Ιερακώμη Λυδίας
Η Ιερακώμη ήταν αρχαία ελληνική πόλη της Λυδίας της Μικράς Ασίας.
Βρισκόταν στα ανατολικά του ποταμού Ύλλου (ή Φρυγίου) και μεταξύ των πόλεων της Υρκανίδος και των Θυατείρων. Η πόλη ανήκε στο κοινό της Εφέσου.
Τόσο στην Ιερακώμη, όσο και στα γειτονικά Ύπαιπα και την Υρκανίδα, είχαν εγκατασταθεί Πέρσες άποικοι, κυρίως στην εποχή του Κύρου Α΄ με προέλευση την Υρκανία της βορείου Περσίας. Από εδώ και στο εξής η λυδική πεδιάδα θα ονομαζόταν Υρκάνιον πεδίον. Το όνομα δηλώνει την ιερή κωμόπολη και την έλαβε λόγω των ιερών που έκτισαν εκεί οι Πέρσες μάγοι. Δεν αποκλείεται να ιδρύθηκε κατά την ελληνιστική περίοδο. Όπως και στις γύρω κατοικίες έτσι και εδώ εγκαταστάθηκαν Μακεδόνες άποικοι.
Ο περιηγητής Παυσανίας[1] αναφέρει ως αυτόπτης μάρτυρας την τελετή μέσα σε ένα ιερό των Περσών μάγων: το κάθε ιερό είχε ένα δωμάτιο, στο οποίο υπήρχε βωμός με τέφρα ασυνήθιστου χρώματος από πάνω του. Ο κάθε μάγος -με περσική τιάρα στο κεφάλι- εναπέθετε τα ξύλα πάνω στην τέφρα και μέσα από βιβλίο επικαλείτο κάποια θεότητα σε περσική γλώσσα. Με αυτόν τον τρόπο τα ξύλα άναβαν φωτιά από μόνα τους.
Ο Ρωμαίος αυτοκράτωρ Τιβέριος τη μετονόμασε σε Ιεροκαισάρεια, ενώ ο Πλίνιος την αναφέρει ως Caesarea.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Παυσανίου Ελλάδος Περιήγησις Ηλειακών Α΄ 27,5-6: καὶ ἄλλο ἐν Λυδίᾳ θεασάμενος οἶδα διάφορον μὲν θαῦμα ἢ κατὰ τὸν ἵππον τὸν Φόρμιδος, μάγων μέντοι σοφίας οὐδὲ αὐτὸ ἀπηλλαγμένον. ἔστι γὰρ Λυδοῖς ἐπίκλησιν Περσικοῖς ἱερὰ ἔν τε Ἱεροκαισαρείᾳ καλουμένῃ πόλει καὶ ἐν Ὑπαίποις, ἐν ἑκατέρῳ δὲ τῶν ἱερῶν οἴκημά τε καὶ ἐν τῷ οἰκήματί ἐστιν ἐπὶ βωμοῦ τέφρα: χρόα δὲ οὐ κατὰ τέφραν ἐστὶν αὐτῇ τὴν ἄλλην. [6] ἐσελθὼν δὲ ἐς τὸ οἴκημα ἀνὴρ μάγος καὶ ξύλα ἐπιφορήσας αὖα ἐπὶ τὸν βωμὸν πρῶτα μὲν τιάραν ἐπέθετο ἐπὶ τῇ κεφαλῇ, δεύτερα δὲ ἐπίκλησιν ὅτου δὴ θεῶν ἐπᾴδει βάρβαρα καὶ οὐδαμῶς συνετὰ Ἕλλησιν: ἐπᾴδει δὲ ἐπιλεγόμενος ἐκ βιβλίου: ἄνευ τε δὴ πυρὸς ἀνάγκη πᾶσα ἁφθῆναι τὰ ξύλα καὶ περιφανῆ φλόγα ἐξ αὐτῶν ἐκλάμψαι.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Παυσανίου Ελλάδος περιήγησις, Ηλειακών Α΄.
- Johann Gustav Droysen Ιστορία των Επιγόνων του Μεγάλου Αλεξάνδρου, εκδ. ελεύθερη σκέψις.