Ζαν-Μπερνάρ Πουί
| Ζαν-Μπερνάρ Πουί | |
|---|---|
.jpg) | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 2 Ιανουαρίου 1946[1][2][1] Παρίσι |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά[3] |
| Σπουδές | Λύκειο Ερρίκος Δ' Πανεπιστήμιο Παντεόν-Σορμπόν École pratique des hautes études |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | σεναριογράφος συγγραφέας collection manager μυθιστοριογράφος συγγραφέας αστυνομικών έργων |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | Trophées 813 (1992) d:Q3114770 (1996) d:Q3405586 (2007) Prix de l'Humour noir (2008) |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Ζαν-Μπερνάρ Πουί (γαλλικά: Jean-Bernard Pouy), γεννημένος στις 2 Ιανουαρίου 1946 στο Παρίσι, είναι Γάλλος συγγραφέας αστυνομικών - νουάρ μυθιστορημάτων και διευθυντής λογοτεχνικών σειρών.[4]
Πολυβραβευμένος συγγραφέας με μεγάλες επιτυχίες, έχει δημοσιεύσει πάνω από 130 μυθιστορήματα και πολυάριθμα διηγήματα.[5]
Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Ζαν-Μπερνάρ Πουί γεννήθηκε στις 2 Ιανουαρίου 1946 στο Παρίσι. Ο πατέρας του ήταν σιδηροδρομικός υπάλληλος. Σπούδασε ιστορία τέχνης (τμήμα κινηματογράφου) και άσκησε διάφορα επαγγέλματα μέχρι την ηλικία των 35 ετών, όταν η συγγραφή έγινε η κύρια ασχολία του. Εργαζόμενος σε λύκειο του Ιβρί, μαθητές του ζήτησαν να τους διηγηθεί τα βιώματά του από τον Μάη του '68, έτσι έγραψε το πρώτο του μυθιστόρημα Ο Σπινόζα γαμάει τον Χέγκελ, το οποίο εκδόθηκε λίγα χρόνια αργότερα, το 1983.[6] Το έργο, με ειρωνική και κυνική ματιά στον Μάιο του '68 αναδημοσιεύτηκε πολλές φορές και ακολούθησαν δύο συνέχειες. Με το δεύτερο μυθιστόρημά του, Κάψαμε μία Αγία (2001), μπήκε στη «Μαύρη Σειρά» των εκδόσεων Γκαλιμάρ, ενώ συνεχίζει να δημοσιεύει σε πολλούς άλλους εκδότες. Λάτρης της γλώσσας και της λογοτεχνίας, γράφει νουάρ μυθιστορήματα και διηγήματα, ανάμεσα στην κοινωνική κριτική και το ανατρεπτικό, αναρχικό χιούμορ, επηρεασμένος από την πειραματική γραφή ΟυΛιΠό, και επιβάλλει συνεχώς τυπικούς και αφηγηματικούς περιορισμούς στον εαυτό του, προσφέροντας πάντα στον αναγνώστη πολλά επίπεδα ανάγνωσης.[7]
Είναι ο εισηγητής αρκετών αστυνομικών λογοτεχνικών σειρών (Zèbres, Le Poulpe, Pierre de Gondol, Série grise, Tourisme και polar, Suite noire). Είναι ο δημιουργός του χαρακτήρα Γκαμπριέλ Λεκουβρέρ, γνωστού ως το Χταπόδι.[8]
Παραγωγικός και πολύπλευρος συγγραφέας, ο Ζαν-Μπερνάρ Πουί έκανε εκπομπές στον σταθμό Γαλλία-Πολιτισμός, είναι επίσης αρθρογράφος και σκιτσογράφος. Έχει δημοσιεύσει μυθιστορήματα, διηγήματα, ποιήματα, θεατρικά έργα, δοκίμια και σενάρια για κόμικς και ταινίες.[9]
