Ζαν Ρενό
Ο Χουάν Μορένο υ Ερρέρα-Χιμένεθ (ισπανικά: Juan Moreno y Herrera–Jiménez, 30 Ιουλίου 1948), γνωστός με το καλλιτεχνικό του όνομα Ζαν Ρενό (Jean Reno), είναι ισπανικής καταγωγής Γάλλος ηθοποιός. Εμφανίσθηκε σε γαλλικές, αγγλικές, ιαπωνικές, ισπανικές και ιταλικές ταινίες. Μερικές από αυτές ήταν μεγάλες παραγωγές, όπως οι Γκοτζίλα, Κώδικας Da Vinci και Επικίνδυνη αποστολή, ενώ σε άλλες, ιδίως στις ταινίες του Λυκ Μπεσσόν Απέραντο Γαλάζιο και Λεόν, αλλά και στην ταινία του Κασσοβίτς Πορφυρά Ποτάμια, έχει πρωταγωνιστικό ρόλο, που τις χαρακτηρίζει.[9]
Οικογένεια και σπουδές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Ρενό γεννήθηκε ως Χουάν Μορένο υ Ερρέρα-Χιμένεθ στην Καζαμπλάνκα.[10] Οι γονείς του ήταν Ισπανοί, από την Ανδαλουσία (πόλεις Σανλούκαρ δε Μπαραμέδα και Χερέθ ντε λα Φροντέρα), και εκτός από τον Χουάν απέκτησαν και μια μικρότερη κόρη, τη Μαρία Τερέζα («Μαϊτέ»).[11] Η μητέρα πέθανε όταν ο Ρενό ήταν ακόμα έφηβος.[11] Εκτός από τη μητρική του ισπανική γλώσσα, ο Ρενό έμαθε την αραβική και τη γαλλική μεγαλώνοντας στο Μαρόκο.
Σε ηλικία 17 ετών, ο Ρενό μετανάστευσε στη Γαλλία, όπου σπούδασε ηθοποιία στη Δραματική Σχολή Cours Simon.[12]
Μετά την εγκατάστασή του στη Γαλλία, υπηρέτησε στον γαλλικό στρατό, κάτι που ήταν υποχρεωτικό μετά την απόκτηση της γαλλικής υπηκοότητας από τον ίδιο και την οικογένειά του.
Σταδιοδρομία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Αφότου άρχισε να ασχολείται επαγγελματικά με την υποκριτική στη Γαλλία, ο Χουάν υιοθέτησε τη γαλλική μορφή του ονόματός του (Ζαν) και συντόμευσε το επώνυμό του σε «Ρενό». Εξαιτίας του μεγάλου του παραστήματος (ύψος 1,88 μέτρο), ο Ρενό κλήθηκε να ερμηνεύσει αρχικώς ρόλους «βαριών τύπων». Αργότερα εμφανίσθηκε σε ρομαντικές κωμωδίες και σε περιπέτειες, συχνά σε ρόλο «κακού». Πρωταγωνίστησε σε πολλές ταινίες του Γάλλου σκηνοθέτη Λυκ Μπεσσόν, από την πρώτη ήδη μεγάλου μήκους ταινία του Μπεσσόν (Η τελευταία μάχη, 1983). Η συνεργασία τους συνεχίσθηκε με ταινίες παραγωγής, σεναρίου ή σκηνοθεσίας του Μπεσσόν. Από αυτές, οι ταινίες με τη μεγαλύτερη εμπορική επιτυχία και τις καλύτερες κριτικές ήταν οι Απέραντο Γαλάζιο (1988), Νικίτα (1990) και Λεόν (1994). Ως ηθοποιός φωνής, ο Ρενό έπαιξε τον ρόλο του Μουφάσα στη γαλλόφωνη έκδοση του Βασιλιά των Λιονταριών, ενώ στη συνέχεια μετακινήθηκε στον καθαυτό αμερικανικό κινηματογράφο, παίζοντας σε ταινίες με γνωστούς ηθοποιούς: Τέτοιες ταινίες ήταν οι Ερωτικό Φιλί (1995) με τους Μεγκ Ράιαν και Κέβιν Κλάιν, Επικίνδυνη αποστολή (1996) με τον Τομ Κρουζ, Ronin (1998) με τον Ρόμπερτ Ντε Νίρο και Γκοτζίλα (1998) με τον Μάθιου Μπρόντερικ. Ωστόσο, ο Ρενό απέρριψε τον ρόλο του Πράκτορα Σμιθ στην ταινία The Matrix. Δεν ξέχασε επίσης τις γαλλικές παραγωγές, παίζοντας στα έργα Πορφυρά Ποτάμια (2000) και Jet Lag (Décalage horaire, 2002), που ήταν μεγάλη εμπορική επιτυχία στη Γαλλία.
