Ιωάννης Γ΄ της Νάπολης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ιωάννης Γ΄ της Νάπολης
Γενικές πληροφορίες
Θάνατος968 (περίπου)[1]
Νάπολη
Χώρα πολιτογράφησηςΒυζαντινή Αυτοκρατορία
Πληροφορίες ασχολίας
Οικογένεια
ΤέκναΜαρίνος Β΄ της Νάπολης[1]
ΓονείςΜαρίνος Α΄ της Νάπολης[1]
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΔούκας της Νάπολης (928–968)[1]

Ο Ιωάννης, από την οικογένεια των Σεργίων, ήταν Δούκας της Νάπολης την περίοδο 920 - 968[2]. Διάδοχος του δούκα Μαρίνου και ανώνυμης συζύγου, κόρη του Λάντολφ Γ΄ της Κάπουα και του Μπενεβέντο σύμφωνα με τον Σιτιπάνι. Θήτευσε για σαράντα δύο χρόνια και είχε τους βυζαντινούς τίτλους του Ανθύπατου και του Πατρικίου.

Στην αρχή της Θητείας του, έκανε πόλεμο εναντίον των Σαρακηνών και στη συνέχεια συνήψε μια συνθήκη μαζί τους μετά την εμφάνισή τους κάτω από τα τείχη του το 929[3]. Όταν ο Ιωάννης ανανέωσε με τον πεθερό του, τον πρίγκιπα Λάντολφ και τον αδελφό του και συν-αντιβασιλέα Άτενολφ Γ΄ τη συνθήκη του 907-908. Ο αυτοκράτορας Ιωάννης Τσιμισκής το θεώρησε εχθρική συμμαχία και έστειλε βυζαντινό στρατό από την Απουλία εναντίον του δούκα που αναγκάστηκε να αναγνωρίσει την εξουσία του αυτοκράτορα της Κωνσταντινούπολης. Στη συνέχεια, ο Ιωάννης επιβεβαιώνει τη συνθήκη με τους πρίγκιπες επιφυλάσσοντας ρητά την πίστη του στο Βυζαντινό Αυτοκρατορικό παλάτι[4].

Το 946, συμμάχησε με τον Λάντολφ Β΄του Μπενεβέντο κατά τη διάρκεια εισβολής του πριγκιπάτου του Σαλέρνο προκειμένου να εκτοπίσει τον πρίγκιπα Γκίλσοφ Α΄. Ηττήθηκαν από τους στρατούς της Αμάλφι και ο Ιωάννης αποσύρθηκε στη Νάπολη. Ο Λάντλοφ αλλάζει συμμαχία και από κοινού με τον Γκίλσοφ επιτίθενται στο Δουκάτο της Νάπολης και καταλαμβάνουν την Νόλα. Το 949, ο Ιωάννης έκανε μια δωρεά στην Εκκλησία των Αγίων Σεβερίνου & Σόζου, η οποία ιδρύθηκε αναμφίβολα από έναν από τους προκατόχους του. Το 950 ίδρυσε την Εκκλησία του Αγίου Μιχαήλ της Πόρτα Νόβα στη Νάπολη[5]. Το 955, προσπάθησε πάλι να ξεφύγει από το αυτοκρατορικό υποτελές και ένας νέος Βυζαντινός στρατός στάλθηκε στη νότια Ιταλία υπό τη διοίκηση του στρατηγού της Καλαβρίας και του Θέματος της Λογοβάρδίας, Μαριανού Αργυρού. Ο Δούκας αφού του αρνήθηκε την είσοδο στη Νάπολη, ο Αργυρός αποβιβάστηκε στο λιμάνι και λεηλάτησε την πόλη, αναγκάζοντας τον Ιωάννη Γ 'να να ανανεώσει την υποταγή του στον αυτοκράτορα. Ωστόσο, το 962, ο Ιωάννης έδωσε υποτέλεια στο νέο αυτοκράτορα της Δύσης, Όθων Α', διότι το 958, η Νάπολη ήταν το αντικείμενο μιας νέας επίθεσης από τους Μουσουλμάνους.

Το Δουκάτο της Νάπολης διατηρεί βιώσιμες σχέσεις με την Κωνσταντινούπολη η οποία του επέστρεψε στα χειρόγραφα της Νάπολης: τη χρονογραφία του Θεοφάνη του εξομολογητή, τα έργα του Φλάβιου Ιωσήφου, του ντε Τοντιγίου ντε Τίτου Ζωντανά, τα γραπτά του ψευδο Διονύσιου του Αρεοπαγίτη , και ένα Historia Alexandri Magni που ο Δούκας βιάζεται να μεταφράσει στα Λατινικά. Συνεπώς, το υποτελές του συνοδεύεται από μεγάλη πνευματική εγγύτητα.

Ο Ιωάννης είχε παντρευτεί την Θεοδώρα (951/963) κόρη του Άλμπεριτ Β του Σπολέτο και μαζί απέκτησαν τέσσερα παιδιά[6][7]:

  • Μαρίνος Β 'της Νάπολης που διαδέχεται τον πατέρα του
  • Θεοδοντενάντα Σενάτριξ (πριν από το 962)
  • Λάντολφ
  • Δροσού Σενάτριξ (996/1019)

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 «Dizionario Biografico degli Italiani». (Ιταλικά) Dizionario Biografico degli Italiani. 1960. giovanni_res-fbe379a8-87ed-11dc-8e9d-0016357eee51. Ανακτήθηκε στις 13  Νοεμβρίου 2023.
  2. Venance Grumel, Traité d'études byzantines: La Chronologie les Presses universitaires de France, Paris 1958 « Ducs de Naples », p.424
  3. Jules Gay L'Italie méridionale et l'Empire byzantin depuis l'avènement de Basile Ier jusqu'à la prise de Bari par les Normands (867-1071) Albert Fontemoing éditeur, Paris 1904 , p. 216
  4. Jules Gay Op.cit, p. 240
  5. (Αγγλικά)Patricia Skinner, "Urban Communities in Naples, 900–1050", Papers of the British School at Rome 62 (1994), 289.
  6. Jules Gay Op.cit p. 246-247.
  7. (Γαλλικά) Settipani, Christian (2006). Continuité des élites à Byzance durant les siècles obscurs. Les princes caucasiens et l'Empire du VIe au IXe siècle. Παρίσι: de Boccard. ISBN 978-2-7018-0226-8.