Η νύχτα είναι το βασίλειό μου
| Η νύχτα είναι το βασίλειό μου (La nuit est mon royaume) | |
|---|---|
.jpg) | |
| Σκηνοθεσία | Ζωρζ Λακόμπ |
| Σενάριο | Charles Spaak και Marcel Rivet |
| Πρωταγωνιστές | Ζαν Γκαμπέν, Ζεράρ Ουρί, André Saint-Luc, Arlette Merry, Cécile Didier, Cécile Eddy, Κολέτ Ρεζί, Émile Ronet, Gaston Garchery, Georges Lannes, Jacques Dynam, Ζαν Κλαριό, Jean-Louis Allibert, Josée Ariel, Madeleine Gérôme, Μαρσέλ Αρνόλντ, Marthe Mercadier, Paul Azaïs, Φιλίπ Ρισάρ, René Brun, Rivers Cadet, Robert Arnoux, Roger Dalphin, Simone Valère και Suzanne Dehelly |
| Μουσική | Ιβ Μπωντριέ |
| Φωτογραφία | Philippe Agostini |
| Πρώτη προβολή | 9 Αυγούστου 1951[1] |
| Κυκλοφορία | |
| Διάρκεια | 110 λεπτά |
| Προέλευση | Γαλλία |
| Γλώσσα | Γαλλικά |
| δεδομένα () | |
Η νύχτα είναι το βασίλειό μου (γαλλικά: La nuit est mon royaume) είναι Γαλλική δραματική ταινία του 1951 σε σκηνοθεσία Ζορζ Λακόμπ και σενάριο των Μαρσέλ Ριβέ και Σαρλ Σπάακ. Πρωταγωνιστούν οι Ζαν Γκαμπέν, Σιμόν Βελερέ, Σουζάν Ντεσελί, Ρομπέρ Αρνό, Ζεράρ Ουρί και Μαρτέ Μερκαντιέ.[2]
Η υπόθεση περιστρέφεται γύρω από τον σιδηροδρομικό και μηχανοδηγό τρένων Ρέιμοντ Πινσάρ, ο οποίος έχοντας τυφλωθεί μετά από ένα ατύχημα, πρέπει να προσαρμοστεί στη νέα του ζωή ως τυφλός, κυρίως χάρη στην υποστήριξη της οικογένειάς του και άλλων τυφλών, συμπεριλαμβανομένης μιας γυναίκας που υποκύπτει στην γοητεία του.
Πλοκή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στα χειριστήρια της ατμομηχανής του, ο Ρέιμοντ Πινσάρ καίγεται στα μάτια από έναν πίδακα ατμού που στοιχίζει τη ζωή του συναδέλφου του. Παρά τον πόνο, καταφέρνει να σταματήσει μόνος του το τρένο, αποφεύγοντας μια καταστροφή. Το θάρρος του αναγνωρίστηκε από το κράτος και του έδωσε το μετάλλιο της Λεγεώνας της Τιμής, αλλά ο Πινσάρ έχασε την όρασή του. Αν και καθησυχασμένος από τον γιατρό Βοτζουά που του υπόσχεται να τον χειρουργήσει σε οκτώ με δώδεκα μήνες, ο Πινσάρ αγνοεί ότι ο γιατρός του κρύβει την αλήθεια, προτιμώντας να την κρατήσει μόνο για τη μητέρα του πως η τύφλωση του είναι μη αναστρέψιμη.
Αν και υποστηρίζεται από τη μητέρα του, τον κουνιάδο του Ζυλιέν και την αδελφή του Ζερμαίν, ο Ρέιμοντ αφήνει τον εαυτό του να αποθαρρύνεται. Νομίζοντας ότι θα θεραπευόταν, αρνείται να πάει σε κέντρο αποκατάστασης τυφλών. Μόνο με εξαπάτηση από τους οικείους του δέχεται τελικά να πάει.
