Ηγεμονία του Καμέρος

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Η Ηγεμονία του ΚαμέροςΛος Καμέρος) ήταν συνοριακή ηγεμονία στη Σιέρρα ντε Καμέρος, εντός της επαρχίας της Λα Ριόχα κατά την διάρκεια του Μεσαίωνα και της πρώιμης νεότερης περιόδου. Αρχικώς, αποτελούσε τμήμα των νότιων συνόρων της Ναβάρρας, περιλαμβάνοντας το μεγαλύτερο μέρος των εδαφών του Βασιλείου της Βιγκέρα, κατά το πρώτο τέταρτο του 11ου αιώνα. Μετά το 1076, τέθηκε υπό τον έλεγχο της Καστίλης.

Κατά την διάρκεια του 12ου αιώνα, οι ηγεμόνες του Καμέρος αποτέλεσαν πάτρονες Μοναστήρι Σαν Προυδένσιο ντε Μόντε Λατούρθε, το οποίο αποτέλεσε τόπο ταφής τους. Το 1162, οι Πέδρο και Ντιέγο Χιμένεθ ίδρυσαν τον Κιστερκιανό θυγατρικό οίκο της Σάντα Μαρία ντε Ρούτε. Το 1181, τον μετατόπισαν στο Μόντε Λατούρθε, προκειμένου να «επανιδρύσουν» το παλαιό μοναστήρι στην συγκεκριμένη τοποθεσία, βασιζόμενοι στους κανόνες των Κιστερκιανών.[1]

Ηγεμόνες του Καμέρος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με τον θάνατο του Σιμόν, η ηγεμονία του Καμέρος πέρασε υπό τον έλεγχο του Στέμματος.[4]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Álvarez Borge 2008, σελ. 101.
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 2,6 Lafuente Urién 1999, σελ. 31.
  3. 3,0 3,1 3,2 Álvarez Borge 2008, σελ. 315. Οι συγκεκριμένες ημερομηνιακές διαφορές προέρχονται από τις σχετικές με την ηγεμονία στο Καμέρος σωζόμενες πηγές. Στην πραγματικότητα, η ηγεμονία πιθανώς κληρονομούνταν και διατηρείτο έως τον θάνατο του κατόχου της.
  4. 4,0 4,1 González Crespo 1982, σελ. 396.

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]