Μετάβαση στο περιεχόμενο

Η φωλιά που μεγαλώνουμε

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Η φωλιά που μεγαλώνουμε
Nest we grow
Γενικές πληροφορίες
ΑρχιτεκτονικήΜεταμοντερνα, συνχρονη
Διεύθυνση158 Memu, Taiki, Hiroo District, Hokkaido 089-2113, Ιαπωνία
ΤοποθεσίαΤακινουε
ΧώραΙαπωνία Ιαπωνία
Ολοκλήρωση2014
ΧρήσηΚαλλιεργεια, Συλλογη, Αποθηκευση, Ετημασια και Κομποστοποιηση φαγητου
Διαστάσεις
Ύψος10,1 m
Τεχνικές λεπτομέρειες
Εμβαδόν85 m2
Όροφοι3
Σχεδιασμός και κατασκευή
Αρχιτέκτοναςκολέγιο περιβαλλοντικού σχεδιασμού UC Berkeley, Kengo Kuma & Associates
Πολιτικός μηχανικόςTomonari Yashiro εργαστηρια στο ινστιτούτο της βιομηχανικής επιστήμης, Bumpei Magori, Yu Morishita

Η φωλιά που μεγαλώνουμε (Nest we grow) είναι ένα κτήριο στο Χοκκάιντο της Ιαπωνίας, το οποίο κέρδισε τον τέταρτο ετήσιο παγκόσμιο διαγωνισμό LIXIL σχεδίου και κατασκευής το 2014[1].

Ο σχεδιασμός του κτηρίου υλοποιήθηκε μετά από σχετικό διαγωνισμό. Σε αυτό το έργο υπάρχουν πολλές ιδέες από τη Καλιφόρνια που είναι σχετικά νέες όπως τα επαναχρησιμοποιημένα υλικά, αλλά και τοπικές τεχνικές συνδεσμολογίας από την Ιαπωνία. Το έργο είναι ένα ανοιχτό δημόσιο κτήριο, το οποίο φέρνει κοντά τους ανθρώπους για να αποθηκεύσουν, να μαγειρέψουν και να απολαύσουν φαγητό με θέα τη περιοχή του Χοκκάιντο της Ιαπωνίας.[1]

Η κεντρική ιδέα είναι η δημιουργία ενός κοινωνικού χώρου με κύριο στοιχείο το φαγητό με την χρήση απλών υλικών. Η αρχική μελέτη ξεκίνησε με την χρήση συμπιεσμένου χώματος και αχύρου ως υλικά κατασκευής. Επίσης έγινε εκτεταμένη χρήση βαριάς ξυλείας επηρεασμένη από της κατασκευαστικές συνήθειες της Αμερικής. Μόνο που στην Ιαπωνία μεταφράζεται σε ειδικές συνδεσμολογίες τεχνικές, με σκοπό τη δημιουργία φορέων μεγάλης διατομής, αλλά και την σύνδεση μεταξύ τους για τη δημιουργία του συνολικού φέροντα οργανισμού. Υπήρχαν και επιρροές από τις ντόπιες ξυλουργικές τεχνικές και υλικά.

Ο ξύλινος φέροντας οργανισμός μιμείται τα μεγάλα δάση της Ιαπωνίας οπού παραδοσιακά οι άνθρωποι κρέμαγαν το φαγητό τους για να το ωριμάσουν ή για να το αποξηράνουν. Επίσης υπάρχει ένας όγκος στην μέση της σύνθεσης, οπού μέσα σε αυτόν είναι η αίθουσα τσαγιού, οπού κάνεις μπορεί να απολαύσει οπτικά και γευστικά το φαγητό. Ο τρόπος με το οποίο έχει τοποθετηθεί ο όγκος δίνει την ψευδαίσθηση ότι αιωρείται πάνω από τη τοπογραφία της περιοχής.

Ο τείχος στην βάση του κτηρίου έχει ρολό αισθητικό και πρακτικό. Αφού εξυπηρετεί στην διαμόρφωση της τοπογραφίας αλλά και εμποδίζει τους ψυχρούς βορειοδυτικούς ανέμους τον χειμώνα. Ο ίδιος τοίχος σε συνεργασία με τα διαφανή πλαστικά πανέλα που χρησιμοποιούνται για πληρώσεις και οροφή στο κτήριο καταφέρνουν να ζεστάνουν το χώρο. Επιτρέποντας τη διατήρηση συνθήκων κλιματικής άνεσης ακόμα και στους βαριούς χειμώνες της Ιαπωνίας.

