Ισαάκιος Κοντοστέφανος
| Ισαάκιος Κοντοστέφανος | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βυζαντινή Αυτοκρατορία |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | στρατιωτικός |
| Περίοδος ακμής | 1080 - 1108 |
| Οικογένεια | |
| Τέκνα | Στέφανος Κοντοστέφανος Ανδρόνικος Κοντοστέφανος (γιος του Ισαάκιου) |
| Αδέλφια | d:Q112244876 |
| Οικογένεια | Οικογένεια Κοντοστέφανων |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Βαθμός/στρατός | ναύαρχος |
Ο Ισαάκιος (άκμασε το διάστημα 1080-1108) από την Οικογένεια Κοντοστέφανων ήταν μέγας δούκας (ναύαρχος) της Ρωμανίας κατά τη βασιλεία του Αλεξίου Α΄ Κομνηνού και συμμετείχε στην επιχειρήσεις εναντίον των Νορμανδών, χωρίς όμως επιτυχία.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Εμφανίζεται το 1080 για πρώτη φορά στις πηγές, κατά την εκστρατεία του Αυτοκράτορα εναντίον τού στασιαστή Νικηφόρου Μελισσηνού. Κατά τη διάρκεια της εκστρατείας έπεσε από το άλογό του και θα είχε αιχμαλωτιστεί από τους Τούρκους συμμάχους του Μελισσηνού, αν δεν τον έσωζε ο Γεώργιος Παλαιολόγος.[1] Η επόμενη αναφορά των πηγών είναι το 1094, όπου με τον τίτλο του πρωτονοβελίσσιμου συμμετέχει σε Σύνοδο στις Βλαχέρνες.[1]
Το 1105 ο Ισαάκιος είχε γίνει μέγας δούκας (ναύαρχος) του Ρωμαϊκού στόλου: ο Αλέξιος Α΄, που ανέμενε εισβολή των Νορμανδών υπό τον Βοημούνδο πρίγκιπα του Τάραντος, τον όρισε μεγάλο δούκα, διάδοχο του Λάνντουλφ και τον έστειλε στο Δυρράχιο να αναχαιτίσει τους Νορμανδούς.[2][3] Ωστόσο με δική του πρωτοβουλία επιτέθηκε στο Οτράντο (Υδρούντα), που όμως την υπερασπίστηκε η Έμμα των Ωτβίλ, αδελφή του Βοημούνδου. Αν και είχε δυνάμεις να καταλάβει την πόλη με επίθεση, ενεπλάκη σε διαπραγματεύσεις με την Έμμα, η οποία τις συνέχιζε, ώσπου έφθασαν οι Νορμανδικές ενισχύσεις. Σε μάχη που συνήφθη με τους νεοαφιχθέντες, ηττήθηκε και αναγκάστηκε να αποσυρθεί στην απέναντι ακτή,[4] όπου έκανε τoν Αυλώνα βάση του και άρχισε να περιπολεί το στενό του Οτράντο. Όμως μόλις οι στρατιώτες του έμαθαν ότι ο στρατός του Βοημούνδου ετοιμάζεται να διασχίσει το στενό, οι πιο πολλοί πανικοβλήθηκαν και διέφυγαν στη Χιμάρα, με τον Ισαάκιο να μην μπορεί να επαναφέρει την τάξη.[5]
Όταν ο Βοημούνδος έφθασε στην απέναντι στεριά, ο Αλέξιος Α΄ ανέθεσε στον Ισαάκιο την παρεμπόδιση του ανεφοδιασμού των Νορμανδών, αλλά και εκεί απέτυχε. Ο Λάνντουλφ έστειλε επιστολές στον Αυτοκράτορα, που περιέγραφαν την ανικανότητα του Ισαακίου. Τότε ο Αλέξιος Α΄ τον απέλυσε το θέρος του 1108 και τον αντικατέστησε με τον Μαριανό Μαυροκατακαλών.[3][6]
Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Είναι ο γενάρχης του πιο σημαντικού κλάδου των Κοντοστεφάνων,[7] που ανήλθαν σε εξέχουσα θέση τον 12ο αι. με επιγαμίες με τους Κομνηνούς, τους Δούκες, τους Αγγέλους, κά αριστοκρατικές οικογένειες. Υπηρέτησαν κυρίως ως στρατιωτικοί διοικητές.[8] Ο Ισαάκιος είχε τέκνα:[9]
- Στέφανος π. 1107-1149, πανυπερσέβαστος, μεγάλος δούκας (ναύαρχος). Υποστηρικτής του Μανουήλ Α΄ Κομνηνού, απεβίωσε στην πολιορκία της Κέρκυρας. Νυμφεύτηκε την Άννα Κομνηνή, κόρη του Ιωάννη Β΄ Κομνηνού[10]
- Ανδρόνικος άκμασε 1125-1156, πολέμησε στην Αντιόχεια τον Ραϋμόνδο των Πουατιέ. Νυμφεύτηκε τη Θεοδώρα Κομνηνή, κόρη του Αδριανού Κομνηνού, γιου του σεβαστοκράτορα Ισαάκιου Κομνηνού[11][12]
- Ιωάννης, μέγας δούκας (ναύαρχος) το 1186 επί Ισαακίου Β΄ Αγγέλου.[9]
- Αλέξιος, δούκας του Δυρραχίου το 1140.[9]
Αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 Skoulatos 1980, σελ. 131.
- ↑ Skoulatos 1980, σελίδες 131, 171.
- ↑ 3,0 3,1 Guilland 1967, σελ. 543.
- ↑ Skoulatos 1980, σελίδες 131–132.
- ↑ Skoulatos 1980, σελ. 132.
- ↑ Skoulatos 1980, σελίδες 132, 171.
- ↑ Varzos 1984, σελίδες 295–299.
- ↑ ODB, "Kontostephanos" (A. Kazhdan), pp. 1148–49.
- ↑ 9,0 9,1 9,2 Varzos 1984, σελ. 295.
- ↑ Varzos 1984, σελίδες 295, 380–388.
- ↑ Βαρζός 1984, σελίδες 162 -163, 291.
- ↑ Gautier 1971, σελ. 222, footnote 10.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Gautier, Paul (1971). «Le synode des Blachernes (fin 1094). Etude prosopographique» (στα γαλλικά). Revue des études byzantines, tome 29: 213-284. doi:. http://www.persee.fr/doc/rebyz_0766-5598_1971_num_29_1_1445.
- Guilland, Rodolphe (1967). Recherches sur les institutions byzantines, Tome I (in French). Berlin: Akademie-Verlag.
- Kazhdan, Alexander, ed. (1991). The Oxford Dictionary of Byzantium. Oxford and New York: Oxford University Press. ISBN 0-19-504652-8.
- Skoulatos, Basile (1980). Les personnages byzantins de l'Alexiade: Analyse prosopographique et synthèse [The Byzantine Personalities of the Alexiad: Prosopographical Analysis and Synthesis] (in French). Louvain-la-Neuve: Nauwelaerts.
- Varzos, Konstantinos (1984). Η Γενεαλογία των Κομνηνών [The Genealogy of the Komnenoi] (in Greek). A. Thessaloniki: Centre for Byzantine Studies, University of Thessaloniki.