Μετάβαση στο περιεχόμενο

Ιερώνυμος Ναπολέων Κάρολος Βοναπάρτης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ιερώνυμος Ναπολέων Κάρολος Βοναπάρτης
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Jérôme Napoléon Charles Bonaparte (Γαλλικά)
Γέννηση24  Αυγούστου 1814[1][2]
Τεργέστη
Θάνατος12  Μαΐου 1847[1][2]
Φλωρεντία
Χώρα πολιτογράφησηςΓαλλία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΓαλλικά[1]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητααξιωματικός
Οικογένεια
ΓονείςΙερώνυμος Βοναπάρτης[3] και Κατερίνα της Βυρτεμβέργης[3]
ΑδέλφιαΝαπολέων Ιωσήφ Κάρολος Παύλος Βοναπάρτης
ΟικογένειαΟικογένεια Βοναπάρτη
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Βαθμός/στρατόςcolonel
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Ιερώνυμος-Ναπολέων-Κάρολος, γαλλ. Jérôme-Napoléon-Charles (24 Αυγούστου 1814 - 12 Μαΐου 1847) από τον Οίκος του Βοναπάρτη ήταν στρατιωτικός στην υπηρεσία του βασιλείου της Βυρτεμβέργης.

Ήταν ο δευτερότοκος γιος του Ιερωνύμου βασιλιά της Βεστφαλίας & 1ου πρίγκιπα του Μονφόρ και της Αικατερίνης, κόρης του Φρειδερίκου Α΄ της Βυρτεμβέργης. Ο Ιερώνυμος ήταν μικρότερος αδελφός του Ναπολέοντα Α΄ αυτοκράτορα των Γάλλων.

Γεννήθηκε στην Τεργέστη· το προηγούμενο έτος ο πατέρας του είχε εκτοπιστεί από βασιλιάς της Βεστφαλίας, ένα βασίλειο που είχε δημιουργηθεί από τον αδελφό του. Τότε ο Φρειδερίκος Α΄ απένειμε στον γαμπρό του τον τίτλο του πρίγκιπα του Μονφόρ, τίτλο τον οποίο χρησιμοποιούσε στη ζωή του.

Από το 1832 ο Ιερώνυμος-Ναπολέων-Κάρολος έζησε στην Αυλή του θείου του Γουλιέλμου Α΄ της Βυρτεμβέργης. Σπούδασε στη στρατιωτική Ακαδημία του Λούντβιχσμπουρκ και υπηρέτησε στον στρατό ως λοχαγός (1834), ταγματάρχης (1840) και συνταγματάρχης.

Στις αρχές της δεκαετίας του 1840 συνάντησε και υποδέχθηκε τον Σαρλ-Βικτόρ Πρεβό υποκόμη του Αρλινκούρ στη Στουτγάρδη, ο οποίος έγραψε για τον νεαρό πρίγκιπα: "Έχει όμορφο πρόσωπο και χαριτωμένη φυσιογνωμία και είναι Γάλλος στην καρδιά: μιλάει και ονειρεύεται μόνο τη Γαλλία. Αν και η θέση του στη Στουργάρδη είναι εξαίρετη, θα προτιμούσε ένα σεμνό σπίτι στη Γαλλία από ένα ανάκτορο στο εξωτερικό. Του είπα ότι ο Ναπολέων πέρασε και με άκουσε σαν άρρωστος· του είπα ότι έρχεται ο δούκας του Μπορντώ και με πρόσεξε με ενδιαφέρον. Μου λέει: «σε όποιον κάνει τη Γαλλία χαρούμενη, αιώνια δόξα». Και εγώ σκεπτόμουν το ίδιο."[4]

Είχε ασθενή υγεία από μικρός και το 1845 ζήτησε άδεια για να ταξιδέψει στο Βερνέ-λε-Μπαιν για να πιεί από το νερό της πηγής εκεί. Ωστόσο η κυβέρνηση του Λουδοβίκου-Φιλίππου των Γάλλων του αρνήθηκε την είσοδο. Απεβίωσε το 1847 στη Φλωρεντία· ήταν άγαμος και 33 ετών. Το 1860 απεβίωσε και ο πατέρας του Ιερώνυμος.