Μετάβαση στο περιεχόμενο

Ερρίκος του Αλμαίν

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ερρίκος του Αλμαίν
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση2  Νοεμβρίου 1235 ή 2  Νοεμβρίου 1235[1]
Haughley Castle
Θάνατος13  Μαρτίου 1271 ή 13  Μαρτίου 1271[1][2]
Βιτέρμπο
Αιτία θανάτουτραύμα από μαχαίρι
Συνθήκες θανάτουανθρωποκτονία
Τόπος ταφήςHailes Abbey
Χώρα πολιτογράφησηςΒασίλειο της Αγγλίας
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητααριστοκράτης
Οικογένεια
ΣύζυγοςConstance of Béarn (από 1269)[3]
ΓονείςΡιχάρδος Α΄ της Κορνουάλης[4] και Isabel Marshal[4]
ΑδέλφιαAmice de Clare
Isabella of Gloucester and Hertford
Richard de Clare, 6th Earl of Gloucester
Εδμόνδος της Κορνουάλης
ΟικογένειαΟίκος του Ανζού
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Ερρίκος του Αλμαίν (Henri d'Almayne, 2 Νοεμβρίου 1235 - 13 Μαρτίου 1271) από τον Οίκο του Ανζού ήταν γιος του Ριχάρδου της Κορνουάλης και της Ισαβέλλας Μαρσάλ.[5][6] Το προσωνύμιο "Αλμαίν" (γαλλ. Allemagne = Γερμανία) του δόθηκε από τους αριστοκρατικούς κύκλους της Βρετανίας και έχει σχέση με την εκλογή του πατέρα του στη θέση του βασιλιά της Γερμανίας.[7][8]

Ο Ερρίκος στέφτηκε ιππότης μετά τη στέψη του πατέρα του στο Άαχεν στις 17 Μαΐου 1257 σύμφωνα με τα Γερμανικά έθιμα. Οι θείοι του ήταν ο Ερρίκος Γ΄ της Αγγλίας και Σιμόν ντε Μοντφόρντ βρέθηκαν σε εμφύλια σύγκρουση στον "Α΄ Πόλεμο των Βαρόνων", ο Ερρίκος αφού άλλαξε στάση πολλές φορές τελικά υποστήριξε τους βασιλικούς και ήταν ένας από τους ομήρους στη μάχη του Λιους (1264), κρατήθηκε στο Γουόλινγκφορντ και στη συνέχεια ελευθερώθηκε.[9][10] Συμμετείχε στην Η΄ Σταυροφορία (1268), o ξάδελφος του Εδουάρδο Α΄ της Αγγλίας τον έστειλε από τη Σικελία στη Γασκώνη μετά τις ταραχές που είχαν ξεσπάσει στην περιοχή για να κλείσει ειρήνη, επέστρεψε με τον Φίλιππο Γ΄ της Γαλλίας και τον Κάρολος τον Ανδεγαυό.

Ο Ερρίκος δολοφονήθηκε στο Βιτέρμπο στις 13 Μαρτίου 1271 από τα ξαδέλφια του Γκυ και Σιμόν τον νεώτερο, γιο του Σιμόν 6ου κόμη του Λέστερ για εκδίκηση λόγω του αποκεφαλισμού του πατέρα τους και του μεγαλύτερου αδελφού τους στη "μάχη του Ιβσάμ".[11] Η πράξη αναφέρεται από τον Δάντη που τοποθέτησε τον Γκυ του Μόντφορντ στον έβδομο κύκλο της κόλασης στο έργο του Θεία Κωμωδία που έγραψε 40 χρόνια μετά τον θάνατο του Ερρίκου, ο Ερρίκος τάφηκε στο αβαείο του Χάιλ. Ο Ερρίκος παντρεύτηκε την Κωνσταντία του Μπίρν, τη μεγαλύτερη από της τέσσερις κόρες του Γκαστόν Ζ΄ υποκόμη του Μπιρν στο κάστρο του Ουίνδσορ στις 5 Μαΐου 1269, δεν απέκτησε παιδιά και ο ετεροθαλής αδελφός του Εδμόνδος τους τίτλους του πατέρα τους.

  1. 1,0 1,1 1,2 p10253.htm#i102524.
  2. Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003. I00005969.
  3. p10253.htm#i102524. Ανακτήθηκε στις 7  Αυγούστου 2020.
  4. 4,0 4,1 4,2 4,3 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
  5. Tyerman, Christopher, England and the Crusades, 1095-1588, (University of Chicago Press, 1988), 128.
  6. Prestwich, Michael, Edward I, (Methuen London Ltd, 1988), 5.
  7. http://www.twickenham-museum.org.uk/detail.php?aid=1&cid=9&ctid=1
  8. The archaic term Almayne, (Almain etc.) was derived from Anglo-Norman Allemaine, Almaine, itself derived from Alemaigne, the Old French word for Germany.
  9. Goldsmith, Oliver, The history of England, from the earliest times to the death of George II, (London, 1800), 284.
  10. Treharne, Reginald Francis, and Ivor John Sanders, Documents of the baronial movement of reform and rebellion, 1258-1267, (Oxford University Press, 1973), 47.
  11. Maddicott, J. R., Simon de Montfort, (Cambridge University Press, 1994), 370.
  • Goldsmith, Oliver, The history of England, from the earliest times to the death of George II, London, 1800.
  • Maddicott, J. R., Simon de Montfort, Cambridge University Press, 1994.
  • Prestwich, Michael, Edward I, Methuen London Ltd, 1988.
  • Treharne, Reginald Francis, and Ivor John Sanders, Documents of the baronial movement of reform and rebellion, 1258-1267, Oxford University Press, 1973.
  • Tyerman, Christopher, England and the Crusades, 1095-1588, University of Chicago Press, 1988.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]