Θεόδωρος Καντακουζηνός
| Θεόδωρος Καντακουζηνός | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | Δεκαετία του 1360 |
| Θάνατος | 1410 |
| Αιτία θανάτου | πανώλη |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | διπλωμάτης |
| Οικογένεια | |
| Τέκνα | Ειρήνη Καντακουζηνή[1] Θεοδώρα Καντακουζηνή[2] |
Ο Θεόδωρος Καντακουζηνός (μετά το 1361 - 1410) από τον Οίκο των Καντακουζηνών ήταν Βυζαντινός ευγενής και μάλλον κοντινός συγγενής του Αυτοκράτορα Ιωάννη ΣΤ΄ Καντακουζηνού.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η καταγωγή του[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Έχει προταθεί η θεωρία ότι ήταν γιος του Ματθαίου Καντακουζηνού, γιου του Ιωάννη ΣΤ΄ και της Ειρήνης Παλαιολογίνας. Αν αυτό είναι ακριβές, ο Θεόδωρος πιθανόν θα γεννήθηκε μετά την εγκατάσταση του ζεύγους στην Πελοπόννησο το 1361, μια και δεν αριθμείται από τον πρώην Αυτοκράτορα μεταξύ των εγγονών του πριν από την ημερομηνία αυτή. Εναλλακτικά, δεδομένης της μεγάλης χρονικής απόστασης μεταξύ του Θεοδώρου και των παιδιών του Ματθαίου, είναι πιο πιθανό ότι ο Θεόδωρος ήταν γιος ενός των τέκνων του Ματθαίου, του Δημητρίου ή του Ιωάννη, οι οποίοι ήταν ενήλικες το 1361. Καθώς δεν υπάρχουν αποδείξεις για να υποστηριχθούν οι δύο ταυτοποιήσεις, δεν είναι δυνατό να ορίσουμε τους γονείς του Θεοδώρου με μεγαλύτερη ακρίβεια. Η αναφορά των ιστορικών πηγών του Μανουήλ Β΄ Παλαιολόγου ως θείου του Θεοδώρου δεν προσφέρει περαιτέρω σαφήνεια σε αυτό, καθώς ο Μανουήλ Β΄ ήταν εξάδελφος (σύμφωνα με την πρώτη θεωρία) ή θείος (κατά τη δεύτερη άποψη).
Η ζωή του[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Θεόδωρος ήταν μάλλον μεταξύ των εθελοντών, που άφησαν την Κωνσταντινούπολη το 1383 για να ακολουθήσουν τον Μανουήλ Β΄ στην άμυνα της Θεσσαλονίκης εναντίον των Τούρκων. Είναι γνωστό ότι διατήρησε αλληλογραφία με τον Δημήτριο Κυδώνη και τον Ιωάννη Χορτασμένο, που είχαν συνθέσει στίχους επαινετικούς για τον Οίκο του και για τον ίδιο.
Κατά το θέρος του 1397 η Κωνσταντινούπολη πολιορκήθηκε από τους Οθωμανούς υπό τον σουλτάνο Βαγιαζήτ Α΄. Λόγω της απέλπιδας κατάστασης, ο Θεόδωρος, μαζί με τον Ιωάννη τον Ναταλά, εστάλησαν στην Αυλή του Καρόλου ΣΤ΄ των Βαλουά της Γαλλίας ως Αυτοκρατορικός πρεσβευτής, που έφερε επιστολή από τον Μανουήλ Β΄ ζητώντας τη στρατιωτική συνδρομή του βασιλιά. Ο Θεόδωρος έφθασε τον Οκτώβριο και είχε θετική υποδοχή από τον Κάρολο ΣΤ΄, που του συμπεριφέρθηκε με μεγάλη ευγένεια και υποσχέθηκε να στείλει βοήθεια μέσα σε ένα έτος. Έπειτα από αυτό ο βασιλιάς έδωσε χρήματα στους δύο ευγενείς, για να ταξιδέψουν στη Βρετανία με σκοπό να διαπραγματευτούν με τον Ριχάρδο Β΄ της Αγγλίας και να ζητήσει περαιτέρω συνδρομή, όμως ο τελευταίος ήταν πολύ περισπασμένος με τα προβλήματα του τόπου του εκείνη τη στιγμή, ώστε να παράσχει κάποια υποστήριξη. Τελικά ο Θεόδωρος και ο Ιωάννης επέστρεψαν με 600 Γάλλους στρατιώτες με επικεφαλής τον στρατάρχη Μπουσικώ και μπόρεσαν να διαρρήξουν τον αποκλεισμό, ώστε να εισέλθουν στην Κωνσταντινούπολη.
