Ευσπλαχνία

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Ευσπλαχνία ή συμπόνια είναι συναίσθημα που παρακινεί τους ανθρώπους για να βοηθήσουν στην αντιμετώπιση των σωματικών, ψυχικών ή συναισθηματικών πόνων συνανθρώπων τους. Η ευσπλαχνία συχνά θεωρείται ότι περιέχει ευαισθησία, η οποία είναι μια συναισθηματική πτυχή του πόνου. Αν και, όταν βασίζεται σε έννοιες όπως η δικαιοσύνη και η αλληλεξάρτηση, μπορεί να θεωρηθεί ως ορθολογικής φύσης και η εφαρμογή του να κατανοηθεί ως δραστηριότητα που βασίζεται επίσης σε ορθή κρίση.

Οι ιδιότητες της ευσπλαχνίας είναι η υπομονή και η σοφία, καλοσύνη και επιμονή, ζεστασιά και αποφασιστικότητα. Είναι συχνά, αν και όχι αναπόφευκτα, το βασικό συστατικό σε αυτό που εκδηλώνεται στο κοινωνικό πλαίσιο ως αλτρουισμός.

Εικάζεται ότι η συμπόνια είναι απλώς συνδυασμός αγάπης και θλίψης, όχι ένα ξεχωριστό συναίσθημα.[1] Από την άποψη της εξελικτικής ψυχολογίας, η ευσπλαχνία μπορεί να θεωρηθεί ως μια ξεχωριστή συναισθηματική κατάσταση, η οποία μπορεί να διαφοροποιηθεί από την αγωνία, τη θλίψη και την αγάπη.[2][3][4]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Shaver, P; J Schwartz; D Kirson; C O'Connor (June 1987). «Emotion knowledge: further exploration of a prototype approach». Journal of Personality and Social Psychology 52 (6): 1061–1086. doi:10.1037/0022-3514.52.6.1061. PMID 3598857. https://archive.org/details/sim_journal-of-personality-and-social-psychology_1987-06_52_6/page/1061. 
  2. Bowlby, John (1983). Attachment: Attachment and Loss Volume One. New York, NY: Basic Books. 
  3. Haidt, Jonathan (2003). The Moral Emotions. Oxford: Oxford University Press. σελίδες 852–870. 
  4. Keltner, Dacher· Jonathan Haidt· Michelle Shiota (2006). Social Functionalism and the Evolution of Emotions. New York: Psychology Press. σελίδες 115–142.