Ισραηλινό φράγμα της Δυτικής Όχθης
Το Ισραηλινό φράγμα της Δυτικής Όχθης, που συγκροτεί το Τείχος της Δυτικής Όχθης και τον Φράχτη της Δυτικής Όχθης,[1][2] είναι διαχωριστικό φράγμα που κατασκευάστηκε από το Ισραήλ κατά μήκος της Πράσινης Γραμμής και εντός τμημάτων της Δυτικής Όχθης. Αποτελεί αμφιλεγόμενο στοιχείο της Ισραηλινοπαλαιστινιακής συγκρούσεως: το Ισραήλ περιγράφει το τείχος ως απαραίτητο φράγμα ασφαλείας ενάντια στην παλαιστινιακή πολιτική βία, ενώ οι Παλαιστίνιοι το περιγράφουν ως στοιχείο φυλετικού διαχωρισμού και αντιπροσώπευση του ισραηλινού απαρτχάιντ.[3][4][5] Σε συνολικό μήκος 708 χιλιομέτρων μετά την ολοκλήρωση, η διαδρομή που χαράσσεται από το φράγμα είναι υπερδιπλάσια από το μήκος της Πράσινης Γραμμής, με το 15% του μήκους του να εκτείνεται κατά μήκος της Πράσινης Γραμμής ή εντός του Ισραήλ και το υπόλοιπο 85% εκτείνεται έως και 18 χιλιόμετρα μέσα στη Δυτική Όχθη, απομονώνοντας ουσιαστικά περίπου το 9% της γης και περίπου 25.000 Παλαιστίνιους από το υπόλοιπο παλαιστινιακό έδαφος.[6]
Το φράγμα κατασκευάστηκε από το Ισραήλ μετά από ένα κύμα παλαιστινιακής πολιτικής βίας και περιστατικών τρομοκρατίας στο εσωτερικό του Ισραήλ κατά τη διάρκεια της Δεύτερης Ιντιφάντα, η οποία ξεκίνησε τον Σεπτέμβριο του 2000 και έληξε τον Φεβρουάριο του 2005.[7] Η ισραηλινή κυβέρνηση αναφέρει μειωμένο αριθμό βομβιστικών επιθέσεων αυτοκτονίας που πραγματοποιήθηκαν από τη Δυτική Όχθη ως απόδειξη της αποτελεσματικότητάς του, αφού τέτοιες επιθέσεις μειώθηκαν από 73 μεταξύ 2000 και Ιουλίου 2003 (η ολοκλήρωση του πρώτου συνεχούς τμήματος) σε 12 μεταξύ Αυγούστου 2003 και τέλους του 2006.[8][9] Ενώ το φράγμα αρχικά παρουσιάστηκε ως προσωρινό μέτρο ασφαλείας σε μια εποχή αυξημένων εντάσεων, έκτοτε έχει συνδεθεί με ένα μελλοντικό πολιτικό σύνορο μεταξύ του Ισραήλ και του Κράτους της Παλαιστίνης.[10]
Το φράγμα έχει προκαλέσει κριτική από Παλαιστινίους, οργανισμούς ανθρωπίνων δικαιωμάτων και μέλη της διεθνούς κοινότητας, έχοντας όλοι υποστηρίξει ότι χρησιμεύει ως απόδειξη της πρόθεσης του Ισραήλ να προσαρτήσει παλαιστινιακή γη υπό το πρόσχημα της ασφάλειας.[11] Έχει επίσης υποστηριχθεί ότι η κατασκευή του τείχους στοχεύει να υπονομεύσει την ισραηλινοπαλαιστινιακή ειρηνευτική διαδικασία καθιερώνοντας μονομερώς νέα εκ των πραγμάτων σύνορα.[12] Βασικά σημεία αμφισβήτησης είναι ότι εκτρέπεται ουσιαστικά προς τα ανατολικά από την Πράσινη Γραμμή, περιορίζει σοβαρά τα ταξίδια πολλών Παλαιστινίων και βλάπτει την ικανότητά τους να μετακινούνται για να εργαστούν στη Δυτική Όχθη.[13] ή στο Ισραήλ[[14] Το Διεθνές Δικαστήριο Δικαιοσύνης εξέδωσε συμβουλευτική γνώμη διαπιστώνοντας ότι το εμπόδιο χαρακτηρίζεται ως παραβίαση του διεθνούς δικαίου.[15][16] Το 2003, η Γενική Συνέλευση του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών ενέκρινε ψήφισμα που κατηγόρησε την κατασκευή του φράγματος από το Ισραήλ ως παραβίαση του διεθνούς δικαίου και απαίτησε την απομάκρυνσή του με ψήφους 144-4 και 12 αποχές.[17]
Τα περιτοιχισμένα τμήματα του φράγματος έχουν γίνει καμβάς για την τέχνη των γκράφιτι, με την παλαιστινιακή πλευρά να απεικονίζει την αντίθεση στο φράγμα, την Παλαιστινιακή αντίσταση, το δικαίωμά τους στην επιστροφή, καθώς και τα ανθρώπινα δικαιώματα γενικότερα.[1]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 Leuenberger, Christine (10 Ιουνίου 2009). «PIJ.ORG: The West Bank Wall as Canvas: Art and Graffiti in Palestine/Israel By Christine Leuenberger». PIJ.ORG. Ανακτήθηκε στις 27 Μαΐου 2022.