Τα πανέλα που προαναφέρθηκαν εξυπηρετούν και τους καλοκαιρινούς μήνες. Αφού μπορούν να ολισθήσουν το ένα μέσα στο άλλο, επιτρέποντας έτσι τον καλύτερο εξαερισμό του χώρου. Η αίθουσα τσαγιού βρίσκεται στην μέση τη φωλιάς οπού βρίσκεται ο ζεσταμένος αέρας τον χειμώνα και το δροσερό αεράκι το καλοκαίρι.

Αυτή η ικανότητα της όψης να προσαρμόζεται φέρνει το εξωτερικό περιβάλλον της φύσης μέσα στο κτήριο αλλά μπορεί και να το αποκλείσει. Η οροφή σε σχήμα κώνου μπορεί να συλλέξει το νερό και το χιόνι, τα οποία αποθηκεύονται σε δεξαμενές του κτηρίου. Το νερό αυτό μετά χρησιμοποιείται στη κάλυψη των αρδευτικών αναγκών του κτηρίου. Έτσι η μορφή της Φωλιάς δείχνει την ικανότητα της να φέρνει την φύση μέσω του νερού, του αέρα και του φωτός στο εσωτερικού του κτηρίου.[2]

Η κάτοψη του κτηρίου είναι τετραγωνική, όπου οι κινήσεις του κτηρίου είναι τοποθετημένες περιμετρικά και οι λειτουργίες βρίσκονται εσωτερικά.

Η είσοδος του κτηρίου βρίσκεται στο ισόγειο. Διπλά στην είσοδο υπάρχει σκάλα που οδηγεί στους από πάνω ορόφους. Τα τοιχία που βρίσκονται στην βάση του κτηρίου είναι και οι κύριοι τοίχοι του ισογείου. Μέσα στα τοιχία υπάρχει χώμα που χρησιμοποιείται για φύτευση. Βασική λειτουργία του ισογείου είναι η κουζίνα, ενώ υπάρχουν και βοηθητικοί χώροι όπως τουαλέτα, μηχανοστάσιο, αποθήκη και δεξαμενές νερού.

Στο κέντρο του πρώτου ορόφου βρίσκεται η αίθουσα του τσαγιού. Ενώ περιμετρικά έχουμε ράβδους οπού το φαγητό κρεμιέται για να αποξηραθεί. Η αίθουσα τσαγιού βρίσκεται μερικά σκαλοπάτια ψηλότερα από τον υπόλοιπο όροφο. Υπάρχει στο τέλος του διάδρομου μια σκάλα απότομης κλήσης που οδηγεί στο δεύτερο όροφο.

Ο δεύτερος όροφος αποτελείται από ένα διάδρομο σχήματος Γ μικρού πλάτους. Στο χώρο υπάρχει ένα μικρό εργαστήρι επεξεργασίας φαγητού και ξύλινοι κουβάδες για τη αποθήκευση του.

Ο τρίτος και τελευταίος όροφος είναι πανομοιότυπος με το δεύτερο. Με την μόνη διαφορά ότι αντί για αποθήκευση υπάρχουν ξύλινα παρτέρια που χρησιμοποιούνται για φύτευση.

