Κάστρο της Μιχάρου
Συντεταγμένες: 37°26′33.2″N 140°29′47.4″E / 37.442556°N 140.496500°E
| Κάστρο της Μιχάρου | |
|---|---|
 | |
 | |
| Είδος | ιαπωνικό κάστρο |
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | 37°26′33″N 140°29′47″E |
| Διοικητική υπαγωγή | Μιχάρου |
| Χώρα | Ιαπωνία |
| Έναρξη κατασκευής | 1504 |
| Χρηματοδότης | Tamura clan |
| δεδομένα (π) | |
Το Κάστρο της Μιχάρου (三春城, Miharu-jō) είναι Ιαπωνικό κάστρο χτισμένο σε λόφο, βρίσκεται στην πόλη Μιχάρου, στην περιοχή Ταμούρα, στο νομό Φουκουσίμα, στη νότια περιοχή του Τοχόκου της Ιαπωνίας. [1] Ονομάζεται επίσης κάστρο Μαϊζούρου (舞鶴城). Χτισμένο το 1543, το κάστρο και ο περιβάλλων χώρος συντηρείται από την Ιαπωνική κυβέρνηση ως δημόσιο πάρκο. Χτίστηκε στην περίοδο Σενγκόκου και καταλήφθηκε από μία διαδοχή από νταϊμιό του τομέα Μιχάρου υπό το σογκουνάτο Τοκουγκάβα της περιόδου Έντο. Ο χώρος είναι τώρα ένα δημόσιο πάρκο ιδιαίτερα γνωστό για τη σακούρα του.
Ιστορικό[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το κάστρο της Μιχάρου βρίσκεται στο λόφο Σιρογιάμα ύψους 407 μέτρων στα όρη Αμπουκούμα κοντά στο κέντρο της σημερινής νομαρχίας Φουκουσίμα και διοικεί ένα σημείο διέλευσης της διαδρομής βορρά-νότου που συνδέει τη Σιρακάβα με την Κοριγιάμα και τη διαδρομή ανατολής-δύσης μεταξύ Άιζου-Βακαμάτσου και τις περιοχές Σόμα στην ανατολική ακτή. Η οχύρωση βρίσκεται σε ένα πλάτωμα σχήματος L που βρίσκεται περίπου 80 μέτρα πάνω από την πλαγιά του λόφου. Ο πάνω περίβολος ήταν η τοποθεσία κατοικίας του άρχοντα, και ο κάτω περίβολος περιείχε ένα τριώροφο ντόντζον. Κατά μήκος του κάτω μισού του λόφου εκτείνεται μια κορυφογραμμή από όλες τις πλευρές και περιείχε δευτερεύοντες περιβόλους. Η περιοχή του κάστρου ήταν πολύ συμπαγής.
Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η ακριβής ημερομηνία ίδρυσης του Κάστρου Μιχάρου είναι άγνωστη, αλλά κατασκευάστηκε από τον Ταμούρα Γιοσιάκι γύρω στο 1504 μ.Χ. [2]Η φυλή Ταμούρα ισχυρίστηκε ότι κατάγεται από τον στρατηγό της περιόδου Χεϊάν Σακανόυε Ταμουραμάρο, που κατέκτησε αυτή την περιοχή από τους Εμίσι, επομένως η προέλευση των οχυρώσεων μπορεί να είναι πολύ παλαιότερη. Την εποχή της περιόδου Μουρομάτσι, η φυλή Ταμούρα είχε παρακμάσει και η περιοχή Μιχάρου μοιράστηκε μεταξύ πολλών ανταγωνιστικών μικρών πολέμαρχων. Αν και ο Ταμούρα Γιοσιάκι ήταν επιθετικός στην προσπάθειά του να επιτεθεί στους γείτονές του και να επεκτείνει τις εκμεταλλεύσεις της φυλής Ταμούρα, η θέση του απειλήθηκε από την αυξανόμενη δύναμη της φυλής Ντάτε στα βόρεια, της φυλής Ασίνα στα δυτικά και της φυλής Σόμα στα ανατολικά.
