Εύα Φίσερ
| Εύα Φίσερ | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 19 Νοεμβρίου 1920 Daruvar |
| Θάνατος | 7 Ιουλίου 2015 Ρώμη |
| Χώρα πολιτογράφησης | Κροατία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Κροατικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ζωγράφος[1] |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Η Εύα Φίσερ ( Νταρουβάρ, 19 Νοεμβρίου 1920 – Ρώμη, 7 Ιουλίου 2015) ήταν μια Ιταλίδα καλλιτέχνιδα, γεννημένη στην Κροατία, που ζωγράφησε σε ελαιογραφίες, ακουαρέλες, και επίσης ασχολήθηκε με τη χαρακτική και τη λιθογραφία. [2] [3]
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Εύα Φίσερ γεννήθηκε στο Νταρουβάρ (σημερινή Κροατία) το 1920. Ο πατέρας της, Λεοπόλντ, ήταν ο Αρχιραβίνος της κοινότητας και ένας διάσημος Ταλμουδιστής. Απελάθηκε από τους Ναζί από τη Γιουγκοσλαβία πριν από το ξέσπασμα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου μαζί με περισσότερα από τριάντα μέλη της οικογένειάς της. Πολύ λίγοι επέζησαν από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Η Φίσερ μπόρεσε να αποφοιτήσει από την Ακαδημία Καλών Τεχνών στη Λυών, λίγο πριν το ξέσπασμα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. [4]
Η Φίσερ συνελήφθη στο Βελιγράδι και φυλακίστηκε με τη μητέρα της και τον μικρότερο αδερφό της στο στρατόπεδο φυλακών Βαλεγκράντε στο κροατικό νησί Κόρτσουλα, τότε υπό τη διοίκηση της φασιστικής Ιταλίας. Αυτή και ο αδελφός της επετράπη να βοηθήσουν την άρρωστη μητέρα της στο νοσοκομείο του Σπλιτ. Αργότερα τους δόθηκε άδεια να μεταφερθούν στη Μπολόνια. Το 1943, μετά το ξέσπασμα του Ιταλικού Εμφυλίου Πολέμου, η Φίσερ πήγε κρυφά με την οικογένειά της και υιοθέτησαν το επώνυμο "Βεντούρι". Άρχισε να συνεργάζεται με το «Partito d'Azione» (ένα κίνημα αντίστασης ενάντια στη ναζιστική κατοχή) και συναντήθηκε με την παρτιζάνα Βάντα Βαρόττι [5] και τον Μάσιμο Μασέι.
Στο τέλος του πολέμου η Φίσερ μετακόμισε στη Ρώμη. Εντάχθηκε σε μια ομάδα καλλιτεχνών στη Βία Μαργκούτα και έγινε στενή φίλη του Τζιοβάνι Ομοτσιόλι. [6] Καθοριστική στιγμή ήταν η συνάντησή της με τον Πάμπλο Πικάσο κατά τη διάρκεια ενός πάρτι στο σπίτι του Λουκίνο Βισκόντι. Μιλούσαν το μεγαλύτερο μέρος της νύχτας και εκείνος την ενθάρρυνε να συνεχίσει τη δουλειά της και να συνεχίσει την έρευνά της για τα σκάφη και την αρχιτεκτονική του Νότου στην ζωγραφική της. Μετακόμισε στο Παρίσι, όπου έζησε για μεγάλο χρονικό διάστημα στο Σαν Ζερμέν ντε Πρε και έγινε φίλη με τον Μαρκ Σαγκάλ και τον Οσίπ Ζάντκιν.
Τη δεκαετία του 1960, η Φίσερ εξέθεσε στην γκαλερί Λεφέβρ στο Λονδίνο, όπου ο Ιταλός ζωγράφος Μοντιλιάνι πραγματοποίησε την τελευταία ατομική του έκθεση. Το 1992 ο Ιταλός συνθέτης Ένιο Μορικόνε [7] έγραψε και ηχογράφησε μουσική για μια από τις εκθέσεις της, για να συγκεντρωθεί αργότερα στον κατάλογο άλμπουμ/έκθεσης Η Εύα Φίσερ, ζωγράφος. [8]
Βιβλιογραφικές αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Giuseppe Marchiori, Eva Fischer, Sperling & Kupfer: Μιλάνο, 1957
- Πίνακες της Eva Fischer, Lefevre Gallery, Λονδίνο, 1960
- Jacopo Recupero, Eva Fischer: 39 Engravings and 21 Lithographs, Cidac, Ρώμη 1978
- Jacopo Recupero and Elio Toaff, Eva Fischer: Yad Vashem, Abef Press, Λονδίνο, 1989
- Ennio Morricone, A Eva Fischer, Pittore, Forum Studios, Ρώμη, 1992
Σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ (Αγγλικά) Union List of Artist Names. 8 Αυγούστου 2021. 500081603. Ανακτήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 2024.
- ↑ Recupero, J. 39 Engravings and 21 Lithographs (Cidac, Rome: 1978)
- ↑ «E' morta oggi a Roma la pittrice Eva Fischer» (στα Italian). adnkronos. Ανακτήθηκε στις 13 Ιουλίου 2015.
- ↑ http://www.artport.it
- ↑ «Varotti Wanda - Storia e Memoria di Bologna».
- ↑ https://www.centopittoriviamargutta.it/chi-siamo/
- ↑ «How Jewish themes inspired Ennio Morricone».
- ↑ Ennio Morricone A Eva Fischer, Pittore (Forum Studios, 1992)
|