- ↑ Eidelman, Ronen (1 Ιανουαρίου 2011). «The Separation Wall in Palestine: Artists Love to Hate It». Cultural Activism. Brill. σελίδες 95–114. doi:10.1163/9789042029828_006. ISBN 978-90-420-2981-1. Ανακτήθηκε στις 27 Μαΐου 2022.
The common neutral name is the "separation barrier" and the words fence or wall are used according to the location one is referring to
- ↑ «The Security Fence, the Anti-Terrorism Barrier, the Wall». HuffPost. 18 Νοεμβρίου 2013. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Οκτωβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 20 Φεβρουαρίου 2020.
- ↑ «Saving Lives: Israel's anti-terrorist fence-Answers to Questions». www.mfa.gov.il. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Δεκεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 24 Οκτωβρίου 2019.
- ↑ Dona J. Stewart, The Middle East Today: Political, Geographical and Cultural Perspectives, Routledge, 2013 p. 223.
- ↑ «Barrier Update: Special Focus» (PDF). UN OCHA (Office for the Coordination of Humanitarian Affairs). 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 12 Σεπτεμβρίου 2016.
- ↑ «Questions and Answers». Israel's Security Fence. The State of Israel. 22 Φεβρουαρίου 2004. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Οκτωβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 17 Απριλίου 2007.
Ο φράχτης ασφαλείας κατασκευάζεται με μοναδικό σκοπό να σώσει τις ζωές των Ισραηλινών πολιτών που συνεχίζουν να γίνονται στόχος της τρομοκρατικής εκστρατείας που ξεκίνησε το 2000. Το γεγονός ότι πάνω από 800 άνδρες, γυναίκες και παιδιά έχουν σκοτωθεί σε φρικτές βομβιστικές επιθέσεις αυτοκτονίας και άλλες τρομοκρατικές επιθέσεις δικαιολογούν ξεκάθαρα την προσπάθεια να τεθεί ένα φυσικό εμπόδιο στο μονοπάτι των τρομοκρατών.
- ↑ «The Anti-Terrorist Fence vs. Terrorism». Ministry of Foreign Affairs. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Ιανουαρίου 2004. Ανακτήθηκε στις 18 Σεπτεμβρίου 2013.
- ↑ Nissenbaum, Dion (10 Ιανουαρίου 2007). «Death toll of Israeli civilians killed by Palestinians hit a low in 2006». Washington Bureau. McClatchy Newspapers. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Νοεμβρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 16 Απριλίου 2007.
