Θούλη

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Η αρχαία Θούλη είναι ένα νησί που αναφέρει ο αρχαίος Έλληνας ερευνητής Πυθέας τον 4ο αιώνα π.Χ.

Ιστορικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 325 π.Χ. περίπου ο Πυθέας ταξίδεψε από τη νότια Ισπανία στη Μεγάλη Βρετανία. Σύμφωνα με τα γραπτά του, η Θούλη βρίσκεται στον ακραίο βορρά, έξι μέρες βόρεια της Βρετανίας. Για τον λόγο αυτό, το όνομα της Θούλης συμβολίζει από την εποχή της αρχαιότητας την πιο βόρεια άκρη του κόσμου (λατ. ultima Thule). Από τα βιβλία του Πυθέα περί Ωκεανού και Γης σώζονται μόνο αποσπάσματα. Συνεπώς υπάρχουν διάφορες υποθέσεις σχετικά με το ποια ήταν η Θούλη. Μάλλον πρόκειται για την Ισλανδία, τη Νορβηγία, τις Νήσους Φερόες ή τις Νήσους Σέτλαντ. Ο Πυθέας αναφέρει ότι ήταν μία γεωργική χώρα, όπου η μεγαλύτερη ημέρα διαρκεί 20 (ισημερινές) ώρες. Οι εκεί κάτοικοι τρέφονταν με φρούτα και παρασκεύαζαν ένα ποτό από σιτάρι και μέλι.[1] [2]

Γλωσσικά κατά πάσα πιθανότητα αναφέρεται στην χώρα των Ιουερνών PiHwerjoHn, "η εύφορη γη". 

Ο Προκόπιος (500-565) αναφέρει τη Θούλη στην Ιστορία των Πολέμων.[3]

Ονομασίες που προήλθαν από τη Θούλη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Το όνομα της Θούλης έγινε επίσης γνωστό με τον Φάουστ του Γκαίτε. Η Γκρέτχεν τραγουδάει εκεί το τραγούδι Βασιλιάς της Θούλης. Η εθνικοσοσιαλιστική Εταιρεία της Θούλης πήρε το όνομα της από τον τόπο αυτό. Τα μέλη της θεωρούσαν τη Θούλη ως τόπο προέλευσης της άριας φυλής.[4]
  • Επίσης «Έσχατη Θούλη» είχε ονομαστεί (κατ αναλογία) το πιο μακρινό αντικείμενο στο ηλιακό μας σύστημα που έχει ποτέ φθάσει διαστημικό σκάφος, μετονονάστηκε όμως από τη ΝΑΣΑ σε Άρροκοθ, μετά από έγκριση της Διεθνούς Αστρονομικής Ένωσης. Το νέο όνομα σημαίνει «ουρανός» στη γλώσσα της φυλής Ινδιάνων Παουχατάν των ΗΠΑ, η οποία και έδωσε την έγκρισή της για να δοθεί το όνομα στο ουράνιο σώμα. Η μετονομασία κρίθηκε σκόπιμη μετά από διαμαρτυρίες ότι η ονομασία Θούλη παρέπεμπε στους Ναζί, οι οποίοι θεωρούσαν ότι η μυθική χώρα συμβόλιζε την υπερβόρεια καταγωγή τους.[6]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Barry Cunliffe, Πυθέας, ο Έλληνας Εξερευνητής και Θαλασσοπόρος, εκδόσεις Γκοβόστη, Αθήνα
  • Χρήστος Λαζός: Το ταξίδι του Πυθέα στην άγνωστη Θούλη, εκδόσεις Αίολος, Αθήνα 1996 (ISBN 960-521-000-2)
  • Θανάσης Ι. Μαργαρίτης, ΠΥΘΕΑΣ, εκδόσεις Σμυρνιοτάκης