Το φθινόπωρο του 1398 ο Θεόδωρος ορίστηκε πρέσβης προς τη Βενετία, όπου είχε πολιτική όσο και εμπορική παρουσία. Τον Δεκέμβριο του ιδίου έτους ο δόγης του απένειμε τη Βενετική υπηκοότητα. Το 1409 παρακολούθησε τη Σύνοδο της Κωνσταντινούπολης, που καταδίκασε δύο αμφιλεγόμενους επισκόπους, τον Μακάριο της Άγκυρας και τον Ματθαίο της Μηδείας. Αναφέρεται ότι ήταν Συγκλητικός κατά την εποχή του. Απεβίωσε από την επιδημία του 1410.
Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Νυμφεύτηκε την Ελένη Ουρεσίνα Δούκαινα, κόρη του Ιωάννη-Ούρεση των Νρεμάνια ηγεμόνα της Θεσσαλίας και (θεωρείται ότι) είχε τέκνα:
- Γεώργιος Σαχάτης π.1390-1456/59, λόγιος και στρατιωτικός διοικητής. Αμύνθηκε του Σμεντέρεβο (της Σερβίας) κατά τη διάρκεια μίας επίθεσης των Ούγγρων το 1456.
- Ανδρόνικος απεβ. 1453, ο τελευταίος μεγάλος Δομέστικος της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
- Θωμάς απεβ. 1463, διπλωμάτης του Γεωργίου Μπράνκοβιτς δεσπότη της Σερβίας.
- Ειρήνη απεβ. 1457, σύζυγος του Γεωργίου Μπράνκοβιτς δεσπότη της Σερβίας.
- Ελένη ή Θεοδώρα, παντρεύτηκε τον Δαυίδ ή τον Αλέξιο Δ΄ αντίστοιχα, Μεγάλο Κομνηνό, αυτοκράτορα της Τραπεζούντας.
- μία κόρη, παντρεύτηκε τον Γεώργιο Η΄ των Βαγρατιδών βασιλιά της Γεωργίας/Ιβηρίας.
Ο Βυζαντινολόγος Ντόναλντ Νίκολ, που αρχικά τον θεωρούσε γιο του Δημητρίου Καντακουζηνού, αργότερα αναθεώρησε την άποψή του και δήλωσε ότι είναι πιθανότερο πως ο Θεόδωρος ήταν ο πατέρας του. Η αιτία ήταν ότι ο πρωτότοκος γιος του Γεωργίου ονομάστηκε Θεόδωρος, μάλλον σύμφωνα με την πρακτική ο μεγαλύτερος γιος να παίρνει το όνομα του πάππου του. Όμοια ένας γιος της Ειρήνης ονομάστηκε Θεόδωρος, ίσως για τον ίδιο λόγο.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Brook, Lindsay L. (1989). Charles F. H. Evans; Lindsay L. Brook (eds.). "The Problematic Ascent of Eirene Kantakouzene Brankovič". Studies in Genealogy and Family History in Tribute to Charles Evans on the Occasion of His Eightieth Birthday. Salt Lake City, Utah : Association for the Promotion of Scholarship in Genealogy: 6.
- Obolensky, Dimitri (1982). The Byzantine Inheritance of Eastern Europe. Variorum. p. 131. ISBN 978-0860781028.
- Nicol, Donald (1968). The Byzantine family of Kantakouzenos (Cantacuzenus) ca. 1100-1460: A Genealogical and Prosopographical Study. Dumbarton Oaks studies 11. Washington, DC: Dumbarton Oaks Center for Byzantine Studies. pp. 165–166. OCLC 390843.
- ↑ Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003.
- ↑ Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.