Η φυλή Ταμούρα επέλεξε να συμμαχήσει με τη φυλή Ντάτε. Ο εγγονός του Γιοσιάκι, Ταμούρα Κιγιοάκι, έστειλε την κόρη του Γιοσιχίμε (1568-1653) ως επίσημη σύζυγο στον Ντάτε Μασαμούνε. Ωστόσο, μετά το θάνατο του Κιγιοάκι η κατάσταση μέσα στη φυλή Ταμούρα έγινε αδύναμη. Όταν ο Ντάτε Μασαμούνευποτάχθηκε στον Τογιοτόμι Χιντεγιόσι στην Πολιορκία της Ονταβάρα (1590), δεν επέτρεψε σε κανένα μέλος της φυλής Ταμούρα να τον συνοδεύσει. Ως αποτέλεσμα, τα εδάφη τους κηρύχθηκαν κεκτημένα και προσαρτήθηκαν από τη φυλή Ντάτε. Ωστόσο, ο Ντάτε Μασαμούνε αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τις κτήσεις του στη σημερινή Φουκουσίμα από τον Χιντεγιόσι το επόμενο έτος. Ο Χιντεγιόσι έδωσε τα εδάφη στον Γκάμο Ουτζισάτο, ο οποίος στη συνέχεια ξεκίνησε ένα πρόγραμμα εκσυγχρονισμού των μεγάλων κάστρων της επικράτειάς του με χαρακτηριστικά όπως πέτρινους τοίχους και συνδυασμένες πύλες. Μαζί με το κάστρο Νιχονμάτσου και το κάστρο Ιναβασίρο, το κάστρο Μιχάρου εκσυγχρονίστηκε επίσης.
Μετά τον θάνατο του Ουτζισάτο το 1595, η περιοχή πήγε στον Ουεσούγκι Καγκεκάτσου. Η φυλή Ουεσούγκι έχασε το έδαφος ως αποτέλεσμα της μάχης της Σεκιγκαχάρα και μεταφέρθηκε στη Γιονεζάβα από το νέο σογκουνάτο Τοκουγκάβα. Το σογκουνάτο δημιούργησε τον τομέα Μιχάρου των 30.000 koku για τον Κατό Ακιτόσι, έναν νεότερο γιο του Κατό Γιοσιάκι το 1627. Μεταφέρθηκε στον τομέα Νιχονμάτσου τον επόμενο χρόνο και αντικαταστάθηκε από τον Ματσουσίτα Ναγκατσούνα, πρώην του Νιχονμάτσου μέχρι το 1644, ο οποίος κυβέρνησε μέχρι, που έχασε τις κτήσεις του το 1644.
Το 1645, η φυλή Άκιτα μεταφέρθηκε από τον τομέα Σισίντο στην επαρχία Χιτάτσι και το κοκουντάκα του τομέα αυξήθηκε σε 50.000 koku . Οι Άκιτα κυβέρνησαν μέχρι την αποκατάσταση του Μεϊτζί. Κατά τη διάρκεια του πολέμου Μπόσιν, αν και ο τομέας Μιχάρου ήταν μέλος του Οουέτσου Ρεππάν Ντομέι, το κάστρο περικυκλώθηκε χωρίς μάχη με την κυβέρνηση Μεϊτζί.
Τρέχουσα κατάσταση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Μετά την επανάσταση του Μεϊτζί, όλες οι υπόλοιπες δομές του κάστρου αφαιρέθηκαν, εκτός από την κύρια πύλη (Πύλη Χάνκο) του σχολείου χαν. Το Χάνκο ήταν σχολείο που είχε ιδρυθεί από τη φυλή Ταμούρα.[1] Το σχήμα των χωμάτινων επάλξεων παραμένει σε μεγάλο βαθμό και η περιοχή χρησιμοποιείται ως δημόσιο πάρκο που φημίζεται για τα δέντρα σακούρα του την άνοιξη. Το κάστρο συμπεριλήφθηκε ως ένα από τα συνεχιζόμενα κορυφαία 100 ιαπωνικά κάστρα το 2017. [3]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 «Miharu Castle». Japan Reference (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 29 Νοεμβρίου 2021.
- ↑ «Miharu Castle - Jcastle.info». www.jcastle.info (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 29 Νοεμβρίου 2021.
- ↑ «続日本100名城» (στα Japanese). 日本城郭協会. Ανακτήθηκε στις 25 Ιουλίου 2019.
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Schmorleitz, Morton S. (1974). Castles in Japan. Tokyo: Charles E. Tuttle Co. σελίδες 144–145. ISBN 0-8048-1102-4.
- Motoo, Hinago (1986). Japanese Castles. Tokyo: Kodansha. σελ. 200 pages. ISBN 0-87011-766-1.
- Mitchelhill, Jennifer (2004). Castles of the Samurai: Power and Beauty. Tokyo: Kodansha. σελ. 112 pages. ISBN 4-7700-2954-3.
- Turnbull, Stephen (2003). Japanese Castles 1540-1640. Osprey Publishing. σελ. 64 pages. ISBN 1-84176-429-9.