Λιγότεροι Ισραηλινοί άμαχοι σκοτώθηκαν σε παλαιστινιακές επιθέσεις το 2006 από ό,τι κάθε χρόνο από την έναρξη της παλαιστινιακής εξέγερσης το 2000. Παλαιστίνιοι μαχητές σκότωσαν 23 Ισραηλινούς και ξένους επισκέπτες το 2006, από 289 το 2002 κατά τη διάρκεια της κορύφωσης της εξέγερσης. Οι πιο σημαντικές, επιτυχημένες βομβιστικές επιθέσεις αυτοκτονίας στο Ισραήλ παραλίγο να σταματήσουν. Πέρυσι, μόνο δύο Παλαιστίνιοι βομβιστές αυτοκτονίας κατάφεραν να εισέλθουν κρυφά στο Ισραήλ για επιθέσεις που σκότωσαν 11 άτομα και τραυμάτισαν άλλους 30. Το Ισραήλ έχει περάσει σχεδόν εννέα μήνες χωρίς βομβιστική επίθεση αυτοκτονίας εντός των συνόρων του, η μεγαλύτερη περίοδος χωρίς τέτοια επίθεση από το 2000[...] Μια εκπρόσωπος του ισραηλινού στρατού είπε ότι ένας σημαντικός παράγοντας αυτής της επιτυχίας ήταν το αμφιλεγόμενο διαχωριστικό φράγμα του Ισραήλ, ένα συνεχιζόμενα αυξανόμενο Δίκτυο 400 χιλιομέτρων με περιφράξεις υψηλής τεχνολογίας, τείχη από μπετόν και άλλα εμπόδια που διασχίζουν τμήματα της Δυτικής Όχθης. «Ο φράχτης ασφαλείας τοποθετήθηκε για να σταματήσει τον τρόμο, και αυτό κάνει», είπε η λοχαγός Νόα Μέιρ, εκπρόσωπος των ισραηλινών αμυντικών δυνάμεων. [...] Οι πολέμιοι του φράγματος παραδέχονται απρόθυμα ότι ήταν αποτελεσματικός στην παύση των βομβιστών, αν και παραπονιούνται ότι η διαδρομή του θα έπρεπε να είχε ακολουθήσει τα σύνορα μεταξύ του Ισραήλ και των παλαιστινιακών εδαφών, γνωστά ως Πράσινη Γραμμή. [...] Η εκπρόσωπος του IDF Μέιρ είπε ότι οι ισραηλινές στρατιωτικές επιχειρήσεις που διέκοψαν τους μαχητές που σχεδίαζαν επιθέσεις από τη Δυτική Όχθη αξίζουν επίσης τα εύσημα για τη μείωση των ισραηλινών θανάτων.
- ↑ Busbridge, Rachel (14 June 2016). «The wall has feet but so do we: Palestinian workers in Israel and the 'separation' wall». British Journal of Middle Eastern Studies 44 (3): 373–90. doi:.
- ↑ «Under the Guise of Security: Routing the Separation Barrier to Enable Israeli Settlement Expansion in the West Bank». Publications. B'Tselem. Δεκεμβρίου 2005. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Απριλίου 2007. Ανακτήθηκε στις 16 Απριλίου 2007.
Το γεγονός ότι το διαχωριστικό φράγμα κόβει τη Δυτική Όχθη ήταν και παραμένει η κύρια αιτία παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των Παλαιστινίων που ζουν κοντά στο Φράγμα. Το Ισραήλ υποστηρίζει ότι η διαδρομή του φράγματος βασίζεται αποκλειστικά σε λόγους ασφαλείας. Αυτή η έκθεση αμφισβητεί αυτόν τον ισχυρισμό και αποδεικνύει ότι ένας από τους κύριους λόγους για την επιλογή της διαδρομής πολλών τμημάτων του Φράγματος ήταν η τοποθέτηση ορισμένων περιοχών που προορίζονταν για επέκταση οικισμών στην «ισραηλινή» πλευρά του Φράγματος. Σε ορισμένες από τις περιπτώσεις, για όλες τις προθέσεις και σκοπούς η επέκταση αποτελούσε την ίδρυση νέου οικισμού.
- ↑ Geraldine Bedell (14 June 2003). «Set in stone». The Guardian (London). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2019-09-30. https://web.archive.org/web/20190930125035/https://www.theguardian.com/world/2003/jun/15/israelandthepalestinians.features. Ανακτήθηκε στις 2013-09-17. «Η Παλαιστινιακή Αρχή, εν τω μεταξύ, απασχολημένη με τον οδικό χάρτη και τη δική της εσωτερική πολιτική, «έχει παραμελήσει το τείχος», σύμφωνα με τον Τζαμάλ Τζουμά. Ωστόσο, το τείχος είναι κρίσιμο για τον οδικό χάρτη. Αν μη τι άλλο, είναι μια προσπάθεια να προληφθούν οι διαπραγματεύσεις με μια αρπαγή γης που καθορίζει νέα σύνορα (και αυτό που ο οδικός χάρτης αποκαλεί πραγματικά γεγονότα που πρέπει να ληφθούν υπόψη). Αναμφισβήτητα είναι πιο δόλιο: μια προσπάθεια να υπονομευτούν οι διαπραγματεύσεις στο σύνολό τους – διότι τι θα μπορούσε η Παλαιστινιακή Αρχή να συμφωνήσει με το κατακερματισμένο «κράτος» που θα δημιουργήσει το τείχος;»
- ↑ Barahona, Ana (2013). Bearing Witness – Eight weeks in Palestine. London: Metete. σελ. 42. ISBN 978-1-908099-02-0.
