Ερνέστ Εμπέρ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ερνέστ Εμπέρ
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Ernest Hébert (Γαλλικά)
Γέννηση3  Νοεμβρίου 1817[1][2][3]
Γκρενόμπλ
Θάνατος5  Δεκεμβρίου 1908[4][5]
Λα Τρονς
Χώρα πολιτογράφησηςΓαλλία[6]
ΣπουδέςΣχολή Καλών Τεχνών του Παρισιού και Γαλλική Ακαδημία Ρώμης (1840, 1844)[7]
Ιδιότηταζωγράφος[5]
ΣύζυγοςGabrielle Hébert[8]
ΣυγγενείςΣταντάλ (ξάδελφος)
ΚίνημαΣυμβολισμός[9]
Είδος τέχνηςέργο ιστορικής θεματολογίας
Καλλιτεχνικά ρεύματαΣυμβολισμός[9]
Σημαντικά έργαAmélie Hébert, mother of the artist, Antonietta Copola και Self-portrait at 17 when he arrived in Paris
ΒραβεύσειςΜεγαλόσταυρος της Λεγεώνας της Τιμής και βραβείο της Ρώμης
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Ο Ερνέστ Εμπέρ (Γαλλικά: Ernest Hébert)1, γεννήθηκε στη Γκρενόμπλ στις 3 Νοεμβρίου 1817 και πέθανε στην Τρονς, δίπλα στη Γκρενόμπλ στις 4 Νοεμβρίου 1908, ήταν Γάλλος ζωγράφος.[10]

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αυτοπροσωπογραφία, Μουσείο Εμπέρ, 1870
Οφηλία, Μουσείο Εμπέρ στο Παρίσι
Το μωσαϊκό στην αψίδα του Πάνθεον.

Ο Ερνέστ Εμπέρ, εξάδερφος του Σταντάλ, γεννήθηκε στη Γκρενόμπλ, γιος συμβολαιογράφου της πόλης. Το 1835, μετακόμισε στο Παρίσι για να σπουδάσει νομικά. Άρχισε ταυτόχρονα μαθήματα τέχνης στα εργαστήρια του γλύπτη Νταβίντ ντ' Ανζέ (1788–1856) και του ζωγράφου ακαδημαϊκού Πωλ Ντελαρός (1797–1896), αλλά αν και παρακολούθησε μαθήματα τέχνης, θεωρείται κυρίως αυτοδίδακτος καλλιτέχνης.

Το 1839, σε ηλικία 22 ετών είχε μεγάλη επιτυχία στο Σαλόν στο Παρίσι με τον πίνακα Ο Τάσσο στη φυλακή, που σήμερα βρίσκεται στο μουσείο της Γκρενόμπλ. Εισήχθη στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών και η Ακαδημία Καλών Τεχνών του απένειμε το Βραβείο της Ρώμης, μια υποτροφία με την οικονομική υποστήριξη του κράτους και έτσι έφυγε για μια μακρά διαμονή στη Ρώμη, στη βίλα Μέντιτσι.

Στη Βίλα Μέντιτσι έμεινε από το 1840 έως το 1844, στη συνέχεια, έγινε δύο φορές διευθυντής της Ακαδημίας της Γαλλίας στη Ρώμη από το 1867 έως το 1873 και από το 1885 έως το 1891, περνώντας συνολικά σχεδόν τριάντα χρόνια στην Ιταλία. [11]

Διορίστηκε καθηγητής στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών στο Παρίσι από το 1882 έως το 1885. Το 1880, παντρεύτηκε την μελλοντική φωτογράφο Γκαμπριέλ ντ'Υκερμάν.

Ο Ερνέστ Εμπέρ διατηρούσε φιλικές σχέσεις με την πριγκίπισσα Ματθίλδη Βοναπάρτη (αλληλογραφία 1863-1904).

Πέθανε στις 4 Νοεμβρίου 1908, στο σπίτι του στην Τρονς, το οποίο το 1934 έγινε μουσείο, και αναπαύεται στο πάρκο του σπιτιού του.

