Η φλόγα που τρεμοσβήνει
| Η φλόγα που τρεμοσβήνει | |
|---|---|
 | |
| Σκηνοθεσία | Λουί Μαλ[1] |
| Σενάριο | Λουί Μαλ |
| Πρωταγωνιστές | Μορίς Ρονέ, Ζαν Μορό, Αλεξάντρα Στιούαρτ, Ιβόν Κλες, Χιμπέρ Ντεσάν, Alain Mottet, Μπερνάρ Νοέλ, Bernard Tiphaine, Claude Deschamps, Darling Légitimus, Ανρί Σερ, Hervé Sand, Jacques Sereys, Ζαν-Πολ Μουλινό, Mona Dol, Πιέρ Μονκορμπιέ, Ρενέ Ντουπουί, Ρομάν Μπρουτέγ, Tony Taffin, Ursula Kübler και Micha Bayard[2] |
| Μουσική | Ερίκ Σατί |
| Φωτογραφία | Ghislain Cloquet |
| Μοντάζ | Συζάν Μπαρόν |
| Διανομή | Netflix |
| Πρώτη προβολή | 1963 |
| Διάρκεια | 108 λεπτά |
| Προέλευση | Γαλλία και Ιταλία |
| Γλώσσα | Γαλλικά |
| δεδομένα () | |
Η φλόγα που τρεμοσβήνει (γαλλικά: Le feu follet), είναι δραματική ταινία Γαλλο-Ιταλικής παραγωγής του 1963 σε σκηνοθεσία του Λουί Μαλ, βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Πιερ Ντριε Λα Ροσέλ, ο οποίος εμπνεύστηκε από τη ζωή του Ζακ Ριγκό. Πρωταγωνιστούν ο Μορίς Ρονέ και η Λένα Σκέρλα, ενώ στους υποστηρικτικούς ρόλους βρίσκονται οι Αλεξάνδρα Στιουάρτ, Μπερνάρντ Νόελ, Ζαν Μορό και ο Υμπέρ Ντεσάμπ.
Πλοκή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο συγγραφέας Αλέν Λερό φεύγει από τη Νέα Υόρκη για να υποβληθεί σε θεραπεία αποτοξίνωσης από το αλκοόλ σε μια κλινική στις Βερσαλλίες. Η σύζυγός του, η Ντόροθι, παρέμεινε στις Ηνωμένες Πολιτείες. Μετά από προτροπή του γιατρού του, ο Αλέν, αφήνει την κλινική και πηγαίνει στο Παρίσι για να συναντήσει παλιούς φίλους και να επαναφέρει στοιχειωμένες μνήμες. Εκεί συναντά τη Λύντια, μια πολύ όμορφη γυναίκα, φίλη της συζύγου του Ντόροθι, η οποία θέλει να τον βοήθησει να επανενταχθεί στην κοινωνία. Αλλά ο Αλέν αλλά αισθάνεται βαθιά αηδία με τη ζωή που δεν του δίνει πλέον καμία από τις απολαύσεις του χθες. Έχοντας πάρει την απόφαση να αυτοκτονήσει δίνει στον εαυτό του 48 ώρες προθεσμία, ώστε να βρει σημαντικούς λόγους που θα τον κάνουν να αλλάξει γνώμη και να ακυρώσει το θανάσιμο σχέδιό του. Πριν από αυτό, πηγαίνει στην τράπεζα για να εξαργυρώσει μια επιταγή που έδωσε η Λύντια, και στη συνέχεια αποφασίζει να επιστρέψει στο Παρίσι για να δει τους πρώην φίλους του για τελευταία φορά. Κάθε μία από τις συναντήσεις του είναι για αυτόν μια νέα απογοήτευση που ενισχύει ολοένα περισσότερο τη θέλησή του να πεθάνει.