- ↑ Geraldine Bedell (14 June 2003). «Set in stone». The Guardian (London). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2019-09-30. https://web.archive.org/web/20190930125035/https://www.theguardian.com/world/2003/jun/15/israelandthepalestinians.features. Ανακτήθηκε στις 2013-09-17. «Το τείχος αποκλείει τον έξω κόσμο, δημιουργώντας μια απόκοσμη σιωπή και μια απουσία τοπίου. Στο τέλος, θα περικυκλώσει την πόλη, αλλά ήδη υπάρχει μόνο μία πύλη μέσα και έξω από την Καλκιλία. Η μετακίνηση από και προς την πόλη είναι μια κουραστική διαδικασία αναμονής στον ήλιο, ενώ αφαιρούνται χαρτιά και εξετάζονται. Δεν μπορείς να πας αυτοκίνητο από τη μια πλευρά στην άλλη. Όταν τελικά τα καταφέρετε, θα πρέπει να διασχίσετε μια νεκρή ζώνη για να πάρετε λεωφορείο ή ταξί. ... Μέχρι την έναρξη του τρέχοντος γύρου βίας (τη δεύτερη ιντιφάντα, τον Σεπτέμβριο του 2000), 85.000 Ισραηλινοί και Παλαιστίνιοι συνήθιζαν να ξεχύνονται στην Καλκιλία κάθε εβδομάδα για να επισκεφτούν τα καταστήματα και τις αγορές. Τα αγαθά ήταν φθηνότερα από ό,τι στο Ισραήλ. Κανείς δεν έρχεται πια, εν μέρει από φόβο, εν μέρει επειδή είναι τόσο δύσκολο να μπεις ή να βγεις. Και τώρα το φράγμα απειλεί να αποκόψει την πόλη από το 80 τοις εκατό της γεωργικής γης και τα 19 από τα πηγάδια της.…Πριν ξεκινήσει η κατασκευή, το ήμισυ του εισοδήματος της Καλκιλίας προερχόταν από τη γεωργία. Τώρα, 4.000 άνθρωποι - το 10 τοις εκατό του πληθυσμού - έχουν φύγει. Επιπλέον 2.200 αρχηγοί νοικοκυριού έχουν πάει να βρουν δουλειά αλλού, αφήνοντας πίσω τις οικογένειές τους. ... Η ανεργία έφτασε πλέον στο 69 τοις εκατό. Με την είσοδό της στο σημείο συμφόρησης τόσο συχνά κλειστή, η πόλη πλησιάζει σε οικονομικό στραγγαλισμό. Περισσότερες από 600 επιχειρήσεις έκλεισαν και πολλοί κάτοικοι δεν μπόρεσαν να πληρώσουν τους δημοτικούς τους φόρους, με αποτέλεσμα ο δήμος Καλκιλίας να χρωστάει περίπου 3,5 εκατομμύρια σέκελ (565.000 ευρώ) στην Ισραηλινή Εταιρεία Ηλεκτρισμού, η οποία απειλεί να διακόψει την παροχή της πόλης. ... Η ιστορία του υπερπληθυσμού και του οικονομικού κινδύνου θα επαναληφθεί και σε άλλες παλαιστινιακές πόλεις, σύμφωνα με τον Τζαμάλ Τζουμά, συντονιστή του Παλαιστινιακού Περιβαλλοντικού Δικτύου: «Σε 10 χρόνια, δεν θα υπάρχει περιθώριο επέκτασης. Αναγκασμένοι να εγκαταλείψουν τη γη, οι Παλαιστίνιοι θα συγκεντρωθούν σε ήδη πυκνοκατοικημένες αστικές περιοχές. Χωρίς εναλλακτικές πηγές εισοδήματος, θα αποτελέσουν πηγή φθηνού εργατικού δυναμικού για τα ισραηλινά εργοστάσια».»
- ↑ "International Court of Justice finds Israeli barrier in Palestinian territory is illegal Αρχειοθετήθηκε 2017-10-06 στο Wayback Machine.". UN News Centre. United Nations. 9 July 2004.
- ↑ "Legal Consequences of the Construction of a Wall in the Occupied Palestinian Territory". International Court of Justice. 9 July 2004. Archived from the original on 2 September 2004.
- ↑ Semple, Kirk (22 October 2003). "U.N. Resolution Condemns Israeli Barrier Αρχειοθετήθηκε 2019-09-30 στο Wayback Machine.". The New York Times.