Η τομή χωρίζεται σε τρία βασικά κομμάτια: την βάση, την αίθουσα τσαγιού και το περίβλημα. Η βάση είναι το ισόγειο του κτηρίου, και το πιο βαρύ οπτικά σημείο λόγο τον μεγάλων τοιχίων που έχει για στήριξη. Πάνω από τη βάση του κτήριο βρίσκονται τα άλλα δυο κομμάτια, που φαίνεται σαν να μην ακουμπάνε μεταξύ τους. Δίνοντας τη αίσθηση ότι το πάνω μέρος του κτηρίου αιωρείται. Το πάνω μέρος του κτηρίου έπειτα μπορεί να χωριστεί σε δυο μέρη. Το πρώτο που είναι η αίθουσα τσαγιού, μια αίθουσα ανοιχτή στο χώρο, δίνοντας έτσι στον επισκέπτη φυγές προς την φύση. Η αίθουσα αυτή βρίσκεται ελάχιστα ανυψωμένη από το βασικό επίπεδο, στοιχείο παραδοσιακής Ιαπωνικής αρχιτεκτονικής[3], και πράγμα που δείχνει τον όγκο να αιωρείται στο χώρο. Το δεύτερο μέρος του πάνω κομματιού είναι το περίβλημα. Το περίβλημα είναι και αυτό σε πρόβολο. Το σχήμα του προστατεύει το εσωτερικό του κτηρίου και δημιουργεί επιπλέον επίπεδα. Τα οποία είναι το εξωτερικό περιβάλλον, η επιδερμίδα, το εσωτερικό περιβάλλον και η αίθουσα τσαγιού. Άρα η τομή του κτηρίου μπορεί να παρομοιαστεί σαν τη τομή ενός κυττάρου[4], οπού το κυτταρικό τοίχωμα είναι το περίβλημα του κτηρίου, το πλάσμα το εσωτερικό περιβάλλον και ο πυρήνας η αίθουσα τσαγιού.

Στη όψη του κτηρίου ο τριμελής διαχωρισμός είναι εντονότερος. Τα τρία διαφορετικά μέρη του κτηρίου παρουσιάζονται στην όψη με διαφορετικές υλικότητες και διαφάνειες. Η βάση παρουσιάζεται πιο βαριά και αδιάφανης χάρης το οπλισμένο σκυρόδεμα. Η διαφάνεια της μέσης αποκαλύπτει ότι είναι φτιαγμένη από ξύλο, παρουσιάζεται σαν κάτι πιο ζεστό, κάτι που χρειάζεται προστασία. Το περίβλημα είναι ημιδιάφανες, ελαφρύ και ευέλικτο, αφού αλλάζει συνεχώς μορφή επιτρέποντας ή αποτρέποντας στη φύση να εισέλθει στο χώρο.

Ο φορέας αποτελείται από εννιά κυρίες κολόνες φτιαγμένες από συνθέτη ξυλιά. Κάθε κολόνα είναι φτιαγμένη από 4 μικρότερες που έχουν συνδεθεί με χρήση μεταλλικών πλακών. Τα δοκάρια που συνδέουν τις κολόνες μεταξύ τους τοποθετούνται περιμετρικά από τις ιδίες τις κολόνες. Οι κολόνες της όψης έχουν μικρότερη διατομή από τις υπόλοιπες και στηρίζονται στους δοκούς του κυρίου οργανισμού ενώ δεν έρχονται σε επαφή με το πάτωμα. Η αίθουσα τσαγιού στηρίζεται στο δευτερεύοντα οργανισμό ο οποίος με τη σειρά του στηρίζεται στο κύριο φέροντα οργανισμό.[5]

Λειτουργίες κτηρίου

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το πρόγραμμα του κτηρίου έχει δημιουργηθεί από τον κύκλο της ζωής των φαγητών της περιοχής. Την καλλιέργεια, τη συλλογή, την αποθήκευση, το μαγείρεμα και την κομποστοποίηση οπού ξανά αρχίζει τον κύκλο της ζωής. Τα μέλη της κοινωνίας βοηθάνε όλα στη διαδικασία αυτή, κάνοντας το κτήριο ένα σημείο οπού μοιράζονται ιδέες και γνώσεις όλο το χρόνο.[1]

  1. 1,0 1,1 1,2 «Nest We Grow / Kengo Kuma & Associates + College of Environmental Design UC Berkeley». ArchDaily (στα Αγγλικά). 29 Ιανουαρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 16 Ιανουαρίου 2022. 
  2. Futurarc, Admin. «Nest We Grow». FuturArc (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 16 Ιανουαρίου 2022. 
  3. «Japanese architecture» (στα αγγλικά). Wikipedia. 2022-01-13. https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Japanese_architecture&oldid=1065462415. 
  4. «Κύτταρο». Βικιπαίδεια. 2021-11-29. https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=%CE%9A%CF%8D%CF%84%CF%84%CE%B1%CF%81%CE%BF&oldid=9162248. 
  5. «Nest We Grow | UC Berkeley CED graduate team». Archello (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 16 Ιανουαρίου 2022.