Το 2002 δημοσίευσε το μυθιστόρημα Le Merle (Το Κοτσύφι), δηλώνοντας ότι το μετέφρασε από τα γερμανικά. Αφορμή υπήρξε η δήλωση κάποιου κατά τη διάρκεια συζήτησης ότι «Μόνο η γερμανική λογοτεχνία αξίζει». Η πρόκληση τον διασκέδασε και ο Πουί αποφάσισε ότι τουλάχιστον ένα από τα γραπτά του θα τοποθετηθεί στο ράφι της γερμανικής λογοτεχνίας. Έτσι, εφηύρε τον Γερμανό Άρθουρ Κελτ, συγγραφέα ενός μόνο βιβλίου, του Le Merle, έγραψε μια βιογραφία του και έπειτα τον ανέφερε αρκετές φορές στα μυθιστορήματά του. Τόσο πειστικά, που ένας κριτικός ισχυρίστηκε ότι διάβασε αυτό το «πολύ όμορφο εξαντλημένο βιβλίο». Στη συνέχεια, ο Πουί έγραψε το μυθιστόρημα Le Merle, υπονοώντας ότι ήταν μόνο ο μεταφραστής του Άρθουρ Κελτ.[7][10]
Τα έργα του έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες, μεταξύ των οποίων και στα ελληνικά. Έχει τιμηθεί με βραβεία τόσο για μεμονωμένα μυθιστορήματα όσο και για το σύνολο του έργου του.
Επιλογή έργων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- 1983: Spinoza encule Hegel - ελλην. τίτλος: Ο Σπινόζα γαμάει τον Χέγκελ, εκδόσεις Oposito, 2018, μετάφραση: Ζ. Δ. Αϊναλής
- 1984: Nous avons brûlé une sainte - Κάψαμε μία Αγία
- 1987: L'Homme à l'oreille croquée - ελλην.τίτλος: Το αγόρι με το φαγωμένο αφτί, εκδόσεις Πόλις, 2000, μετάφραση: Αλέξης Εμμανουήλ
- 1997: La Vie Duraille
- 1989: Le Cinéma de papa
- 1992: RN86 (Route nationale 86) - ελλην. τίτλος: Εθνική 86, εκδόσεις Άγρα, 2018, μετάφραση: Σπύρος Γιανναράς
- 1998: Le Poulpe - ελλην. τίτλος: Θάνατος στις ράγες, εκδόσεις Μεταίχμιο, 2004, μετάφραση: Ειρήνη Τσολακέλλη
- 1999: La Belle de Fontenay
- 1999: Larchmutz 5632 - ελλην. τίτλος: Η τελευταία παγίδα, εκδόσεις Πόλις, 2002, μετάφραση: Κώστας Κατσουλάρης
- 2002: Le Merle, Το Κοτσύφι, με το ψευδώνυμο Άρθουρ Κελτ
- 2003: H4blues
- 2006: L'Encyclopédie des cancres, des rebelles et autres génies (με τον Σερζ Μπλοκ και την Αν Μπλανσάρ) - ελλην. τίτλος:Το βιβλίο των ανεπίδεκτων, των ατίθασων και άλλων ιδιοφυών, εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα, 2008, μετάφραση: Εύη Βαγγελάτου
- 2009: Rosbif saignant
- 2015: Tout doit disparaître
- 2021: La Mère noire
- 2021: Chassé-croisé
- 2022: En attendant Dogo
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 (Γαλλικά) NooSFere. 388. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 2,0 2,1 (Γαλλικά) BD Gest'. 8411. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb11920505c. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ . «lisez.com/auteur/jean-bernard-pouy».
- ↑ . «lexpress.fr/culture/livre/jean-bernard-pouy-le-roman-noir-est-militant».
- ↑ . «librofilo.blogspot.com/Ο παππούς του πολάρ χτυπάει αλύπητα ("Ο Σπινόζα γαμάει τον Χέγκελ " και "Εθνική 86")».
- ↑ 7,0 7,1 . «fayard.fr/auteurs/jean-bernard-pouy».
- ↑ . «babelio.com/auteur/Jean-Bernard-Pouy/».
- ↑ . «imdb.com/title/Les keufs/1987».
- ↑ . «babelio.com/livres/Pouy-Le-merle-dArthur-Keelt».
|