Έργο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στην Ιταλία, ζωγράφισε κυρίως τοπία με πολύ φως από την εξοχή της Ρώμης, απεικονίζοντας την αυθεντικότητα της καθημερινής ζωής.[12] Με την επιστροφή του στη Γαλλία, έγινε διάσημος ζωγράφος την περίοδο της Δεύτερης Αυτοκρατορίας. Ζωγράφισε πολλά πορτρέτα και δημιούργησε ένα μεγάλο μέρος της δουλειάς του αντλώντας έμπνευση από τις αναμνήσεις της διαμονής του στην Ιταλία, με πίνακες κοντά στον συμβολισμό και την ποιητική μελαγχολία.[13]Καλλιτεχνικά ανήκει στην ύστερη γενιά των Ρομαντικών που συνέβαλαν στην ανάπτυξη του συμβολισμού.

Μεταξύ των πιο γνωστών έργων ζωγραφικής του είναι ο πίνακας Η Μαλάρια, που βρίσκεται στο Μουσείο Ορσέ και απεικονίζει μια οικογένεια Ιταλών αγροτών που διαφεύγουν από μια επιδημία με σχεδία, σκηνή εμπνευσμένη από γεγονότα που είχε δει ο Εμπέρ ενώ ήταν στην Ιταλία. [14]

Πίνακες του Ερνέστ Εμπέρ εκτίθενται στο Μουσείο Εμπέρ στην Τρονς, στο Μουσείο Εμπέρ στο Παρίσι, στο Μουσείο Ορσέ και στο Λούβρο. Επίσης, έργο του είναι ένα μωσαϊκό στην αψίδα του Πάνθεον.

  • Επιλογή έργων
  • Μαλάρια, 1848-49, Μουσείο Ορσέ
    Μαλάρια, 1848-49, Μουσείο Ορσέ
  • Δύο οδαλίσκες ατενίζοντας τον Βόσπορο, 1843
    Δύο οδαλίσκες ατενίζοντας τον Βόσπορο, 1843
  • Κορίτσια του Άλβιτο, 1855
    Κορίτσια του Άλβιτο, 1855
  • Λουίζ Λεφυέλ Οσόν, Παρίσι, Μουσείο Εμπέρ
    Λουίζ Λεφυέλ Οσόν, Παρίσι, Μουσείο Εμπέρ

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb126123647. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  2. ↑ «Ernest Hébert». (Ολλανδικά) RKDartists. 113747.
  3. ↑ «Antoine Auguste Ernest Hebert». (Γαλλικά) Βάση δεδομένων Léonore. Υπουργείο Πολιτισμού της Γαλλίας. LH//1274/88.
  4. ↑ (Αγγλικά) SNAC. w6rb914q. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  5. ↑ 5,0 5,1 (Σλοβακικά, Τσεχικά, Αγγλικά) Web umenia. www.webumenia.sk/autor/3672. Ανακτήθηκε στις 7  Απριλίου 2018.
  6. ↑ (Ολλανδικά) RKDartists. rkd.nl/explore/artists/113747. Ανακτήθηκε στις 8  Ιουνίου 2020.
  7. ↑ «AGORHA». (Γαλλικά) AGORHA. Ανακτήθηκε στις 1  Απριλίου 2019.
  8. ↑ www.musee-orsay.fr/fr/espace-professionnels/professionnels/chercheurs/rech-rec-art-home/notice-artiste.html?nnumid=14656.
  9. ↑ 9,0 9,1 Jean Cassou, Pierre Brunel, Francis Claudon, Georges Pillement, Lionel Richard: «Encyclopédie du symbolisme» 1979. ISBN-10 2-85056-129-0.
  10. ↑ . «musees.isere.fr/sites/portail-musee-fr/files/Ernest Hébert, un peintre au XIXe siècle» (PDF). 
  11. ↑ . «data.bnf.fr/fr/12612364/ernest_hebert/». 
  12. ↑ . «galerieballesteros.fr/portfolio_page/ernest-antoine-auguste-hebert-1817-1908/». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Δεκεμβρίου 2020. 
  13. ↑ . «nationalgalleries.org/art-and-artists/artists/ernest-hebert». 
  14. ↑ Rosenblum, Robert (1989). Paintings in the Musée d'Orsay. New York: Stewart, Tabori & Chang. p. 126. ISBN 1-55670-099-7.
Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ερνέστ_Εμπέρ&oldid=10375429"