Ο Ρενό είχε εξέχοντα ρόλο στην εκδοχή του 2006 του Ροζ Πάνθηρα και στη συνέχειά της Ο Ροζ Πάνθηρας 2. Χαρακτηριστικός είναι και ο ρόλος του αστυνόμου Μπεζύ Φας στην ταίνια Κώδικας Da Vinci.
Σε άλλα μέσα, ο Ρενό δάνεισε τη μορφή του στον πρωταγωνιστή στο δημοφιλές βιντεοπαιχνίδι Onimusha Ζακ Μπλανκ, ενώ έχει παίξει σε τηλεοπτικές διαφημίσεις, π.χ. ως Doraemon για την Toyota.[13]
Προσωπική ζωή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η πρώτη σύζυγος του Ζαν Ρενό, από το 1977, ήταν η Γαλλίδα Ζενεβιέβ, με την οποία απέκτησαν μία θυγατέρα, τη Σάντρα (γενν. 1978), και έναν γιο, τον Μικαέλ (γενν. 1980). Χώρισαν ωστόσο το 1995 και το επόμενο έτος ο Ρενό νυμφεύθηκε τη Ναταλί Ντύσκιεβιτς (Nathalie Dyszkiewicz), μια Πολωνίδα που εργαζόταν ως μοντέλο, με την οποία απέκτησαν έναν γιο, τον Τομ (γενν. 1996), και μια θυγατέρα, τη Σερένα (γενν. 1998), αλλά χώρισαν το 2001.
Στις 29 Ιουλίου 2006 ο ηθοποιός πήρε μια τρίτη σύζυγο, τη Βρετανίδα (αλλά πολωνικής επίσης καταγωγής) ηθοποιό και μοντέλο Ζοφία Μπορούκα (Zofia Borucka, τότε 35 ετών).[14] Κουμπάρος τους ήταν ο μετέπειτα πρόεδρος της Γαλλίας (και τότε υποψήφιος) Νικολά Σαρκοζί.[15][16] Ο πρώτος γιος τους, ο Σιέλο, γεννήθηκε τον Ιούλιο του 2009 στη Νέα Υόρκη, ενώ ο δεύτερος, ο Ντην, γεννήθηκε τον Σεπτέμβριο του 2011.
Ο Ζαν Ρενό διατηρεί τρεις κατοικίες: στο Παρίσι, στη Μαλαισία και στο Λος Άντζελες.[17]
Φιλμογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Κινηματογράφος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]| Έτος | Τίτλος | Ρόλος | Σημειώσεις |
|---|---|---|---|
| 1978 | L'Hypothèse du tableau volé | ||
| 1979 | Η λάμψη μιας γυναίκας | τροχονόμος | ταινία του Κώστα Γαβρά |
| 1980 | The Moroccan Stallion | ||
| 1982 | La Passante du Sans-Souci | θυμωμένος άνδρας | |
| 1983 | Signes extérieurs de richesse | Μαρκ Λετελιέ | |
| 1983 | Η τελευταία μάχη | Το Κτήνος | |
| 1985 | Le téléphone sonne toujours deux fois!! | έμπιστος του Μαραίν | |
| 1985 | Μια νύχτα στον Υπόγειο | «Ντράμερ» | |
| 1988 | Απέραντο Γαλάζιο | Έντσο Μολινάρι | Υποψήφιος για Βραβείο Σεζάρ |
| 1990 | Νικίτα | Βικτόρ «ο καθαριστής» | |
| 1991 | L'Homme au masque d'or | πατήρ Βικτόριο Γκαετάνο | |
| 1991 | Loulou Graffiti | Πικ λα Λυν | |
| 1991 | L'Opération Corned-Beef | Φιλίπ Μπουλιέ | |
| 1992 | Οι αερομαχίες του Πόρκο Ρόσο | Πόρκο Ρόσο | φωνή σε ταινία κινούμενων σχεδίων |
| 1993 | Οι επισκέπτες | Γοδεφρείδος ντε Παπενκούρ, κόμης του Montmirail | Υποψήφιος για Βραβείο Σεζάρ καλύτερου ηθοποιού |
| 1993 | La Vis | Κύριος K | |
| 1993 | Paranoïa | ταινία μικρού μήκους | |
| 1993 | Flight from Justice | Σαρλί Μπερ | τηλεταινία |
| 1993 | Το απίθανο Ταξίδι | Shadow | φωνή στο γαλλικό ντουμπλάρισμα |
| 1994 | Ο Βασιλιάς των Λιονταριών | Μουφάσα | φωνή σε ταινία κινούμενων σχεδίων |
| 1994 | Λεόν | Λεόνε («Λεόν») Μοντάνα | Υποψήφιος για Βραβείο Σεζάρ καλύτερου ηθοποιού |
| 1995 | Les Truffes | Πατρίκ | |
| 1995 | Ερωτικό Φιλί | επιθεωρητής Ζαν-Πωλ Καρντόν | |
| 1995 | Πέρα από τα σύννεφα | Κάρλο | |
| 1996 | Επικίνδυνη αποστολή | Φραντς Κρήγκερ | |
| 1996 | Le Jaguar | Ζαν Καμπανά | |
| 1997 | Όλα για τη Ροζάνα | Μαρτσέλλο | |
| 1997 | Un amour de sorcière | Μολόκ | |
