Μετάβαση στο περιεχόμενο

Ιωάννης Β΄ του Λίχτενσταϊν

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια


Ιωάννης Β΄ του Λίχτενσταϊν
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Johann von und zu Liechtenstein (Γερμανικά)
Γέννηση5  Οκτωβρίου 1840[1][2][3]
Lednice Castle
Θάνατος11  Φεβρουαρίου 1929[1][2][3]
Valtice Castle
Τόπος ταφήςLiechtenstein Family Vault
Χώρα πολιτογράφησηςΚισλεϊθανία
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός
συλλέκτης[4]
Αξιοσημείωτο έργοΚάστρο της Βαντούζ
Κατάλογος έργων του Liechtenstein Museum της Βιέννης
Οικογένεια
ΓονείςΆλοϋς Β΄ του Λίχτενσταϊν και Φραντσίσκα του Βχίνιτς & Τέτταου
ΑδέλφιαΦραγκίσκος Α΄ του Λίχτενσταϊν
Σοφία του Λίχτενσταϊν
Ενριέττα του Λίχτενσταϊν
Θηρεσία του Λίχτενσταϊν
Άννα του Λίχτενσταϊν
Ίντα του Λίχτενσταϊν
Μαρία-Φραντσίσκα ντε Πάουλα του Λίχτενσταϊν
Καρολίνα-Μαρία-Ιωσηφίνα του Λίχτενσταϊν
Φρανσίσκα Ξαβέρια Μαρία Νταβίντ
ΟικογένειαΟίκος του Λίχτενσταϊν
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΜέλος της Αυτοκρατορικού Συμβουλίου των Λόρδων (Αυστρο-ουγγαρία) (από 1861)
Prince of Lichtenstein (1858–1929)
ΒραβεύσειςΙππότης του Τάγματος του Χρυσόμαλλου Δέρατος
honorary doctorate of the University of Natural Resources and Life Sciences, Vienna (1913)[2]
Μεγαλόσταυρος του Τάγματος του Αγίου Στεφάνου της Ουγγαρίας[5]
Θυρεός
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Ιωάννης Β΄ (γερμ. Johann II., 5 Οκτωβρίου 1840 - 11 Φεβρουαρίου 1929) από τον Οίκο του Λίχτενσταϊν ήταν πρίγκιπας του Λίχτενσταϊν (1858-1929). Η διακυβέρνησή του των 70 ετών και 91 ημερών είναι η 3η στην παγκόσμια βασιλική ιστορία, μετά από αυτή του Μπουμιμπόλ Αντουλυαντέι (Ράμα Θ΄) της Ταϋλάνδης και του Λουδοβίκου ΙΔ΄ της Γαλλίας.

Ο Ιωάννης Μαρία Φραγκίσκος Πλάκιδος ήταν ο πρωτότοκος γιος τού Αλοϋσιου Β΄ του Λίχτενσταϊν και της Φραντσίσκα Κίνσκυ, κόρης του Φραντς ντε Πάουλα Γιόζεφ Κίνσκυ, Κόμη του Βχίνιτς & Τέτταου. Ανέλαβε το πριγκιπάτο 18 ετών και η εξουσία του έγινε από τις πιο μακρές στην ιστορία: ο Ράμα Θ΄ τον περνά μόλις κατά 35 ημέρες.

Το 1862 έδωσε το πρώτο Σύνταγμα. Το 1866 το Λίχτενσταϊν άφησε τη Γερμανική Συνομοσπονδία και λίγο μετά ο στρατός του καταργήθηκε, καθώς θεωρήθηκε μη αναγκαία δαπάνη. Μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, έδωσε ένα δεύτερο Σύνταγμα το 1921, παρέχοντας σημαντικά πολιτικά δικαιώματα στους κοινούς πολίτες του κρατιδίου· έτσι το πριγκιπάτο έγινε συνταγματική μοναρχία. Από τότε έχουν γίνει κάποιες αναθεωρήσεις, με μεγαλύτερη αυτή του 2003.

Εξωτερική πολιτική

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αρχικά ο Ιωάννης Β΄ κράτησε τις παραδοσιακές σχέσεις με την Αυστρο-Ουγγαρία και τα διάδοχα κράτη της. Κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο κράτησε ουδετερότητα, αλλά ο Πόλεμος έθραυσε τη συμμαχία του Λίχτενσταϊν με την Αυστο-Ουγγαρία. Μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, σφυρηλάτησε στενότερες σχέσεις με την Ελβετία και εισήλθε σε τελωνειακή ένωση με αυτή. Μάλιστα το 1924 το ελβετικό φράγκο έγινε το επίσημο νόμισμα του πριγκιπάτου.

Ο Ιωάννης Β΄ πρόσθεσε πολλά στις Πριγκιπικές Συλλογές. Ήταν ένας εξέχων προστάτης των τεχνών και των επιστημών κατά τη μακρά ηγεμονία του. Ωστόσο δεν ήταν πολύ κοινωνικός και δεν συμμετείχε σε κοινωνικές εκδηλώσεις. Δεν νυμφεύτηκε, όπως και άλλα μέλη του Οίκου του.

Το διάστημα 1905-20 το ανάκτορο Βαντούτς ανακαινίστηκε και επεκτάθηκε. Ο Ιωάννης Β΄ δεν ζούσε στο κάστρο, ούτε στο Λίχτενσταϊν, αν και οι διάδοχοί του μετακόμισαν εκεί το 1938 και έκαναν το ανάκτορο Βαντούτς έδρα τους. Χρίστηκε ιππότης του Τάγματος του Χρυσόμαλλου Δέρατος στην Αυστρία. Όταν απεβίωσε σε ηλικία 89 ετών, τον διαδέχθηκε ο επόμενος αδελφός του Φραγκίσκος.

  1. 1,0 1,1 1,2 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage. p11506.htm#i115053. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 boku.ac.at/universitaetsleitung/rektorat/stabsstellen/oeffentlichkeitsarbeit/themen/ehrentraegerinnen/ehrendoktorinnen/liechtenstein. Ανακτήθηκε στις 19  Νοεμβρίου 2020.
  3. 3,0 3,1 3,2 (Γερμανικά) Salzburgwiki. 9762.
  4. The Fine Art Archive. cs.isabart.org/person/52087. Ανακτήθηκε στις 1  Απριλίου 2021.
  5. Ανακτήθηκε στις 24  Ιανουαρίου 2022.
  • Worldstatesmen.org – Liechtenstein Retrieved 16 December 2007
  • Welcome.li Yellow Pages of Liechtenstein Archived 6 October 2007 at the Wayback Machine. Retrieved 16 December 2007