Διανομή ρόλων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Μορίς Ρονέ ως Αλέν Λερό
- Λένα Σκερλά ως Λύντια
- Υβόν Κλες ως δεσποινίς Φαρνό
- Υμπέρ Ντεσάμπ ως Ντ' Αβερσό
- Ζαν-Πολ Μουλινό ως Δρ. Λα Μπαρμπινέ
- Μονα Ντολ ως κυρία Λα Μπαρμπινέ
- Πιέρ Μονκορμπιέ ως Μοράν
- Ρενέ Ντουπουί ως Τσάρλι
- Μπερνάρντ Τιφάιν ως Μιλού
- Μπερνάρντ Νοέλ ως Ντουπέρτζ
- Ούρσουλα Καμπλέρ ως Φάνι
- Ζαν Μορό ως Έβα
- Αλεξάνδρα Στιουάρτ ως Σολάνζ
Υποδοχή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κριτικές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Εντουάρ Λονέ έγραψε στη εφημερίδα Liberation στις 30 Ιουνίου 2001:
«Από αυτό το κίνητρο για αυτοκαταστροφή, υποστηριζόμενο από σημαντικά επιχειρήματα, ο Λουί Μαλ έκανε μια ελαφριά προσαρμογή του βιβλίου του Λα Ροσέλ. Χωρίς αμφιβολία είναι μία από τις ομορφότερες γαλλικές ταινίες των τελευταίων σαράντα ετών. Ο αείμνηστος Μορίς Ρονέ παίζει τον καλύτερο ρόλο του εκεί. "
Ο Ζακ Μορίς στο γαλλικό Télérama, στις 5 Μαρτίου 2011 έγραψε για την ταινία:
«Παλαιότερα ηταν ενα μυστικό αντικείμενο λατρείας, τώρα διαδεδομένο, είναι η ταινία του Λουί Μαλ. Σε τι οφείλεται; Για την μουσική του Έρικ Σατιέ στο λυκόφως; Σε αυτό το βιβλίο του Ντριου Λα Ροσέλ, ενός συγγραφέα που διακρίνονταν από μια αντιφατική ηθική; Για τον Μορίς Ρονέ, έναν φανταστικό ηθοποιό, τόσο διαχωρισμένο από τον ρόλο του που θα μπορούσε κανείς να σκεφτεί ότι είχε το ίδιο τέλος; Ή αυτός ο διφορούμενος σκηνοθέτης (τάση της Νουβέλ βαγκ"); Σε όλα αυτά, αυτή η απροσδόκητη αλχημεία.
Ο Λεονάρντ Μάρτιν στο οδηγό ταινίων του 2006, έδωσε στην ταινία 3,5 αστέρια (από τα τέσσερα) και την αποκάλεσε "πιθανώς η καλύτερη πρώιμη ταινία του Λουί Μαλ."[3] Ο Ρότζερ Ίμπερτ από την πλευρά του έδωσε στην ταινία την ίδια βαθμολογία, χαρακτηρίζοντάς την ως «θρίαμβο του στυλ».[4] [5]
Οι κριτικές ανασκόπησης στην ιστοσελίδα Rotten Tomatoes, δίνουν βαθμολογία θετικής έγκρισης σε ποσοστό 45%, με βάση 28 κριτικές και μέση βαθμολογία 6/10.[6]
Βραβεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ειδικό βραβείο στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας το 1963 και βραβείο Καλύτερης Ξενόγλωσσης ταινίας της Ένωσης Ιταλών Κριτικών Κινηματογράφου.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ www
.imdb .com /title /tt0057058 /. Ανακτήθηκε στις 16 Απριλίου 2016. - ↑ (Τσεχικά) Česko-Slovenská filmová databáze. 2001.
- ↑ Leonard Maltin's 2006 Movie Guide, New York: Signet.
- ↑ Roger Ebert (16 Οκτωβρίου 1969). «The Fire Within». rogerebert.com.
- ↑ Ebert, Chaz. (1969-10-16) The Fire Within Movie Review & Film Summary (1964) | Roger Ebert Αρχειοθετήθηκε 2012-10-12 στο Wayback Machine.. Rogerebert.suntimes.com. Retrieved on 2014-05-22.
- ↑ «Η υποδοχή και οι κριτικές ανασκοπησεις». Rottentomatoes.com. Ανακτήθηκε στις 2 Μαΐου 2020.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Η φλόγα που τρεμοσβήνει στην IMDb
- Η φλόγα που τρεμοσβήνει στο AllMovie
- Η φλόγα που τρεμοσβήνει στο Rotten Tomatoes
- Η φλόγα που τρεμοσβήνει στο AlloCine
|