| 1997 | Les Soeurs Soleil | θεατής | |
| 1998 | Οι επισκέπτες ΙΙ | Κόμης Γοδεφρείδος του Montmirail | |
| 1998 | Γκοτζίλα | Φιλίπ Ροασέ | |
| 1998 | Ronin | Βενσάν | |
| 1999 | The Book That Wrote Itself | ο εαυτός του | |
| 2000 | Πορφυρά Ποτάμια | Πιερ Νιμάνς | Υποψήφιος για Βραβείο Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου: καλύτερου Ευρωπαίου ηθοποιού |
| 2001 | Οι περαστικοί | Κόμης Τιμπώ του Μαλφέτ | |
| 2001 | Η χαμένη Ατλαντίδα | Βιντσέντσο («Βίνυ») Σαλτορίνι | φωνή σε ταινία κινούμενων σχεδίων |
| 2001 | Κληρονομώ την... κόρη μου! (Wasabi) | Υμπέρ Φιορεντινί | |
| 2002 | Décalage horaire | Φελίξ | |
| 2002 | Rollerball | Αλέξης Πέτροβιτς | |
| 2003 | Οι σπεσιαλίστες | Ρούμπυ | |
| 2004 | Πορφυρά Ποτάμια 2: Οι Άγγελοι της Αποκάλυψης | επιθεωρητής Νιμάνς | |
| 2004 | Hotel Rwanda | κ. Τιλάν | δεν αναγράφεται στους τίτλους |
| 2004 | Τρελή καταδίωξη στην Κορσική (L'Enquête Corse) | Αντζ Λεόνι | |
| 2005 | Η Αυτοκρατορία των Λύκων | Ζαν-Λουί Σιφέρ | |
| 2005 | Ο τίγρης και το χιόνι | Φουάντ | |
| 2006 | Ο Ροζ Πάνθηρας | Ζιλμπέρ Ποντόν | |
| 2006 | Flyboys | σμηναγός Ζωρζ Τενώ | |
| 2006 | Κώδικας Da Vinci | αστυνόμος Μπεζύ Φας | |
| 2006 | Ποντικούπολη | Λε Φρογκ | φωνή σε ταινία κινούμενων σχεδίων (στην αγγλική και στη γαλλική εκδοχή) |
| 2008 | Cash | Μαξίμ - Dubreuil | |
| 2009 | Ο Ροζ Πάνθηρας 2 | Ζιλμπέρ Ποντόν | |
| 2009 | Ο όρκος της Μαφίας | Μίλο Μαλακιάν | |
| 2009 | Ζευγάρια στα βαθιά | Μαρσέλ | |
| 2009 | Πάνοπλοι | Κουίν | |
| 2010 | Τη νύχτα που χάθηκαν τα αστέρια | δρ. Sheinbaum | |
| 2010 | Ο Φιλόσοφος | Μπάτζιο | |
| 2010 | 22 σφαίρες | Σαρλύ Ματεΐ | |
| 2011 | Ζωολογικός τύπος | Μπέρνι ο γορίλλας | φωνή στο γαλλικό ντουμπλάρισμα |
| 2011 | You Don't Choose Your Family | γιατρός Λουίξ | |
| 2011 | Margaret | Ραμόν | |
| 2012 | Alex Cross | Ζιλ Μερσιέ | |
| 2012 | Ο Σεφ και ο Σεφ του | Αλεξάντρ Λαγκάρντ | |
| 2012 | Le Jour des Corneilles | πατήρ Κουρζ | |
| 2013 | Days and Nights | Λούις | |
| 2014 | Avis de mistral | Πωλ | |
| 2014 | Το μυστικό της ευτυχίας | δρ. Ντιέγο Μπαρέσκο | |
| 2014 | Benoît Brisefer : Les Taxis rouges | Πουαλονέ | |
| 2015 | Οι Επίλεκτοι | Σερζ Μπυρέν | |
| 2015 | Brothers of the Wind | Danzer | |
| 2016 | The Last Face | δρ. Μεχμέτ Λοβ | |
| 2016 | Πάμε για Επανάσταση; | Κόμης Γοδεφρείδος του Montmirail | |
| 2016 | Η μεγάλη υπόσχεση | ναύαρχος Λουί Νταρτίζ ντυ Φουρνέ | |
| 2017 | Για Ονομα του Θεού! (Mes trésors) | Πατρίκ | |
| 2017 | Το κορίτσι στην ομίχλη | Αουγκούστο Φλόρες | |
| 2017 | The Adventurers | Πιερ | |
| 2019 | 4 latas | Ζαν Πιερ | |
| 2019 | Cold Blood | Χένρυ | |
| 2019 | Ο Βασιλιάς των Λιονταριών | Μουφάσα | φωνή σε ταινία κινούμενων σχεδίων |
| 2019 | Waiting for Anya | Ανρί | τελευταίο στάδιο παραγωγής |
| 2019 | Polina and the Mystery of a Film Studio | ολόγραμμα | τελευταίο στάδιο παραγωγής |
| 2020 | The Manuscript | Le Grenouille | γυρίσματα |
| TBA | Da 5 Bloods | τελευταίο στάδιο παραγωγής |
Τηλεοπτική σειρά
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Jo (8 επεισόδια), στον ρόλο του Τζο Σαιν-Κλαιρ
Θεατρικές παραστάσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- 1977 : Prends bien garde aux zeppelins
