό πέτρινο τοίχο και μία κύρια πύλη με σπάνιο στυλ. Η τάφρος έχει κατά μέσο όρο μήκος 60 μέτρα[3] και προορίζεται να εξουδετερώνει βέλη. Σχεδόν όλα τα μέρη του ψηλού πέτρινου τοίχου έχουν παραμείνει αμετάβλητα από την περίοδο Έντο. Η κύρια πύλη, η κύρια πύλη Κουρογκάνε, (鉄御門, Kurogane-gomon), είναι σιδερένια και πλαισιώνεται από πυργίσκους.
Κατάσταση Ανασυγκρότησης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το Κάστρο Ιμαμπάρι έχει παραμείνει ανέπαφο μόνο όσον αφορά τα τείχη και την τάφρο. Τα υπόλοιπα κτήρια είναι ανακατασκευές, κατασκευασμένες κυρίως από σκυρόδεμα. Το τένσου συγκεκριμένα, ή κάστρο, είναι μια σύγχρονη κατασκευή από σκυρόδεμα, που μιμείται μόνο την εξωτερική εμφάνιση του πρωτότυπου. Το εσωτερικό είναι μοντέρνο και δεν αντιπροσωπεύει τον αρχικό σχεδιασμό. Στεγάζει πολλές εκθέσεις σχετικά με όπλα, πανοπλίες, γραπτά και φωτογραφίες του κάστρου. Ο τελευταίος όροφος του λειτουργεί ως σημείο θέασης πάνω από την πόλη. Το τένσου στεγάζει επίσης το μουσείο φυσικών επιστημών της πόλης.
Οι πυργίσκοι Κουρογκάνε-γκόμον και Μπούγκου-γιαγκούρα έχουν ανακατασκευαστεί επίσης με εσωτερικούς χώρους και μια μικρή έκθεση, που περιλαμβάνει μία μακέτα και διάφορα βίντεο, που εξηγούν τη λειτουργία τους και την ιστορία του κάστρου. Άλλα κτήρια περιλαμβάνουν τους πυργίσκους Γιαμαζάτο-γιαγκούρα και Οκάνε-γιαγκούρα, στους οποίους βρίσκονται το μουσείο αρχαιοτήτων και το τοπικό μουσείο τέχνης.
Πρόσβαση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Σταθμός Ιμαμπάρι της γραμμής Γιοσάν[2]
- Λιμάνι Ιμαμπάρι
- Κάστρο Ιμαμπάρι (今治城前, Imabari-jō-mae) Στάση λεωφορείου της γραμμής λεωφορείων Σετούτσι
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ «ぐるなび出張・観光お助けナビ -中津城-». Gourmet Navigator Incorporated. 2004. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2014-12-24. https://web.archive.org/web/20141224130814/http://gurutabi.gnavi.co.jp/spot/item/146285/. Ανακτήθηκε στις 2021-11-20.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 «Imabari Castle». Japan Visitor. Ανακτήθηκε στις 20 Νοεμβρίου 2021.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 «Imabari Castle». shikokutours.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 20 Νοεμβρίου 2021.
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Benesch, Oleg and Ran Zwigenberg (2019). Japan's Castles: Citadels of Modernity in War and Peace. Cambridge: Cambridge University Press. σελ. 374. ISBN 9781108481946.
|