Με τη συμβουλή της αδερφής Γκαμπριέλ, μιας μοναχής από το κέντρο αποκατάστασης, η μητέρα του Ρέιμοντκ φέρνει έναν τυφλό επισκευαστή ραδιοφώνου, τον Ζαν Γκαγιάρ, για να επισκευάσει μια συσκευή που έχει εσκεμμένα χαλάσει. Η αισιοδοξία και ο δυναμισμός του Γκαγιάρ είναι μεγάλη παρηγοριά για τον Ρέιμοντ που αποφασίζει να πάει στο κέντρο αποκατάστασης για να συνεργαστεί μαζί του στο συνεργείο επισκευής ραδιοφώνων. Στο κέντρο, ο Πινσάρ συναντά τη Λουίζ Λουβό, μια εκ γενετής τυφλή δασκάλα που παραδίδει μαθήματα της γραφής μπράιγ και την οποία ερωτεύεται. Η Λουίζ δεν είναι αναίσθητη, παρόλο που είναι αρραβωνιασμένη με τον προπονητή του κέντρου, τον Λιονέλ Μορό, στον οποίο, ένα βράδυ, αποκαλύπτει την απαισιόδοξη διάγνωση του γιατρού του Πινσάρ.
Κατά τη διάρκεια του ετήσιου εορτασμού του κέντρου, ο Μορό — θολωμένος από τη ζήλια — αποκαλύπτει στον Πινσάρ ότι δεν θα ξαναβρεί ποτέ την όρασή του. Απελπισμένος, ο πρώην σιδηροδρομικός αποφασίζει να αυτοκτονήσει πετώντας κάτω από ένα τρένο, αλλά σώζεται την τελευταία στιγμή από τον Ζυλιέν. Λίγο καιρό αργότερα αποφάσισε να φύγει από το κέντρο. Κατανοώντας τη δειλία του Μορό, η Λουίζ αποφασίζει να χωρίσει μαζί του. Μόνο χάρη στην επιμονή και τα επιχειρήματα της αδελφής Γκάμπριελ, που έχει τυφλωθεί, ο Πινσάρ αποφασίζει να επιστρέψει στο κέντρο, όπου ακολουθεί τα μαθήματα Μπράιγ της Λουίζ, στην οποία προσφέρει ένα μπουκέτο λουλούδια.
Διανομή ρόλων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Ζαν Γκαμπέν - Ρέιμοντ Πινσάρ, μηχανοδηγός τρένων
- Σιμόν Βελερέ - Λουίζ Λουβό, νεαρή τυφλή κοπέλα
- Σουζάν Ντεσελί - μοναχή Γκαμπριέλ
- Ρομπέρ Αρνό - Ζυλιέν Λατούρ, κουνιάδος του Ρέιμοντ
- Ζεράρ Ουρί - Λιονέλ Μορό, προπονητής του κέντρου
- Μαρτέ Μερκαντιέ - Σιμόν, αρραβωνιαστικιά του Ρέιμοντ
- Ζακ Ντινάν - Ζαν Γκαγιάρ, επισκευαστής ραδιοφώνου
- Σεσίλ Ντινιέ - κυρία Πινσάρ, μητέρα του Ρέιμοντ
- Μαρσέλ Αρνό - Ζερμαίν Λατούρ, αδερφή του Ρέιμοντ
- Ζορζ Λανέ - γιατρός Βοτζουά
Παραγωγή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τα γυρίσματα έγιναν στα στούντιο «Franstudio» στο Saint-Maurice du μεταξύ 2 Απριλίου και 9 Ιουνίου 1951. Επίσης πραγματοποιήθηκαν σε εξωτερικούς χώρους στην περιοχή του Παρισιού (κυρίως στη σιδηροδρομική γραμμή μεταξύ Crépy-en-Valois και Ormoy-Villers).
Κυκλοφορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η πρεμιέρα της ταινίας έγινε στις 9 Αυγούστου 1951 στο Παρίσι. Στην Ελλάδα κυκλοφόρησε στις 3 Δεκεμβρίου 1952 στους κινηματογράφους Μαξίμ και Πάνθεον της Αθήνας.[3]
Διακρίσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Ζαν Γκαμπέν για την ερμηνεία του κέρδισε το βραβείο Βόλπι Α' Ανδρικού Ρόλου στο 12ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας.[4]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ www
.imdb .com /title /tt0151785 /releaseinfo. Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2016. - ↑ Aitken p.754
- ↑ «Η ζωή της πόλεως» (PDF). Ψηφιακό Αρχείο Εφημερίδων και Περιοδικού Τύπου - Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος. Εφημερίδα Ελευθερία. 3 Δεκεμβρίου 1952. σελ. 2η. Ανακτήθηκε στις 25 Δεκεμβρίου 2023.
- ↑ «Coppa Volpi for best actors since 1935». labiennale.org. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Ιουλίου 2013. Ανακτήθηκε στις 25 Δεκεμβρίου 2023.
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Aitken, Ian. The Concise Routledge Encyclopedia of the Documentary Film. Routledge, 2013.