- 1978 : Ecce Homo
- 1978 : Celimare le bien-aimé
- 1979 : Je romps et ne plie pas
- 1979 : Société Un
- 1981 : La Manufacture
- 1984 : Terre étrangère
- 1989 : Andromaque
- 1991 : Montserrat
- 2006 : Les Grandes Occasions
- 2015 : Nos femmes
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 10 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ www
.parismatch .com /People /Jean-Reno-ne-croit-pas-a-l-integration-des-musulmans-en-France-988645. - ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 12546231d. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ CONOR.SI. 12585827.
- ↑ www
.laprovence .com /article /edition-arles /6002638 /anne-poniatowski-elue-maire-jean-reno-maitre-de-ceremonie .html. - ↑ «Le Figaro». (Γαλλικά, Αγγλικά) Le Figaro. Société du Figaro. Παρίσι. 14 Ιουλίου 2008.
- ↑ www
.europeanfilmacademy .org /European-Film-Awards-Winners-2000 .73 .0 .html. Ανακτήθηκε στις 14 Δεκεμβρίου 2019. - ↑ «Journal officiel de la République française». (Γαλλικά) Journal officiel de la République française. PRER2412662D. Ανακτήθηκε στις 9 Ιουλίου 2024.
- ↑ Biography for Jean Reno - IMDb
- ↑ «Jean Reno - scheda attore». Film.it (στα Ιταλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Οκτωβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 30 Απριλίου 2010.
- 1 2 Dawson, Angela (10 Μαΐου 2006). «Jean Reno cracks the Code». AllBusiness.com. Nielsen Business Media, Inc. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Αυγούστου 2011. Ανακτήθηκε στις 30 Απριλίου 2010.
- ↑ «Jean Reno Biography». Yahoo! Movies. Yahoo. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Μαΐου 2011. Ανακτήθηκε στις 30 Απριλίου 2010.
- ↑ Loo, Egan (18 Νοεμβρίου 2011). «Film star Jean Reno's live-action Doraemon ad streamed». Anime News Network. http://www.animenewsnetwork.com/news/2011-11-18/film-star-jean-reno-live-action-doraemon-ad-streamed. Ανακτήθηκε στις 9 Δεκεμβρίου 2018.
- ↑ «Da Vinci Code Actor Jean Reno Weds». People.com (Time Inc.). 30 Ιουλίου 2006. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2016-08-27. https://web.archive.org/web/20160827213045/http://www.people.com/people/article/0,,1220491,00.html. Ανακτήθηκε στις 17 Ιουνίου 2016.
- ↑ Melillo, Wendy (4 Ιουνίου 2007). «What the French Taught Us». Ad Week (Nielsen Business Media, Inc.). http://www.adweek.com/aw/magazine/article_display.jsp?vnu_content_id=1003593198. Ανακτήθηκε στις 9 Δεκεμβρίου 2018.
- ↑ «Les acteurs qui soutiennent des candidats: Jean Reno - Nicolas Sarkozy». Linternaute (στα Γαλλικά). 2007. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Οκτωβρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 30 Απριλίου 2010.
- ↑ «Jean Reno Trivia: 26 amazing facts about the french actor! (List) | Useless Daily: The amazing facts, news & trivia free newsletter!». www.uselessdaily.com. Ανακτήθηκε στις 28 Δεκεμβρίου 2019.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Ζαν Ρενό στην IMDb (Αγγλικά)
- Ζαν Ρενό στο Rotten Tomatoes (Αγγλικά)
- Ζαν Ρενό στο Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου (Αγγλικά)
- «Jean Reno: Cannes, Codes, and... Bouillabaisse» (συνέντευξη στο MPM)
