Ευκλείδας (νομισματοκόπτης)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ευκλείδας
Γέννηση5ος αιώνας π.Χ.
Θάνατος4ος αιώνας π.Χ.
Χώρα πολιτογράφησηςΣυρακούσες
Ιδιότητανομισματοκόπτης
Commons page Σχετικά πολυμέσα
Τετράδραχμο του Ευκλείδα. περ. 405 - 400 π. Χ.; Στο οπισθότυπο εικονίζεται η κεφαλή της θεάς Αθηνάς σε τρία τέταρτα, δεξιά και αριστερά δελφίνια βουτάν, στα δεξιά η υπογραφή EYK – ΛEIΔ / A. Στον εμπροσθότυπο: Τέθριππο με Νίκη
Τετράδραχμο, περ. 415 - 400 π. Χ.; Οπισθότυπο: Κεφαλή της θεάς Αρέθουσας με δελφίνια που κολυμπούν, δεξιά η υπογραφή ΕΥΚΛ / ΕΙΔΑ. Εμπροσθότυπο: τέθριππο με Νίκη, υπογεγραμμένο από τον Εύμενο (ΕΥΜΗΝΟΥ)

Ο Ευκλείδας υπήρξε αρχαίος Έλληνας νομισματοκόπτης που ήκμασε μεταξύ 415 και 390 π.Χ. στις Συρακούσες. Συναντάμε την υπογραφή του σε νομίσματα σχεδόν όλης της εποχής της νομισματοκοπίας των Συρακουσών. Θεωρείται ισάξιος των δύο άλλων συγχρόνων του και ανταγωνιστών του, του Κίμωνα και του Ευαίνετου. Ίσως να είναι ο πρώτος νομισματοκόπτης που κατάφερε να απεικονίσει πρόσωπο θεότητας σε τρία τέταρτα, υλοποιώντας τα καλλιτεχνικά ιδεώδη της εποχής του. Εικονίζει κατεξοχήν την κεφαλή της θεάς Αθηνάς με πρότυπο την Αθηνά Παρθένο του Φειδία. Διακρίνουμε δύο μήτρες που κατασκεύασε για την εκτύπωση του οπισθότυπου των νομισμάτων. Οι μήτρες παρουσιάζουν σημαντικές φθορές από τη συνεχή χρήση, παρέμειναν όμως εν ενεργεία για περισσότερο διάστημα. Πριν από την εποχή του Ευκλείδα το οπισθότυπο των Συρακουσιανών νομισμάτων διακοσμούσε η θεά Αρέθουσα. Η θεματική αλλαγή είχε πολιτικούς λόγους, αφού το έτος 413 π.Χ. οι Συρακούσιοι αμύνθηκαν με επιτυχία εναντίον της εισβολής των Αθηναίων, και γι' αυτό ως επίδειξη πολιτικής και στρατιωτικής υπεροχής προτίμησαν από τότε τη θεά Αθηνά.

Εκτός από τετράδραχμα ο Ευκλείδας χάραξε τις μήτρες και μικρότερων νομισμάτων με τη θεά Αθηνά σε τρία τέταρτα, τις οποίες όμως δεν υπέγραψε. Η καλλιτεχνική του επιρροή έγινε αισθητή μέχρι τη Μικρά Ασία.

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Χέρμπερτ Καν: Eukleidas. In: Rainer Vollkommer (Herausgeber): Künstlerlexikon der Antike. Nikol, Hamburg 2007, S. 224–225.